سعدی مصلح بن عبدالله شیرازی

[ویکی فقه] ابومحمد مصلح الدین سعدی، شاعر و حکایت نویس فارسی زبان شیرازی و یکی از «سه پیامبر ملک سخن» قرن ششم در کنار فردوسی و انوری می باشد.
ابومحمد مصلح الدین، مشهور به سعدی شیرازی، شاعر و حکایت نویس فارسی زبان شیرازی و یکی از «سه پیامبر ملک سخن» در کنار فردوسی و انوری است. درباره نام و نام پدر شاعر و هم چنین تاریخ تولد سعدی اختلاف نظر وجود دارد، اما به قول محققان تاریخ نگار، سال تولد او باید بین ۵۷۷ تا ۶۰۱ هجری قمری می باشد. (نقل از ادوارد براون، و ذبیح الله صفا) سعدی در شیراز پای به هستی نهاد و هنوز کودکی بیش نبود که پدرش درگذشت. آنچه مسلم است اغلب افراد خانواده وی اهل علم و دین و دانش بودند. سعدی خود در این مورد می گوید: همه قبیله من، عالمان دین بودند• • •مرا معلم عشق تو، شاعری آموخت.
نکته درباره شهرت سعدی
نکته قابل توجه در زندگی سعدی، شهرت بسیار او در طول حیاتش است که نصیب کمتر کسی می شود. پدر سعدی در دستگاه دیوانی اتابک سعد بن زنگی، فرمانروای فارس، شاغل بود. پس از درگذشت پدر، سعدی در حدود ۶۲۰ یا ۶۲۳ قمری از شیراز برای تحصیل به مدرسۀ نظامیۀ بغداد رفت و در آن جا از آموزه های امام محمد غزالی بیشترین تأثیر را پذیرفت؛ (سعدی در کتاب گلستان خود، غزالی را «امام مرشد» می نامد). غیر از نظامیه، سعدی در مجلس درس استادان دیگری از قبیل شهاب الدین سهروردی نیز حضور یافت و در عرفان از او تأثیر گرفت. معلم احتمالی دیگر وی در بغداد، ابوالفرج بن جوزی (سال درگذشت ۶۳۶) بوده است که در هویت اصلی وی بین محققین (از جمله بین محمد قزوینی و محیط طباطبایی) اختلاف وجود دارد.
سفرهای متعدد سعدی
سعدی پس از تحصیل مقدمات علوم از شیراز به بغداد رفت پس از پایان تحصیل در بغداد، به سفرهای متنوعی پرداخت که در آثار خود به بسیاری از این سفرها اشاره کرده است. در این که سعدی از چه سرزمین هایی دیدن کرده، میان پژوهندگان اختلاف نظر وجود دارد و به حکایات خود سعدی هم نمی توان چندان اعتماد کرد و به نظر می رسد بعضی از این سفرها داستان پردازی باشد،
موحد، ضیاء، سعدی، ج۱، ص۵۸، تهران، طرح نو، چاپ دوم، ۱۳۷۴.
...