سنگ باران. [ س َ ] ( اِ مرکب ) سنگسار. ( آنندراج ) :
سنگ باران عنا بارد بر فرق کسی
که دل و نیت او قصد عنای تو کند.
منوچهری.
برخلاف عادت اصحاب فیل است ای عجب بر سر مرغان کعبه سنگ باران آمده.
خاقانی.
سنگ باران امر لعنت بادبر زن نیک تا به بد چه رسد.
خاقانی.
