سطح قیمت

سطح عمومی قیمت ( به انگلیسی:general price level ) معیاری فرضی از قیمت های کلی برای مجموعه ای از کالاها و خدمات ( سبد مصرف کننده ) ، در یک اقتصاد یا اتحادیه پولی در یک بازه زمانی معین ( عموما یک روز ) است که نسبت به برخی از مجموعه های پایه نرمالایز شده است. به طور معمول، سطح عمومی قیمت با یک شاخص قیمت روزانه، به طور معمول شاخص قیمت مصرف کننده روزانه ( CPI ) ، تقریب زده می شود. سطح عمومی قیمت می تواند بیش از یک بار در روز در طول پدیده ابرتورم تغییر یابد.
دوگانگی کلاسیک این فرض است که تمایز نسبتاً مشخصی بین افزایش یا کاهش کلی قیمت ها و متغیرهای اقتصادی «اسمی» اساسی وجود دارد؛ بنابراین، اگر قیمت ها به طور کلی افزایش یا کاهش یابد، فرض می شود که این تغییر را می توان به صورت زیر تجزیه کرد:
با وجود یک مجموعه داده شده C از کالاها و خدمات، ارزش کل معاملات C در زمان t برابر است با:
سطح عمومی قیمت از این جهت از یک شاخص قیمت متمایز می شود که وجود اولی به دوگانگی کلاسیک بستگی دارد، در حالی که دومی صرفاً یک محاسبه است و بسیاری از این موارد صرف نظر از معنی دار بودن آنها امکان پذیر خواهند بود.
اگر واقعاً توانستیم یک بخش سطح عمومی قیمت را متمایز می کنیم، آنگاه می توانیم تفاوت قیمت های کلی بین دو منطقه یا بازه زمانی را اندازه گیری کنیم. به عنوان مثال، نرخ تورم را می توان به نحو زیر اندازه گیری کرد:
همچنین رشد یا انقباض اقتصادی «واقعی» را می توان با کاهش قیمت تولید ناخالص داخلی یا معیارهای دیگر از تغییرات قیمت با فرمول زیر تشخیص داد:
شاخص های قابل استفاده عبارتند از: شاخص قیمت مصرف کننده ( CPI ) , «Default Price Deflator»، و شاخص قیمت تولیدکننده ( به انگلیسی:Producer Price Index ) .
شاخص های قیمت نه تنها بر نرخ تورم تأثیر می گذارند، بلکه بخشی از تولید واقعی و بهره وری هستند. [ ۱]