سزار

سزار (بازی ویدئویی). «سزار» ( انگلیسی: Caesar ( video game ) ) یک بازی ویدئویی در سبک شهرسازی است که توسط سییرا اینترتینمنت و در سال ۱۹۹۲ برای پلت فرم داس منتشر شده است.

سزار (عنوان). سِزار یا قیصر ( در لاتین: CÆSAR ) از زمان هادریانوس، امپراتور روم، عنوان سزار به کسانی که از سوی یک امپراتور به عنوان جانشین منصوب می شدند، داده می شد. [ ۱] این لقب در اصل نام خانوادگی گایوس ژولیوس سزار بود.
در زمان امپراتوری بیزانس، این لقب به نزدیکان امپراتور هم گفته می شود، به عنوان مثال بارداس دایی میخائیل سوم این لقب را گرفته بود. در عربی و فارسی واژه قیصر نیز به همین معنا به کار می رود.

سزار (فیلم). سزار ( به فرانسوی: César ) یک فیلم فرانسوی محصول ۱۹۳۶ است که توسط مارسل پانیول کارگردانی شده است. این فیلم آخرین قسمت از سه گانه پانیول است که با فیلم ماریوس آغاز شد و با فیلم فانی دنبال شد. برخلاف دو فیلم گذشته، سزار بر اساس نمایشنامه ای از خود پانیول ساخته نشده است بلکه از ابتدا به صورت فیلم نامه بوده است و سپس در سال ۱۹۴۶ توسط خود وی به صورت نمایشنامه نیز نوشته شد.
اونورِه پانیزه در حال مرگ است در حالی که دوستان و خانواده اش بر بالینش هستند. او در برابر دوستانش برای کشیش اعتراف می کند، و از این امر نگران نیست؛ ولی او نمی تواند که به پسر خود سزاریوت بگوید که پدر حقیقی او ماریوس است که پسر خواندهٔ سزار، پدربزرگ سزاریوت است. پانیزه بر اثر فشار کشیش، این امر را به فانی، مادر پسر، واگذار می کند. پس از مراسم خاکسپاری، فانی موضوع را به سزاریوت می گوید. سزاریوت سپس به دنبال ماریوس به شهر تولُن می رود تا در آنجا بهتر او را بشناسد. او را در آنجا که یک تعمیرگاه دارد و در قالب آن به فعالیت های غیرقانونی از جمله قاچاق مواد مخدر، مشغول است، پیدا می کند. وی خود را به عنوان یک روزنامه نگار که قایقش دچار مشکل شده است جا می زند، زیرا که از برخورد پدر حقیقی با خود هراسان است. سزاریوت با او به ماهیگیری می رود و تلاش می کند که به او نزدیک شود. سزاریوت او را مردی مهربان و خوش قلب می یابد. فانی و سزار که از ملاقات سزاریوت با ماریوس آگاه می شوند به شدت برمی آشفتند؛ ولی سزاریوت آن ها را در برابر یکدیگر قرار می دهد تا با یکدیگر رودررو پس از ۱۵ سال گفتگو کنند.

سِزار (Caesar)
(یا: قِیصَر) نام خانوادگی یولیوس سِزارو لقب امپراتوران بعد. نخست نوۀ خواهر و پسرخواندۀ یولیوس سِزار، یعنی اوکتاویانوس، امپراتور اوگوستوسآینده، این لقب را بر خود نهاد. از آن پس، «سزار» به نام خانوادگی امپراتور و جانشینانش تبدیل شد. وقتی که نرون، امپراتور روم، آخرین عضو خاندان یولیو ـ کلودین، درگذشت، همۀ جانشینانش از گالبابه بعد، قیصر نامیده شدند. بدین ترتیب آنچه زمانی نام خانوادگی بود به لقب تبدیل شد. هادریان (۱۱۷ ـ ۳۸ پ م) روشی را پایه گذاشت که به موجب آن لقب سِزار برای کسی به کار می رفت که آشکارا وارث تاج و تخت امپراتوری بود. القاب تِزاردر روسیه و کایزردر آلمان از همین لفظ گرفته شده اند. تلفظ لاتینی این نام «کایْسار» است که در زبان عربی به صورت قیصر درآمده و همین ضبط در فارسی به کار می رود. سزار تلفظ فرانسه آن است.