سنگ تراشی های کاپادوکیه در ترکیه مرکزی شامل فضاهایی برای زندگی و کار و همچنین بناهای مقدس مانند کلیساها و صومعه ها است که از فضای نرم توف تراشیده شده اند.
کوه ارکیس در جنوب قیصریه، کوه حسن در جنوب شرقی آق سرای، کوه مندندیز در نیغده و برخی از آتشفشان های کوچکتر منطقه کاپادوکیا را با لایه ای از سنگ توف در طول یک دوره بیست میلیون ساله که در دوره های ماقبل تاریخ به پایان می رسد، پوشانده و پس از آن صخره های شناخته شده منطقه با فرسایش ایجاد شده است. [ ۱] این فرایند شکل خاصی از فرسایش نشتی است که قسمت عمده ای از ترکیه را تحت تأثیر قرار می دهد، در این حالت جامد بودن توف آتشفشانی و ایگنمبریت باعث ایجاد جریان های عمیق و شیب دار می شود که در صورت برخورد در زاویه های راست اشکال برج مانند ایجاد می کنند. [ ۲] از آنجا که بافت این نوع سنگ نرم است که نسبتاً آسان به کار گرفته می شود، در اوایل عصر برنز برای معماری و سنگ تراشی مورد استفاده مردم قرار می گرفته است. با گذشت زمان، این امر به مجموعه هایی برای زندگی، صومعه ها و کل شهرهای زیرزمینی گسترش یافت. از سال ۱۹۸۵، «سنگ تراشی های کاپادوکیه» در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته است. [ ۳]
از آثار استقرار مشخص شده است که منطقه کاپادوکیه در دوران پیشاتاریخی مسکونی بوده است. اینکه آیا قلمه های سنگ در آن زمان قبلاً ساخته شده اند، مشخص نیست. با این وجود احتمال دارد که حداکثر در عصر برنز، زمانی که این منطقه در وسط امپراتوری هیتی ها قرار داشت، اولین گذرگاه ها و اتاق ها به داخل سنگ و همچنین مخازن و احتمالاً حتی پناهگاه های صخره ها بریده شده اند. [ ۴] در شهر زیرزمینی درینکویو، فقط یک ابزار با منشأ هیتی پیدا شده و ممکن است در تاریخ بعدی به آنجا آورده شده باشد. [ ۵] اولین گواهی این سازه ها در آناباسیس گزنفون است، که از افرادی در آناتولی نام می برد که خانه های خود را در زیر زمین ساخته اند. [ ۶] [ ۷]
اولین توصیف سنگ تراشی های کاپادوکیه را متعلق به آنابازیس گزنفون در سال ۴۰۲ قبل از میلاد می داند. در قرن سیزدهم میلادی، تئودور اسکوتاریوتس، نویسنده بیزانسی، از دمای مناسب غارهای توف که از زمستان های سرد آناتولی نسبتاً گرم و در ماه های گرم تابستان به طرز مطلوبی خنک بودند، یاد می کند. [ ۸] در سال ۱۹۰۶، دانشمند آلمانی هانس روت از کاپادوکیه بازدید کرد و در مورد آن در کتاب Kleinasiatische Denkm wroteler مطالبی نوشت. [ ۹] [ ۱۰] در همان دوره، گیوم دو جرفانیون به منطقه رفت و اولین اثر دانشگاهی را دربارهٔ کلیساهای صخره ای و نقاشی های آنها نوشت. [ ۹] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکوه ارکیس در جنوب قیصریه، کوه حسن در جنوب شرقی آق سرای، کوه مندندیز در نیغده و برخی از آتشفشان های کوچکتر منطقه کاپادوکیا را با لایه ای از سنگ توف در طول یک دوره بیست میلیون ساله که در دوره های ماقبل تاریخ به پایان می رسد، پوشانده و پس از آن صخره های شناخته شده منطقه با فرسایش ایجاد شده است. [ ۱] این فرایند شکل خاصی از فرسایش نشتی است که قسمت عمده ای از ترکیه را تحت تأثیر قرار می دهد، در این حالت جامد بودن توف آتشفشانی و ایگنمبریت باعث ایجاد جریان های عمیق و شیب دار می شود که در صورت برخورد در زاویه های راست اشکال برج مانند ایجاد می کنند. [ ۲] از آنجا که بافت این نوع سنگ نرم است که نسبتاً آسان به کار گرفته می شود، در اوایل عصر برنز برای معماری و سنگ تراشی مورد استفاده مردم قرار می گرفته است. با گذشت زمان، این امر به مجموعه هایی برای زندگی، صومعه ها و کل شهرهای زیرزمینی گسترش یافت. از سال ۱۹۸۵، «سنگ تراشی های کاپادوکیه» در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته است. [ ۳]
از آثار استقرار مشخص شده است که منطقه کاپادوکیه در دوران پیشاتاریخی مسکونی بوده است. اینکه آیا قلمه های سنگ در آن زمان قبلاً ساخته شده اند، مشخص نیست. با این وجود احتمال دارد که حداکثر در عصر برنز، زمانی که این منطقه در وسط امپراتوری هیتی ها قرار داشت، اولین گذرگاه ها و اتاق ها به داخل سنگ و همچنین مخازن و احتمالاً حتی پناهگاه های صخره ها بریده شده اند. [ ۴] در شهر زیرزمینی درینکویو، فقط یک ابزار با منشأ هیتی پیدا شده و ممکن است در تاریخ بعدی به آنجا آورده شده باشد. [ ۵] اولین گواهی این سازه ها در آناباسیس گزنفون است، که از افرادی در آناتولی نام می برد که خانه های خود را در زیر زمین ساخته اند. [ ۶] [ ۷]
اولین توصیف سنگ تراشی های کاپادوکیه را متعلق به آنابازیس گزنفون در سال ۴۰۲ قبل از میلاد می داند. در قرن سیزدهم میلادی، تئودور اسکوتاریوتس، نویسنده بیزانسی، از دمای مناسب غارهای توف که از زمستان های سرد آناتولی نسبتاً گرم و در ماه های گرم تابستان به طرز مطلوبی خنک بودند، یاد می کند. [ ۸] در سال ۱۹۰۶، دانشمند آلمانی هانس روت از کاپادوکیه بازدید کرد و در مورد آن در کتاب Kleinasiatische Denkm wroteler مطالبی نوشت. [ ۹] [ ۱۰] در همان دوره، گیوم دو جرفانیون به منطقه رفت و اولین اثر دانشگاهی را دربارهٔ کلیساهای صخره ای و نقاشی های آنها نوشت. [ ۹] [ ۶]
wiki: سنگ تراشی های کاپادوکیه