سمفونی شماره ۷ (بروکنر). سمفونی شمارهٔ ۷ در می ماژور، هفتمین سمفونی آنتون بروکنر است که میان سال های ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۳ میلادی تصنیف شده و یک بار در سال ۱۸۸۵ میلادی مورد تجدید نظر قرار گرفته است. این سمفونی به لودویگ دوم بایرن اهدا شده است. سمفونی هفتم نخستین بار در ۳۰ دسامبر ۱۸۸۴ میلادی به رهبری آرتور نیکیش توسط ارکستر گِواندهاوس در لایپزیگ اجرا شد.
سمفونی هفتم از چهار موومان تشکیل شده است:
• آلگرو مدراتو. می ماژور. تم اصلی با ویلنسلها و سازهای زهی آغاز می گردد و توسط سازهای بادی تکرار می شود.
• آداجو. خیلی آرام و خیلی باوقار. دو دیز مینور. این موومان حالتی حزن آلود دارد. بروکنر این موومان را درست چند ماه پیش از مرگ ریشارد واگنر تصنیف کرده است. خودِ بروکنر بعدها این نظر را تقویت می کرد که این آداجو با مرگ واگنر ارتباط دارد. بروکنر که موسیقی واگنر را می ستود، در این موومان از چهار توبای واگنر استفاده کرده است.
• اسکرتسو. خیلی سریع. لا مینور با تریویی در فا ماژور.
• فیناله. با حرکت ولی نه سریع. می ماژور.
با وجود آن که بروکنر در زمان نخستین اجرای سمفونی شمارهٔ ۷ در ۳۰ دسامبر ۱۸۸۴ شصت ساله بود، ولی هنوز آهنگساز شناخته شده ای دانسته نمی شد. اجرای سمفونی هفتم به رهبری آرتور نیکیش جوان و استقبال پرشور مردم در همان نخستین اجرا، آغازی بود بر شهرت بروکنر. [ ۱] در آن زمان دودستگی میان دوست داران موسیقی وجود داشت. گروهی طرفدار واگنر و گروهی دیگر طرفدار برامس بودند. بروکنر که آشکارا موسیقی واگنر را می ستود، از گزند هواداران برامس در امان نبود. به ویژه منتقد با نفوذ ضد واگنری به نام ادوارد هانسلیک با تندی به بروکنر می تاخت و به همین دلیل اجرای نخست سمفونی هفتم در وین عملی نشد. هرچند زمانی که سمفونی شمارهٔ ۷ در ۱۸۸۶ میلادی برای نخستین بار در وین اجرا شد، ابراز احساسات و تشویق مردم به حدی بود که بروکنر چندین بار برای سپاسگزاری از مردم روی صحنه حاضر شد. [ ۲]
سمفونی هفتم از چهار موومان تشکیل شده است:
• آلگرو مدراتو. می ماژور. تم اصلی با ویلنسلها و سازهای زهی آغاز می گردد و توسط سازهای بادی تکرار می شود.
• آداجو. خیلی آرام و خیلی باوقار. دو دیز مینور. این موومان حالتی حزن آلود دارد. بروکنر این موومان را درست چند ماه پیش از مرگ ریشارد واگنر تصنیف کرده است. خودِ بروکنر بعدها این نظر را تقویت می کرد که این آداجو با مرگ واگنر ارتباط دارد. بروکنر که موسیقی واگنر را می ستود، در این موومان از چهار توبای واگنر استفاده کرده است.
• اسکرتسو. خیلی سریع. لا مینور با تریویی در فا ماژور.
• فیناله. با حرکت ولی نه سریع. می ماژور.
با وجود آن که بروکنر در زمان نخستین اجرای سمفونی شمارهٔ ۷ در ۳۰ دسامبر ۱۸۸۴ شصت ساله بود، ولی هنوز آهنگساز شناخته شده ای دانسته نمی شد. اجرای سمفونی هفتم به رهبری آرتور نیکیش جوان و استقبال پرشور مردم در همان نخستین اجرا، آغازی بود بر شهرت بروکنر. [ ۱] در آن زمان دودستگی میان دوست داران موسیقی وجود داشت. گروهی طرفدار واگنر و گروهی دیگر طرفدار برامس بودند. بروکنر که آشکارا موسیقی واگنر را می ستود، از گزند هواداران برامس در امان نبود. به ویژه منتقد با نفوذ ضد واگنری به نام ادوارد هانسلیک با تندی به بروکنر می تاخت و به همین دلیل اجرای نخست سمفونی هفتم در وین عملی نشد. هرچند زمانی که سمفونی شمارهٔ ۷ در ۱۸۸۶ میلادی برای نخستین بار در وین اجرا شد، ابراز احساسات و تشویق مردم به حدی بود که بروکنر چندین بار برای سپاسگزاری از مردم روی صحنه حاضر شد. [ ۲]
wiki: سمفونی شماره ۷ (بروکنر)
سمفونی شماره ۷ (دورژاک). سمفونی شماره ۷ ( انگلیسی: Symphony No. 7 ) اپوس ۷۰ در گام ر مینور، هفتمین سمفونی از مصنف و آهنگساز کلاسیک سبک رمانتیک اهل چک، آنتونین دورژاک است که در ۱۸ مارس سال ۱۸۸۵ کار تصنیف آن به پایان رسید و نخستین اجرای آن مربوط به ۲۲ آوریل سال ۱۸۸۵ میلادی در سینت جیمزهال لندن است. این سمفونی در اصل با عنوان سمفونی شماره ۲ منتشر گردید.
wiki: سمفونی شماره ۷ (دورژاک)
سمفونی شماره ۷ (شوستاکوویچ). سمفونی شماره ۷ در دو ماژور، اپوس ۶۰ ( به نام لنینگراد ) اثر دمیتری شوستاکوویچ است که بین سال های ۱۹۳۹ و ۱۹۴۰ نوشته شده است. این اثر در ابتدا به زندگی و اعمال ولادیمیر لنین تقدیم شده بود اما شوستاکوویچ در دسامبر ۱۹۴۱ و هنگام اتمام کار تصمیم گرفت آن را به شهر لنینگراد تقدیم کند. [ ۱] [ ۲] این اثر همچنان یکی از شناخته شده ترین آثار شوستاکوویچ است.
این اثر به سرعت هم در شوروی و هم در غرب به عنوان نمادی از مقاوت در برابر تمامیت خواهی و نظامی گری نازی ها مورد پسند عموم قرار گرفت. از این اثر همچنان به عنوان گواه و شهادت بزرگ موسیقایی حدود ۲۵ میلیون از شهروندان شوروی که جانشان را در جنگ جهانی دوم از دست دادند، یاد می شود.
زمان تصنیف این سمفونی مربوط به دوره ایست که وی در هنگام محاصره لنینگراد در جنگ جهانی دوم در این شهر در قسمت دفاع ضدهوایی ارتش شوروی خدمت می کرد. میکروفیلم دستنوشته سمفونی هفتم از راه تهران و با دشواری به آمریکا رسید. [ ۳] آرتورو توسکانینی رهبر نامی ارکستر اثر را در نیویورک اجرا کرد. با این اجرا مقاومت لنینگراد و نوید شکست ارتش نازی به گوش میلیون ها انسانی رسید که در آرزوی پایان جنگ بودند.
پس از مدتی سمفونی لنینگراد با اجرا در لندن و نیویورک در سراسر دنیا معروف شد و به نام بزرگ ترین آهنگ زمان جنگ شناخته شد و واقعاً هم تا پایان جنگ، هیچ آهنگی اهمیت و موفقیت سمفونی ۷ شوستاکوویچ را نیافت. شوستاکوویچ هم نشان استالین گرفت و تصویرش به عنوان چهره ای تأثیرگذار به روی جلد مجله تایم رفت. [ ۴]
این اثر به سرعت هم در شوروی و هم در غرب به عنوان نمادی از مقاوت در برابر تمامیت خواهی و نظامی گری نازی ها مورد پسند عموم قرار گرفت. از این اثر همچنان به عنوان گواه و شهادت بزرگ موسیقایی حدود ۲۵ میلیون از شهروندان شوروی که جانشان را در جنگ جهانی دوم از دست دادند، یاد می شود.
زمان تصنیف این سمفونی مربوط به دوره ایست که وی در هنگام محاصره لنینگراد در جنگ جهانی دوم در این شهر در قسمت دفاع ضدهوایی ارتش شوروی خدمت می کرد. میکروفیلم دستنوشته سمفونی هفتم از راه تهران و با دشواری به آمریکا رسید. [ ۳] آرتورو توسکانینی رهبر نامی ارکستر اثر را در نیویورک اجرا کرد. با این اجرا مقاومت لنینگراد و نوید شکست ارتش نازی به گوش میلیون ها انسانی رسید که در آرزوی پایان جنگ بودند.
پس از مدتی سمفونی لنینگراد با اجرا در لندن و نیویورک در سراسر دنیا معروف شد و به نام بزرگ ترین آهنگ زمان جنگ شناخته شد و واقعاً هم تا پایان جنگ، هیچ آهنگی اهمیت و موفقیت سمفونی ۷ شوستاکوویچ را نیافت. شوستاکوویچ هم نشان استالین گرفت و تصویرش به عنوان چهره ای تأثیرگذار به روی جلد مجله تایم رفت. [ ۴]
سمفونی شماره ۷ (مالر). سمفونی شماره ۷ ( آلمانی: Lied der Nacht ) عنوان هفتمین سمفونی از مصنف برجسته گوستاو مالر است که میان سال های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۵ میلادی کار تصنیف آن به پایان رسید. این سمفونی در گام می مینور نوشته شده است و دارای ۵ موومان است
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: سمفونی شماره ۷ (مالر)