سومالی گروهی از نمایندگان خود را برای شرکت در بازی های المپیک تابستانی ۲۰۰۸ به پکن، چین اعزام کرد. حضور این کشور در پکن برابر بود با هفتمین حضور آن در بازی های المپیک تابستانی از زمان نخستین حضورش در این رقابت ها در بازی های ۱۹۷۲. گروه نمایندگان سومالی متشکل از دو ورزشکار دو میدانی بود: سامیه یوسف عمر، دوندهٔ سرعت، و عبدالناصر سعید ابراهیم، دوندهٔ استقامت. هیچ یک از این ورزشکاران موفق به عبور از دور نخست از رقابت های خود نشدند. سرگذشت عمر، که در طول جنگ داخلی سومالی در موگادیشو به تمرین پرداخته بود، در آن زمان تحت پوشش رسانه ها قرار گرفت و بعداً در پی مرگ او، یک رمان گرافیکی نیز پیرامون سرگذشت او منتشر شد.
سومالی، از زمان نخستین حضورش در بازی های المپیک تابستانی در سال ۱۹۷۲ در مونیخ، آلمان غربی تا بازی های تابستانی ۲۰۰۸ در پکن، چین، در هفت دوره از بازی های المپیک تابستانی شرکت کرده بود. بیشتری تعداد شرکت کنندگان سومالیایی در یک رویداد واحد از بازی های المپیک تابستانی برابر با هفت نفر و مربوط به بازی های ۱۹۸۴ در لس آنجلس، ایالات متحده آمریکا بود. در این مدت هیچ یک از ورزشکاران سومالیایی موفق به کسب مدال در المپیک نشده اند. [ ۱]
عبدالناصر سعید ابراهیم برای شرکت در رقابت های و ۵٬۰۰۰ متر مردان و سامیه یوسف عمر برای دو ۲۰۰ متر زنان انتخاب شدند. دوران فراه، یکی از مقامات کشور سومالی نیز به عنوان پرچم دار این کشور در رژهٔ کشورها در مراسم افتتاحیه انتخاب شد. [ ۱]
سومالی دارای یک نمایندهٔ مرد در مسابقات رشتهٔ دو و میانی در بازی های سال ۲۰۰۸ بود – عبدالناصر سعید ابراهیم، دوندهٔ ۱۸ سالهٔ دو ۵۰۰۰ متر. او در سومین دور مقدماتی از دور نخست مسابقات، که دور نهایی نیز بود، شرکت کرد و زمان ۱۴:۲۱٫۵۸ را به ثبت رساند. این نتیجه باعث شد تا او با فاصلهٔ ۱۶ ثانیه ای پس از عبدالعزیز الادریسی از مراکش، که در جایگاه یازدهم قرار گرفته بود، در میان ۱۲ شرکت کننده در جایگاه دوازدهم قرار گیرد. با این حال، دو دوندهٔ دیگر در سایر دورهای مقدماتی از ابراهیم کندتر بودند؛ نادر المصری از فلسطین و سو مین تو از میانمار. [ ۱]
سامیه یوسف عمر در سن ۱۶ سالگی تنها شرکت کنندهٔ زن سومالیایی در بازی های المپیک تابستانی ۲۰۰۸ بود. او تا پیش از آغاز رقابت ها تمرین های خود را در ورزشگاه موگادیشو و در یک میدان خاکی انجام می داد که سطح آن بر اثر اثابت خمپاره ناهموار شده بود. او توضیح داده بود که به هنگام تمرین مرتباً از سوی شبه نظامی های محلی مشغول مبارزه در جنگ داخلی سومالی مورد آزار و اذیت قرار می گرفته است و هم دوستان و هم خانواده اش او را برای متوقف کردن تمرین ها تحت فشار قرار می دادند. او گفته بود که «سومالیایی های سنت گرا دخترانی که به فعالیت هایی نظیر ورزش یا موسیقی بپردازند را فاسد می دانند. به این دلیل که آن ها در برخی اوقات لباس ها یا شلوارک های شفاف می پوشند؛ بنابراین من از همه طرف و از جهات مختلفی تحت فشار بوده ام. » او در پی تشویق از سوی مادرش به تمرین های خود ادامه داد، اگرچه که به دلیل سن و این که از اقلیت های قومی بود، انتظار این که برای شرکت در بازی های المپیک انتخاب شود را نداشت. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسومالی، از زمان نخستین حضورش در بازی های المپیک تابستانی در سال ۱۹۷۲ در مونیخ، آلمان غربی تا بازی های تابستانی ۲۰۰۸ در پکن، چین، در هفت دوره از بازی های المپیک تابستانی شرکت کرده بود. بیشتری تعداد شرکت کنندگان سومالیایی در یک رویداد واحد از بازی های المپیک تابستانی برابر با هفت نفر و مربوط به بازی های ۱۹۸۴ در لس آنجلس، ایالات متحده آمریکا بود. در این مدت هیچ یک از ورزشکاران سومالیایی موفق به کسب مدال در المپیک نشده اند. [ ۱]
عبدالناصر سعید ابراهیم برای شرکت در رقابت های و ۵٬۰۰۰ متر مردان و سامیه یوسف عمر برای دو ۲۰۰ متر زنان انتخاب شدند. دوران فراه، یکی از مقامات کشور سومالی نیز به عنوان پرچم دار این کشور در رژهٔ کشورها در مراسم افتتاحیه انتخاب شد. [ ۱]
سومالی دارای یک نمایندهٔ مرد در مسابقات رشتهٔ دو و میانی در بازی های سال ۲۰۰۸ بود – عبدالناصر سعید ابراهیم، دوندهٔ ۱۸ سالهٔ دو ۵۰۰۰ متر. او در سومین دور مقدماتی از دور نخست مسابقات، که دور نهایی نیز بود، شرکت کرد و زمان ۱۴:۲۱٫۵۸ را به ثبت رساند. این نتیجه باعث شد تا او با فاصلهٔ ۱۶ ثانیه ای پس از عبدالعزیز الادریسی از مراکش، که در جایگاه یازدهم قرار گرفته بود، در میان ۱۲ شرکت کننده در جایگاه دوازدهم قرار گیرد. با این حال، دو دوندهٔ دیگر در سایر دورهای مقدماتی از ابراهیم کندتر بودند؛ نادر المصری از فلسطین و سو مین تو از میانمار. [ ۱]
سامیه یوسف عمر در سن ۱۶ سالگی تنها شرکت کنندهٔ زن سومالیایی در بازی های المپیک تابستانی ۲۰۰۸ بود. او تا پیش از آغاز رقابت ها تمرین های خود را در ورزشگاه موگادیشو و در یک میدان خاکی انجام می داد که سطح آن بر اثر اثابت خمپاره ناهموار شده بود. او توضیح داده بود که به هنگام تمرین مرتباً از سوی شبه نظامی های محلی مشغول مبارزه در جنگ داخلی سومالی مورد آزار و اذیت قرار می گرفته است و هم دوستان و هم خانواده اش او را برای متوقف کردن تمرین ها تحت فشار قرار می دادند. او گفته بود که «سومالیایی های سنت گرا دخترانی که به فعالیت هایی نظیر ورزش یا موسیقی بپردازند را فاسد می دانند. به این دلیل که آن ها در برخی اوقات لباس ها یا شلوارک های شفاف می پوشند؛ بنابراین من از همه طرف و از جهات مختلفی تحت فشار بوده ام. » او در پی تشویق از سوی مادرش به تمرین های خود ادامه داد، اگرچه که به دلیل سن و این که از اقلیت های قومی بود، انتظار این که برای شرکت در بازی های المپیک انتخاب شود را نداشت. [ ۲]
