سفرهای عبدالبهاء به غرب مجموعه ای از سفرها بود که عبدالبهاء در سن ۶۷ سالگی از فلسطین به غرب پیش گرفت. این سفرها مدّت سه سال از ۱۹۱۰ تا ۱۹۱۳ به طول انجامید. عبدالبهاء، پسر بهاءالله بنیانگذار آئین بهائی، از ۸ سالگی به همراه او در زندان و تبعید به سر می برد. او از طرف بهاءالله به عنوان جانشین و مرکز آئین بهائی تعیین شده بود و پس از درگذشت بهاءالله در ۲۹ می ۱۸۹۲ مسئولیت جامعه به عهده او قرار گرفت. شانزده سال بعد، در نتیجهٔ انقلاب ترکان جوان در سال ۱۹۰۸، وی به طور ناگهانی در سن ۶۴ سالگی از زندان آزاد شد. [ ۱] در زمان آزادی وی، عمده جوامع بهایی در ایران قرار داشت[ ۲] همچنین جوامع بهائی بزرگ دیگری نیز در باکو در آذربایجان[ ۳] عشق آباد در ترکمنستان[ ۴] و تاشکند در ازبکستان وجود داشت. [ ۵]
آئین بهائی در دههٔ ۱۸۹۰ به غرب راه یافت ولی در ابتدا عدهٔ بهائیان در غرب فقط محدود به چندین هزار نفر بود. [ ۲] عبدالبهاء برای انتشار تعالیم بهائی در غرب راهی سفرهایی به اروپا و آمریکای شمالی شد. اولین سفر وی خارج از فلسطین و ایران، در سال ۱۹۱۰ به مصر بود. او حدود یک سال در مصر اقامت کرد و بعد از آن در ۱۹۱۱ سفری پنج ماهه به فرانسه و انگلیس داشت. عبدالبهاء پس از بازگشت به مصر، راهی سفری به آمریکای شمالی شد که نزدیک به ۸ ماه به طول انجامید. در طول این سفر از شهرهای بسیاری در سراسر ایالات متحده، از مناطق عمده شهری در ساحل شرقی این کشور، تا شهرهای ایالت های غرب میانه و کالیفرنیا در سواحل غرب آمریکا بازدید به عمل آورد. وی همچنین به مونترال در کانادا سفر نمود. بعد از سفر به آمریکای شمالی، برای شش ماه عازم چندین کشور اروپایی از جمله فرانسه، انگلیس و آلمان شد و سپس شش ماه در مصر اقامت داشت و در نهایت به حیفا بازگشت. [ ۱]
بر اثر سفرهای عبدالبهاء به غرب، جامعهٔ کوچک بهائیان غربی فرصت تقویت و تحکیم یافت و چشم انداز وسیع تری از این آئین به دست آورد. آئین بهائی همچنان توجه رهبران دینی، اجتماعی و آکادمیک و همچنین مطبوعات را به خود جلب کرد. روزنامه های آن زمان سفرهای عبدالبهاء را به نحو چشمگیری گزارش دادند. [ ۶] عبدالبهاء در طول سفرش، سخنرانی های بسیاری در خانه های بهائیان، هتل ها، مکان های مذهبی و سایر اماکن عمومی از جمله کنفرانس بین المللی حکمیت در دریاچهٔ موهانک، انجمن ادبی و تاریخی بتل، انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان، در دانشگاه های هوارد و استنفورد و در انجمنهای تئوسوفی انجام داد. سخنرانی های عبدالبهاء در غرب بخش مهمی از آثار بهائی را تشکیل می دهد. [ ۱] در دهه های پس از سفرهای عبدالبهاء، جامعهٔ بهائی آمریکا رشد قابل ملاحظه ای کرد[ ۷] و سپس در سراسر آمریکای جنوبی و استرالیا و اقیانوسیه و خاور دور منتشر شد. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآئین بهائی در دههٔ ۱۸۹۰ به غرب راه یافت ولی در ابتدا عدهٔ بهائیان در غرب فقط محدود به چندین هزار نفر بود. [ ۲] عبدالبهاء برای انتشار تعالیم بهائی در غرب راهی سفرهایی به اروپا و آمریکای شمالی شد. اولین سفر وی خارج از فلسطین و ایران، در سال ۱۹۱۰ به مصر بود. او حدود یک سال در مصر اقامت کرد و بعد از آن در ۱۹۱۱ سفری پنج ماهه به فرانسه و انگلیس داشت. عبدالبهاء پس از بازگشت به مصر، راهی سفری به آمریکای شمالی شد که نزدیک به ۸ ماه به طول انجامید. در طول این سفر از شهرهای بسیاری در سراسر ایالات متحده، از مناطق عمده شهری در ساحل شرقی این کشور، تا شهرهای ایالت های غرب میانه و کالیفرنیا در سواحل غرب آمریکا بازدید به عمل آورد. وی همچنین به مونترال در کانادا سفر نمود. بعد از سفر به آمریکای شمالی، برای شش ماه عازم چندین کشور اروپایی از جمله فرانسه، انگلیس و آلمان شد و سپس شش ماه در مصر اقامت داشت و در نهایت به حیفا بازگشت. [ ۱]
بر اثر سفرهای عبدالبهاء به غرب، جامعهٔ کوچک بهائیان غربی فرصت تقویت و تحکیم یافت و چشم انداز وسیع تری از این آئین به دست آورد. آئین بهائی همچنان توجه رهبران دینی، اجتماعی و آکادمیک و همچنین مطبوعات را به خود جلب کرد. روزنامه های آن زمان سفرهای عبدالبهاء را به نحو چشمگیری گزارش دادند. [ ۶] عبدالبهاء در طول سفرش، سخنرانی های بسیاری در خانه های بهائیان، هتل ها، مکان های مذهبی و سایر اماکن عمومی از جمله کنفرانس بین المللی حکمیت در دریاچهٔ موهانک، انجمن ادبی و تاریخی بتل، انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان، در دانشگاه های هوارد و استنفورد و در انجمنهای تئوسوفی انجام داد. سخنرانی های عبدالبهاء در غرب بخش مهمی از آثار بهائی را تشکیل می دهد. [ ۱] در دهه های پس از سفرهای عبدالبهاء، جامعهٔ بهائی آمریکا رشد قابل ملاحظه ای کرد[ ۷] و سپس در سراسر آمریکای جنوبی و استرالیا و اقیانوسیه و خاور دور منتشر شد. [ ۸]
wiki: سفرهای عبدالبهاء به غرب