سلسبیل

[ویکی شیعه] سَلْسَبِیل، چشمه ای در بهشت که در قرآن از آن یاد شده است. بر اساس آیات و روایات شراب بهشتی که آمیخته به زنجبیل است از این چشمه گرفته شده است. در منابع تفسیری اطعام فقرا، ترس از خدا و قیامت، صبر در راه خدا و اطاعت از او موجب بهره مندی و نوشیدن از چشمه سلسبیل می شود. در روایات اسلامی حوض کوثر به پیامبر(ص) و چشمه سلسبیل به امیرالمؤمنین(ع) اعطا شده است.
وَ یسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِیلًا ﴿۱۷﴾ عَینًا فِیهَا تُسَمَّیٰ سَلْسَبِیلًا ﴿۱۸﴾  (ترجمه: و در آنجا از جامی که آمیزه زنجبیل دارد به آنان می نوشانند. از چشمه ای در آنجا که «سلسبیل» نامیده می شود.) انسان/۱۷ و ۱۸.
سلسبیل در لغت به معنای نوشیدنی گوارا و خوشمزه که به راحتی در دهان و گلو جاری می شود. این واژه در قرآن به چشمه ای در بهشت گفته شده است. بر اساس آیه ۱۸ سوره انسان آب این چشمه از شراب بهشتی آمیخته به زنجبیل تشکیل شده است. علاوه بر سوره انسان که به چشمه سلسبیل تصریح شده است در آیه ۵۰ سوره الرحمن عبارت فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ (ترجمه: در آنها دو چشمه همیشه جاری است) به دو چشمه تسنیم و سلسبیل تفسیر شده است.

[ویکی اهل البیت] سلسبیل به معنای نوشیدنی سبک و لذت بخش و روان؛ و نام چشمه ای در بهشت است.
این واژه تنها یکبار در آیه 18 سوره انسان «عینا فیها تسمی سلسبیلا» به معنای نام چشمه ای در بهشت آمده است.
در حدیث ابن عباس آمده که گفت: از پیغمبر صلی الله علیه و آله شنیدم، می فرمود: خداوند پنج چیز به من داد و به علی نیز پنج چیز عطا کرد: مرا کلمات جامع و علی را علوم جامع، مرا نبوت و علی را وصایت، مرا کوثر و علی را سلسبیل، مرا وحی و علی را الهام داد، مرا به معراج برد و درهای آسمان برای علی گشود که من و او در آنجا یکدیگر را بدیدیم. (بحار: 8/27)

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
. این کلمه به ظاهر آیه نام چشمه‏ای است در بهشت. در اقرب گوید: سلسبیل چیز نرم را گویند که کلفتی در آن نباشد و نیز به معنی خمر است. در جوامع الجامع گوید: گویند شراب سلسل و سلسال و سلسبیل. زیادت باء دلالت بر نهایت سلاست و نرمی دارد این کلمه در قرآن فقط یکبار آمده است. راغب گوید: گفته اند آن نام هر چشمه‏ای است که جریانش سریع باشد.