سرکوب رژیم پهلوی

[ویکی فقه] قدرت در مفهوم اجتماعی به مجموعه از منابع و ابزار اجبارآمیز و غیر اجبار آمیز اطلاق می گردد که حکومت ها برای انجام کارهای خود از آن ها بهره مند می شود، ابزارهای اصلی قدرت عبارتند از؛ سرکوب، تشویق، اقناع که در پس آن ها سه منبع قدرت نیز وجود دارد، این سه منبع قدرت عبارتند از؛ شخصیت، مالکیت، سازمان.
قدرت اقناعی از لحاظ کارکرد شبیه به سرکوب ایدوئولوژیک می باشد؛ اما این شباهت صوری است؛ زیرا در قدرت اقناعی باید مشروعیت رژیم را مردم از اعماق وجود قبول داشته باشند که برخاسته از سنن و آداب و رسوم جا افتاده و آیین های مذهبی و اعتقادی است. برگزاری مراسم رسمی پنجاهمین سالگرد سلسله پهلوی، تغییر مبانی تاریخ به تاریخ پادشاهی هخامنشی، القای تمدن بزرگ، القای وجهه روحانی و ماورای برای شخص شاه از موارد قناع مردم برای تثبیت قدرت در نظام پهلوی است.
قدرت تشویقی
قدرت تشویقی با تشکیل اوپک در سال ۴۰ و جنگ اعراب و اسرائیل ایران به حداکثر توان نفتی خود رسید، زیاد شدن درآمد نفتی به کسب وجهه مناسب بین المللی شاه کمک کرد تا بتواند روابط خود را با بلوک شرق، روسیه و چین گسترش بدهد؛ علاوه براین توان بالای مالی به رژیم این امکان را می داد تا با جذب مخالفین رژیم آن ها را دربند بوروکراسی خود بکشاند تا بتوانند از ظرفیت و توانایی های آنان استفاده کامل ببرند افرادی چون "محمود جعفریان" از افراد حزب توده که در زندان ساواک بود و بعد ها به فرماندهی پلیس رسید و "پرویز نیک خواه" که همراه با "رضا شمس آبادی" در سال ۴۴ به جان شاه سو قصد کرده بودند بعد از نوشتن توبه نامه مشمول عفو شاه شد و بعد از آزادی از زندان در زمره ابواب جمعی ساواک در آمد و کارش متقاعد کردن زندانیان برای هم کاری با رژیم بود؛ افزایش سطح زندگی نیروهای نظامی و تطمیع هواداران رژیم از طریق دلارهای نفتی بود.
قدرت سرکوب
کاربرد این نوع قدرت در موارد آشکار به صورت مجازات های جسمانی می باشد و در موارد خفیف تر فرد از ابراز عقیده دم فرو می بندد، و تسلیم نظر دیگران می شود که در غیر آن توبیخ و سرزنشی شدیدتر در انتظار اوست. این نوع قدرت از طریق اجبار ابزاری، اجبار ساختاری و اجبار ایدلوژیک اعمال می شود.
اجبار ساختاری
...