سنت تقریری

[ویکی فقه] سنت تقریری به سکوت و عدم ردع عالمانه معصوم علیه السّلام نسبت به فعل یا گفتار افراد اطلاق می شود.
سنت تقریری آن است که کسی در منظر و مسمع معصوم علیه السّلام کاری انجام دهد و یا سخنی درباره یک حکم شرعی به زبان آورد و یا اعتقاد خاصی را بیان کند و معصوم علیه السّلام با علم و توجه، سکوت نموده و جلوی این عمل یا گفتار یا پندار را نگیرد؛ این سکوت به معنای صحه گذاشتن و امضای آن فعل یا قول یا عقیده است و سنت تقریری نامیده می شود.
نکته
تقریر معصوم علیه السّلام در جایی که احتمال حرمت فعلی داده می شود، در جواز آن ظهور دارد و در جایی که کسی نزد معصوم علیه السّلام معامله یا عبادتی انجام می دهد و او آن را تقریر می کند، بر مشروعیت عبادت و صحت معامله دلالت می نماید.