سلولز تری استات

سلولز تری استات ( به انگلیسی: Cellulose triacetate ) با فرمول شیمیایی variable یک ترکیب شیمیایی است. که جرم مولی آن متغیر می باشد. سلولز تری استات همچنین با نام های CTA و TAC نیز شناخته شده است که از ترکیب سلولز و انیدریک اسید یا یک منبع از استرهای استات مانند استیک اسید بدست می آید.
تری استات به طور معمول به منظور تولید الیاف و فیلم استفاده می شود. و شکل لیف آن از دسته الیاف مصنوعی بازیافته به شمار می آید.
تری استات از نظر شیمیایی مشابه استات سلولزیست که 92 درصد گروه های هیدروکسیل آن، استیله شده است. در تولید تری استات، سلولز کاملاً استیله می شود، درحالیکه در سلولزاستات یا سلولز دی استات تنها بخشی از سلولز استیله شده است.
تری استات مقاومت حرارتی بهتری نسبت به استات سلولز دارد.
گلوکز 3 واحد آزاد هیدروکسیل دارد. این سه گروه را می توان با انیدریک اسید واکنش داد یا به اصطلاح استیله کرد و دی استات یا تری استات را تولید کرد. برای تولید لیف سلولز تری استات به سلولز طبیعی نیاز است که عموما از Linter پنبه به عنوان سلولز اولیه استفاده می شود.
الیاف تری استات را می توان به دو روش ترریسی و خشک ریسی تولید کرد. روش خشک ریسی صرفهٔ اقتصادی بیشتری دارد. برای ریسندگی، استات سلولز در مخلوطی از دی کلرومتان و متانول حل می شود. با خروج رشته ها از رشته ساز، حلال بوسیلهٔ دمش هوای گرم بخار شده و فیبرهای خالص تری استات از روش خشک ریسی به دست می آیند.
در فرآیند تکمیلی که S - Finishing یا سطح صابونی نیز نامیده می شود، گاهی الیاف استات و تری استات در محلول هیدروکسید سدیم اعمال می شود. در این صورت بخشی یا تمام گروه های استیل از سطح الیاف بوسیلهٔ یک پوشش سلولزی خارج می شود. در این صورت تمایل الیاف به جذب بار منفی و الکتریسیته ساکن کاهش می یابد.
تری استات به عنوان لیف ویژگی های مطلوبی دارد. از جمله:
• مقاومت در برابر جمع شدگی
• مقاوم در برابر چروک پذیری
• سهولت در شستشو
• قابلیت شستشو در دمای بالا
به دلیل ویژگی های ذکر شده از سلولز تری استات در البسه هایی که نیاز به حفظ حالت چروک در پارچه ها دارند، استفاده می شود. مانند دامن و. . .
در سال 1980 از مخلوط پلی استر و تری استات برای تولید گرمکن های براق که آن زمان دارای محبوبیت زیادی بود، استفاده می شد.
در موارد استفاده به عنوان فیلم می توان به ویژگی های زیر اشاره کرد: