[ویکی فقه] سوره ناس، یکصد و چهاردهمین سوره قرآن کریم بوده و در مدینه نازل شده است.
خداوند در این سوره به پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم دستور می دهد از شر وسوسه گران از جن و انس (وسواس خناس) به پروردگار، فرمانروا و معبود مردم پناه ببرد. گفته شده: از روایات وارده در شان نزول آن استفاده می شود این سوره در مدینه نازل شده، بلکه از آن روایات بر می آید که این سوره و سوره فلق هر دو با هم نازل شده اند؛ برخی نیز بر این باورند که این سوره مدنی است. این سوره و سوره فلق را «مشقشقتان» و بنا به قولی «مقشقشتان» هم گفته اند؛ همچنان که به این دو سوره و سوره اخلاص «معوذه» هم گفته اند.
وجه تسمیه
«قشقش الدواء الجرب» یعنی: دارو، گری (بیماری حاد پوستی) را درمان کرد و بهبودی داد. و این سوره چون از مرض شرک پیش می گیرد و آن را درمان می کند، و وجود شخص را از آثار این بیماری می پیراید و پاک می سازد چنین نامیده شده. قرطبی و زمخشری در تفاسیرشان، این نام را آورده اند. قرطبی و طیبی گویند: چون از نفاق شفا می دهند و رهایی می بخشند، - و اقلیم وجود بشر را می پیرایند و جان آدمی را صیقل می دهند - چنین نام گرفته اند. بنابر نقل ابن عاشور، مقشقشه نامی است مشترک میان چهار سوره: توبه، کافرون، فلق و ناس.خداوند در این سوره به پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم فرمان داده است از شر وسوسه گران از جن و انس به پروردگار، فرمانروا و معبود مردم پناه ببرد. و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم وقتی که در بیماری عثمان بن مظعون از او دیدار کرد، بدو فرمود: «به این سوره (اخلاص) و دو سوره بعدش (فلق و ناس) چنگ درزن و پناه بر!».
مشقشقه
«مشقشقه» برگرفته است از «شقشق شقشقه الجمل:» شتر بانگ برآورد. و «الشقشقه» پاره گوشتی است که شتر به هنگام بانگ کردن از گوشه دهان بیرون کند، و... درنگ این پاره گوشت، بیرون از دهان شتر، در مدتی اندک است. شقشقه چیزی است شبیه بادکنک که، هنگامی که شتر عشق و شور، یا خشم و خروش می گیرد، در اوج غلیان، از دهانش بیرون می زند و ساعتی بعد فرو می نشیند. فلان شقشقة قومه: فلانی زبان آور قوم خویش است. و «خطیب مشقشق» سخنور زبان آور را گویند. و وقتی گویند: «فلان ذو شقشقه»، یعنی سخنوری تواناست. ابن عاشور گوید: سبب نامیدن این دو سوره به این نام را به تحقیق ندانستم. اما شاید به این مناسبت باشد که سوره های ناس و فلق دو فریادگرند که با شور و هیجان و زبان آوری بی نظیری به انسان فراخوان می دهند تا از باطل و دیوسیرتان باطل گرا به پناه حق درآید.
ویژگی های سوره
...
خداوند در این سوره به پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم دستور می دهد از شر وسوسه گران از جن و انس (وسواس خناس) به پروردگار، فرمانروا و معبود مردم پناه ببرد. گفته شده: از روایات وارده در شان نزول آن استفاده می شود این سوره در مدینه نازل شده، بلکه از آن روایات بر می آید که این سوره و سوره فلق هر دو با هم نازل شده اند؛ برخی نیز بر این باورند که این سوره مدنی است. این سوره و سوره فلق را «مشقشقتان» و بنا به قولی «مقشقشتان» هم گفته اند؛ همچنان که به این دو سوره و سوره اخلاص «معوذه» هم گفته اند.
وجه تسمیه
«قشقش الدواء الجرب» یعنی: دارو، گری (بیماری حاد پوستی) را درمان کرد و بهبودی داد. و این سوره چون از مرض شرک پیش می گیرد و آن را درمان می کند، و وجود شخص را از آثار این بیماری می پیراید و پاک می سازد چنین نامیده شده. قرطبی و زمخشری در تفاسیرشان، این نام را آورده اند. قرطبی و طیبی گویند: چون از نفاق شفا می دهند و رهایی می بخشند، - و اقلیم وجود بشر را می پیرایند و جان آدمی را صیقل می دهند - چنین نام گرفته اند. بنابر نقل ابن عاشور، مقشقشه نامی است مشترک میان چهار سوره: توبه، کافرون، فلق و ناس.خداوند در این سوره به پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم فرمان داده است از شر وسوسه گران از جن و انس به پروردگار، فرمانروا و معبود مردم پناه ببرد. و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم وقتی که در بیماری عثمان بن مظعون از او دیدار کرد، بدو فرمود: «به این سوره (اخلاص) و دو سوره بعدش (فلق و ناس) چنگ درزن و پناه بر!».
مشقشقه
«مشقشقه» برگرفته است از «شقشق شقشقه الجمل:» شتر بانگ برآورد. و «الشقشقه» پاره گوشتی است که شتر به هنگام بانگ کردن از گوشه دهان بیرون کند، و... درنگ این پاره گوشت، بیرون از دهان شتر، در مدتی اندک است. شقشقه چیزی است شبیه بادکنک که، هنگامی که شتر عشق و شور، یا خشم و خروش می گیرد، در اوج غلیان، از دهانش بیرون می زند و ساعتی بعد فرو می نشیند. فلان شقشقة قومه: فلانی زبان آور قوم خویش است. و «خطیب مشقشق» سخنور زبان آور را گویند. و وقتی گویند: «فلان ذو شقشقه»، یعنی سخنوری تواناست. ابن عاشور گوید: سبب نامیدن این دو سوره به این نام را به تحقیق ندانستم. اما شاید به این مناسبت باشد که سوره های ناس و فلق دو فریادگرند که با شور و هیجان و زبان آوری بی نظیری به انسان فراخوان می دهند تا از باطل و دیوسیرتان باطل گرا به پناه حق درآید.
ویژگی های سوره
...
wikifeqh: ناس
[ویکی شیعه] سوره ناس، از سوره های مکی قرآن کریم و آخرین سوره به ترتیب مصحف رایج و بیست و یکمین سوره به ترتیب نزول است. در این سوره به مؤمنان فرمان داده شده که در مقابل وسوسه ها به خداوند پناه برند. روایت است که پیامبر اکرم(ص) سوره ناس را برای تعویذ حسنین (ع) می خوانده است. به این دو سوره معوذتین نیز می گویند.
← نام:این سوره را به علت آیه اول آن سوره «ناس» (مردم) می نامند. همچنین این سوره را به این خاطر معوذه می گویند که انسان با خواندن آن خود را از وساوس شیطانی تعویذ می کند و در پناه خدا قرار می دهد. همچنین به جهت اینکه انسان در مواقع احساس خطر، این سوره را می خواند تا پناه و نجات یابد، این سوره را مشقشقه نام نهاده اند. مجموع سوره های ناس و فلق را مشقشقتین و معوذتین هم می نامند.
←تعداد آیات و کلمات و حروف: این سوره دارای ۶ آیه و ۲۰ کلمه و ۷۸ حرف است.
← نام:این سوره را به علت آیه اول آن سوره «ناس» (مردم) می نامند. همچنین این سوره را به این خاطر معوذه می گویند که انسان با خواندن آن خود را از وساوس شیطانی تعویذ می کند و در پناه خدا قرار می دهد. همچنین به جهت اینکه انسان در مواقع احساس خطر، این سوره را می خواند تا پناه و نجات یابد، این سوره را مشقشقه نام نهاده اند. مجموع سوره های ناس و فلق را مشقشقتین و معوذتین هم می نامند.
←تعداد آیات و کلمات و حروف: این سوره دارای ۶ آیه و ۲۰ کلمه و ۷۸ حرف است.
wikishia: سوره_ناس
[ویکی اهل البیت] سوره ناس صد و چهاردهمین سوره از قرآن است و دارای 6 آیه است.
سوره «الناس» در مدینه نازل شده و آن مانند سوره «فلق» است، برای اینکه یکی از دو سوره «معوذتین» است.این سوره در ترتیب مصحف صدو چهاردهمین سوره و در ترتیب نزول بیست و یکمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره فلق و پس از آن سوره اخلاص نازل شده است.
سوره ناس شامل شش آیه است.
فضیل بن یسار گوید شنیدم ابو جعفر امام باقر علیه السلام می فرمود: رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله کسالت و درد شدید و سختی پیدا کرد و جبرئیل و میکائیل خدمت آن حضرت آمدند، جبرئیل در بالای سر آن حضرت نشست و میکائیل در پائین پای، پس جبرئیل آن حضرت را به «قل اعوذ برب الفلق» دعا خواند و به خدا پناه برد و میکائیل به «سوره قل اعوذ برب الناس».
ابو خدیجه از حضرت ابی عبد اللَّه امام صادق علیه السلام روایت کرده که جبرئیل خدمت پیغمبر صلّی اللَّه علیه و آله آمد در حالی که آن حضرت داد خواهی می کرد و یا ناله می نمود، پس ارواح پلیده را از آن حضرت بوسیله قل اعوذ برب الناس و قل اعوذ برب الفلق و قل هو اللَّه احد دور کرد و گفت باسم اللَّه ارقیک و اللَّه یشفیک من کل داء یوذیک خذها فلتهنیک؛ (بنام خدا ارواح پلیده را از او دور می سازم و خدا شفا می دهد تو را از هر دردی که تو را اذیّت کند بگیر آن را که بر تو گوارا باشد).
در این سوره رسول گرامی خود را دستور میدهد به اینکه از شر وسواس خناس، به خدا پناه ببرد
سوره «الناس» در مدینه نازل شده و آن مانند سوره «فلق» است، برای اینکه یکی از دو سوره «معوذتین» است.این سوره در ترتیب مصحف صدو چهاردهمین سوره و در ترتیب نزول بیست و یکمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره فلق و پس از آن سوره اخلاص نازل شده است.
سوره ناس شامل شش آیه است.
فضیل بن یسار گوید شنیدم ابو جعفر امام باقر علیه السلام می فرمود: رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله کسالت و درد شدید و سختی پیدا کرد و جبرئیل و میکائیل خدمت آن حضرت آمدند، جبرئیل در بالای سر آن حضرت نشست و میکائیل در پائین پای، پس جبرئیل آن حضرت را به «قل اعوذ برب الفلق» دعا خواند و به خدا پناه برد و میکائیل به «سوره قل اعوذ برب الناس».
ابو خدیجه از حضرت ابی عبد اللَّه امام صادق علیه السلام روایت کرده که جبرئیل خدمت پیغمبر صلّی اللَّه علیه و آله آمد در حالی که آن حضرت داد خواهی می کرد و یا ناله می نمود، پس ارواح پلیده را از آن حضرت بوسیله قل اعوذ برب الناس و قل اعوذ برب الفلق و قل هو اللَّه احد دور کرد و گفت باسم اللَّه ارقیک و اللَّه یشفیک من کل داء یوذیک خذها فلتهنیک؛ (بنام خدا ارواح پلیده را از او دور می سازم و خدا شفا می دهد تو را از هر دردی که تو را اذیّت کند بگیر آن را که بر تو گوارا باشد).
در این سوره رسول گرامی خود را دستور میدهد به اینکه از شر وسواس خناس، به خدا پناه ببرد
wikiahlb: سوره_ناس