سمفونی شماره ۸

سمفونی شماره ۸ (دورژاک). سمفونی شماره ۸ ( انگلیسی: Symphony No. 8 ) در گام سل ماژور، اپوس ۸۸، هشتمین سمفونی از مصنف و آهنگساز بوهمی سبک رمانتیک آنتونین دورژاک است که در سال ۱۸۸۹ تصنیف گردید. دورژاک رهبری ارکستر افتتاحیهٔ این اثر را در دوم فوریه ۱۸۹۰ و در شهر پراگ بر عهده داشت

سمفونی شماره ۸ (مالر). سمفونی شماره ۸ در می بِمُل ماژور، یک سمفونی اثرِ گوستاو مالر آهنگ ساز اتریشی است. این سمفونی یکی از بزرگترین آثار کرال برای کنسرت کلاسیک است. از آنجایی که اجرای این سمفونی به نیروهای بسیاری احتیاج دارد به سمفونی هزارنفری شهرت دارد، هرچند این کار به طور معمول با کمتر از هزار هنرمند ارائه می شود و آهنگساز این نام را تأیید نمی کند.
تلفیق آواز و سمفونی یکی از ویژگی های کارهای اولیه مالر بود. در اوایل دورهٔ میانی، آهنگساز پس از ۱۹۰۱ تغییر جهت داد و به خلق سه سمفونی صرفاً «سازی» پرداخت. در پایان دورهٔ میانی مجدداً با سمفونی هشتم که ترکیبی از ارکستر و صدا بود بازمی گردد. ساختار کار غیر متعارف است و به جای چندین موومان، در دو موومان ساخته شده است. قسمت اول براساسِ شعر مسیحی قرن نوزدهم برای «عید پنجاهه» ( نزول روح القدس بر حواریون ) است و قسمت دوم، مجموعه ای از نوشته های صحنهٔ پایانی «فاوست گوته» است. این دو بخش با یک ایدهٔ مشترک، که رستگاری از طریق قدرت عشق است، به یک وحدت موضوعی با تم های موسیقایی تبدیل شده است.
مالر سمفونی شماره ۸ را در ۱۹۰۶ تصنیف کرد و در ۱۹۰۷ در آن تغییراتی داد. این سمفونی نخستین بار در ۱۲ سپتامبر ۱۹۱۰ به رهبری خودِ مالر در مونیخ اجرا شد.
این سمفونی در سال ۱۹۱۲، یعنی حدود یک سال پس از درگذشتِ آهنگ ساز، انتشار یافت. نخستین اجرای ضبط شدهٔ اثر در سال ۱۹۵۰ توسط لئوپولد استوکوفسکی در فیلارمونیک نیویورک صورت گرفت.
سمفونی شماره هشت برای یک ارکستر بسیار بزرگ نوشته شده است، با توجه به درک مالر از این کار به عنوان «جهانِ جدیدِ سمفونی»، این اثر تلفیقی از سمفونی، کانتاتا، اوراتوریو، موتت و لید در فرم آهنگسازی است.
• سازهای بادی چوبی
• سازهای بادی برنجی
• سازهای کوبه ای
• سازهای شستی دار
• سازهای زهی
• گروه های کر و آواز