—ویلیام وردزورث، شاعر انگلیسی سبک رومانتیک
سونِت ( به انگلیسی: Sonnet ) ( سانِت ) یا غزل واره سبکی از شعرسُرایی در ادبیّات بعضی زبان های اروپایی، از جمله انگلیسی، فرانسوی، و ایتالیایی است. سونت قطعه شعری است که معمولاً دارای ۱۴ مصراع است و در پنج بحر سروده می شود. در مقایسه با ادبیات فارسی، سونت ساختاری بسیار شبیه به غزل دارد و در زمرهٔ ادبیات غنایی می گنجد. در سرودن سونت ها، معمولاً احساسات فردی، عشق، ستایش معشوق و اخلاقیات نقش بسیاری دارند. از معروف ترین سرایندگان غزل واره که در این زمینه صاحب سبک هستند، فرانچسکو پترارک و ویلیام شکسپیر را می توان نام برد.
سبکی از سونت که امروزه در سرایش شعر انگلیسی کابرد فراوانی دارد، سبک سروده های غزل وارهٔ شکسپیر است. سونت شکسپیر دارای چهار بند است؛ سه بند چهار مصراعی و یک بند دو مصراعی. در ۳ بند اول، مصراع های فرد ( اول و سوم ) و زوج ( دوم و چهارم ) هم قافیه هستند. معمولاً قافیه بین بندهای بعدی مشترک نیست. در بند نهایی نیز هر دو مصرع قافیهٔ مشترک دارند که آن نیز با قافیهٔ مصرع های دیگر متفاوت است.
در مقایسه ای بین غزل در ادبیات فارسی با غزل واره های سبک شکسپیر، به این نکته توجه می شود که غزل فارسی دارای یک قافیه است که همان قافیهٔ مصراع اول و بیت مطلع است؛ ولی سونت شکسپیری می تواند در کل دارای ۷ قافیهٔ مختلف باشد.
کلمهٔ sonnet از ریشهٔ ایتالیایی «sonnetto» به معنی «آواز کوچک» است که از طریق زبان فرانسه به انگلیسی راه یافته است. ریشهٔ سرایش شعرهایی شبیه به سونت را می توان در اوایل سده ۱۳ میلادی در جزیرهٔ سیسل و زمان فردریک دوم و قافیه پردازان گویش توسکانی جُست. سونت می توند از شعرهای مسدس گونهٔ نوازندگان و نغمه سرایان دوره گرد ( به لاتین: Sestina ) مشتق شده باشد. همچنین این سبک سرایش می تواند تأثیر گرفته از غزل باشد که از طریق عرب های تونس و ناپلس به ادبیات لاتین راه یافته است.
سونت های ایتالیایی —که به سونت های پترارکی معروف هستند— گونه ای توسعه یافته از سونت سیسیلی بود که به جای نظم متناوب و یکسانی که در سبک سیسیلی وجود داشت، از پیچش های ظریف در نظم و قافیه بهره می بُرد. اولین کسی که سبک جدید سونت را در سروده های خود به کار برد، دانته آلیگیری بود؛ اما با تأثیری که فرانچسکو پترارک در سرودن غزل واره برجای گذاشت، سبک ایتالیایی با نام او شهرت یافت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسونِت ( به انگلیسی: Sonnet ) ( سانِت ) یا غزل واره سبکی از شعرسُرایی در ادبیّات بعضی زبان های اروپایی، از جمله انگلیسی، فرانسوی، و ایتالیایی است. سونت قطعه شعری است که معمولاً دارای ۱۴ مصراع است و در پنج بحر سروده می شود. در مقایسه با ادبیات فارسی، سونت ساختاری بسیار شبیه به غزل دارد و در زمرهٔ ادبیات غنایی می گنجد. در سرودن سونت ها، معمولاً احساسات فردی، عشق، ستایش معشوق و اخلاقیات نقش بسیاری دارند. از معروف ترین سرایندگان غزل واره که در این زمینه صاحب سبک هستند، فرانچسکو پترارک و ویلیام شکسپیر را می توان نام برد.
سبکی از سونت که امروزه در سرایش شعر انگلیسی کابرد فراوانی دارد، سبک سروده های غزل وارهٔ شکسپیر است. سونت شکسپیر دارای چهار بند است؛ سه بند چهار مصراعی و یک بند دو مصراعی. در ۳ بند اول، مصراع های فرد ( اول و سوم ) و زوج ( دوم و چهارم ) هم قافیه هستند. معمولاً قافیه بین بندهای بعدی مشترک نیست. در بند نهایی نیز هر دو مصرع قافیهٔ مشترک دارند که آن نیز با قافیهٔ مصرع های دیگر متفاوت است.
در مقایسه ای بین غزل در ادبیات فارسی با غزل واره های سبک شکسپیر، به این نکته توجه می شود که غزل فارسی دارای یک قافیه است که همان قافیهٔ مصراع اول و بیت مطلع است؛ ولی سونت شکسپیری می تواند در کل دارای ۷ قافیهٔ مختلف باشد.
کلمهٔ sonnet از ریشهٔ ایتالیایی «sonnetto» به معنی «آواز کوچک» است که از طریق زبان فرانسه به انگلیسی راه یافته است. ریشهٔ سرایش شعرهایی شبیه به سونت را می توان در اوایل سده ۱۳ میلادی در جزیرهٔ سیسل و زمان فردریک دوم و قافیه پردازان گویش توسکانی جُست. سونت می توند از شعرهای مسدس گونهٔ نوازندگان و نغمه سرایان دوره گرد ( به لاتین: Sestina ) مشتق شده باشد. همچنین این سبک سرایش می تواند تأثیر گرفته از غزل باشد که از طریق عرب های تونس و ناپلس به ادبیات لاتین راه یافته است.
سونت های ایتالیایی —که به سونت های پترارکی معروف هستند— گونه ای توسعه یافته از سونت سیسیلی بود که به جای نظم متناوب و یکسانی که در سبک سیسیلی وجود داشت، از پیچش های ظریف در نظم و قافیه بهره می بُرد. اولین کسی که سبک جدید سونت را در سروده های خود به کار برد، دانته آلیگیری بود؛ اما با تأثیری که فرانچسکو پترارک در سرودن غزل واره برجای گذاشت، سبک ایتالیایی با نام او شهرت یافت.
wiki: سونت