سعادت علیشاه ( ـ تهران ۱۲۹۳ق)
(حاج محمّدکاظم اصفهانی، معروف به شیخ زین الدین، با لقب طریقتیِ سعادت علیشاه) از رجال صوفیه پیشوای سی وسوّم سلسلۀ نعمه اللهیّه. از سواد رسمی بهره ای نداشت و در ابتدایِ جوانی به تجارت مشغول بود. آن گاه به مست علیشاه پیوست و ملازمِ او شد. پس از درگذشت مست علی، به خلیفۀ او، رحمت علیشاه، تجدید ارادت کرد و پس از درگذشت رحمت علی (۱۲۷۸ ق)، خود رسماً در شمار اقطاب این سلسله قرار گرفت. در این دوره، و نیز در زمانِ حیات استادش، شماری از نعمت اللهیان، خلافت او را نپذیرفتند و سرانجام نیز، بر اثر بیعت آنان با حاج محمد، عموی رحمت علی، انشعابی بزرگ در این فرقه پدید آمد. سعادت علی، در ۱۲۸۹ق، برای همیشه اصفهان را ترک کرد و پس از زیارت حرمین شریفین، در تهران ساکن شد. در صحن امامزاده حمزه، در بارگاه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) به خاک سپرده شد. پس از او سلطان علیشاه به قطبیّت این فرقه رسید.
(حاج محمّدکاظم اصفهانی، معروف به شیخ زین الدین، با لقب طریقتیِ سعادت علیشاه) از رجال صوفیه پیشوای سی وسوّم سلسلۀ نعمه اللهیّه. از سواد رسمی بهره ای نداشت و در ابتدایِ جوانی به تجارت مشغول بود. آن گاه به مست علیشاه پیوست و ملازمِ او شد. پس از درگذشت مست علی، به خلیفۀ او، رحمت علیشاه، تجدید ارادت کرد و پس از درگذشت رحمت علی (۱۲۷۸ ق)، خود رسماً در شمار اقطاب این سلسله قرار گرفت. در این دوره، و نیز در زمانِ حیات استادش، شماری از نعمت اللهیان، خلافت او را نپذیرفتند و سرانجام نیز، بر اثر بیعت آنان با حاج محمد، عموی رحمت علی، انشعابی بزرگ در این فرقه پدید آمد. سعادت علی، در ۱۲۸۹ق، برای همیشه اصفهان را ترک کرد و پس از زیارت حرمین شریفین، در تهران ساکن شد. در صحن امامزاده حمزه، در بارگاه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) به خاک سپرده شد. پس از او سلطان علیشاه به قطبیّت این فرقه رسید.
wikijoo: سعادت_علیشاه