سلطان نشین دِهلی (Delhi Sultanate)
سلطان نشین دِهلی
دورۀ حکومت اسلامی در هند (۱۲۰۶-۱۵۲۶م). این دوره، شاهد تبدیل دهلی به پایتخت سیاسی شمال هند، احداث زنجیره ای از پادگان ها، و استقرار اشرافیت مهاجر مسلمان بود. ابراهیم لودی (حک: ۱۵۱۷ ـ ۱۵۲۶)، آخرین فرمانروا، کوشید که قدرت مرکزی را افزایش دهد و فرماندار پنجاب را تحریک کرد تا بابُر۱، رئیس حکومت مغول در کابل، را به حملۀ به هند تشویق کند. بابر در ۱۵۲۶ بر نیروهای سلطان نشین در پانیپت۲ چیره شد. این سلطان نشین پس از غلبۀ محمد غوری بر نیروهای راجپوتِ۳ پریتوی راجا چوهان۴ تأسیس شد، که شامل سلاطین مملوک (۱۲۰۶ ـ ۱۲۹۰ م) و چهار سلسله بود: ترک های خلجی (۱۲۹۰ ـ۱۳۲۰ م)، تُغلُق ها (۱۳۲۰ ـ ۱۴۱۴ م)، سیدها (۱۴۱۴ ـ ۱۴۵۱ م)، و لودی های افغان (۱۴۵۱ ـ ۱۵۲۶ م). هندوها را گه گاه آزار می دادند تا به اسلام بگروند ولی با حکمرانان بومی هندو به خوبی رفتار می کردند. نفوذ مسلمانان در جنوب هند در دوران سلطنت علاء الدین خلجی (۱۲۹۶ ـ ۱۳۱۶ م) و محمد بن تُغلُق (۱۳۲۵ ـ ۱۳۵۱ م)، موقتاً افزایش یافت و محمد پایتخت را با زور به دولت آباد در دکن۵ منتقل کرد (۱۳۲۷ ـ ۱۳۳۰ م). سلطان نشین با خطر دایم شورش داخلی و جدایی خراج گزاران هندو و اشرافیت مسلمان در ولایات روبه رو بود، که سرانجام به سقوط آن انجامید.BaburPanipatRajputPrithviraja ChauhanDeccan
سلطان نشین دِهلی
دورۀ حکومت اسلامی در هند (۱۲۰۶-۱۵۲۶م). این دوره، شاهد تبدیل دهلی به پایتخت سیاسی شمال هند، احداث زنجیره ای از پادگان ها، و استقرار اشرافیت مهاجر مسلمان بود. ابراهیم لودی (حک: ۱۵۱۷ ـ ۱۵۲۶)، آخرین فرمانروا، کوشید که قدرت مرکزی را افزایش دهد و فرماندار پنجاب را تحریک کرد تا بابُر۱، رئیس حکومت مغول در کابل، را به حملۀ به هند تشویق کند. بابر در ۱۵۲۶ بر نیروهای سلطان نشین در پانیپت۲ چیره شد. این سلطان نشین پس از غلبۀ محمد غوری بر نیروهای راجپوتِ۳ پریتوی راجا چوهان۴ تأسیس شد، که شامل سلاطین مملوک (۱۲۰۶ ـ ۱۲۹۰ م) و چهار سلسله بود: ترک های خلجی (۱۲۹۰ ـ۱۳۲۰ م)، تُغلُق ها (۱۳۲۰ ـ ۱۴۱۴ م)، سیدها (۱۴۱۴ ـ ۱۴۵۱ م)، و لودی های افغان (۱۴۵۱ ـ ۱۵۲۶ م). هندوها را گه گاه آزار می دادند تا به اسلام بگروند ولی با حکمرانان بومی هندو به خوبی رفتار می کردند. نفوذ مسلمانان در جنوب هند در دوران سلطنت علاء الدین خلجی (۱۲۹۶ ـ ۱۳۱۶ م) و محمد بن تُغلُق (۱۳۲۵ ـ ۱۳۵۱ م)، موقتاً افزایش یافت و محمد پایتخت را با زور به دولت آباد در دکن۵ منتقل کرد (۱۳۲۷ ـ ۱۳۳۰ م). سلطان نشین با خطر دایم شورش داخلی و جدایی خراج گزاران هندو و اشرافیت مسلمان در ولایات روبه رو بود، که سرانجام به سقوط آن انجامید.BaburPanipatRajputPrithviraja ChauhanDeccan
wikijoo: سلطان_نشین_دهلی