سرود کدمون ( به انگلیسی: Cædmon's Hymn ) شعر کوتاهی به زبان انگلیسی کهن است که در اصل توسط کدمون برای ستایش خدای خالق سروده شده است. ترجمهٔ لاتین این شعر توسط سینت بید در کتاب تاریخچهٔ کلیسایی مردم انگلستان و نسخه های محلی دیگری که از کتاب او تهیه شده به دست ما رسیده است.
دست نوشته هایی که حاوی سرود کدمون هستند از سدهٔ ۸ تا میانه های سدهٔ ۱۲ میلادی نوشته شده اند. این نسخ نشان از دو فضا دارند. همچنین در طول این پنج سده می توان سیر دگردیسی این سرود از سنت شفاهی به ادبی را در این دست نوشته ها دید. این سرود در ترجمه متن ساکسون غربی با عنوان تاریخ کلیسیایی ( Historia ecclesiastica ) به عنوان بخشی از متن اصلی آمده است اما در ترجمهٔ زبان لاتین به عنوان شرحی بر تفسیر و ترجمهٔ آن آمده. سرود کدمون از میان چهارده نسخهٔ خطی فقط به دو گویش وجود دارد. اهمیت دو ترجمه در شیوهٔ قالب بندی در زبان های لاتین و انگلیسی کهن در طول پنج سده است. شکستن واژه ها در پایان جملات، بزرگ نویسی بعضی از حروف، نقطه گذاری ها و این مسئله که متن در کجای صفحه نوشته شده می تواند به فهم کامل تری از زبان انگلیسی کهن که در آن زمان تازه به رشته تحریر درآمده بود در مقایسه با زبان لاتین که در واقع بیشتر زبانی نگارشی محسوب می شد منجر شود. [ ۱]
نسخهٔ خطی مربوط به سده ۸ میلادی از کتاب تاریخ کلیسایی شامل نشانه های تلفظی برای خواندن صحیح سرود است. این کار با بزرگ کردن حروف و تقطیع متن به چند ستون صورت گرفته. در نسخه های بعدی، نخستین حرف هر تکه شعر با رنگ قرمز نوشته شده و پایان همان تکه با رنگی کمرنگتر. رنگ کمرنگ نشانه وقف است در حالی که رنگ تیره تر نشان از پایان و آغاز بخشی نو دارد. با وجود اختلافاتی که در نسخه های انگلیسی کهن از این سرود وجود دارد اما تمام رونوشت ها از لحاظ وزن، مفهوم و قواعد درست هستند. این نسخه ها شاهدی بر مدعای وجود دوره ای از گذار تاریخی هستند که در آن شعرهای شفاهی تنها به این منظور نوشته می شدند تا پیامی از پیش تعیین شده به خواننده بدهند.
متن زیر از انگلیسی کهن است. متن سدهٔ ۸ نورثامبریایی جزو کهن ترین دست نوشته های موجود است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدست نوشته هایی که حاوی سرود کدمون هستند از سدهٔ ۸ تا میانه های سدهٔ ۱۲ میلادی نوشته شده اند. این نسخ نشان از دو فضا دارند. همچنین در طول این پنج سده می توان سیر دگردیسی این سرود از سنت شفاهی به ادبی را در این دست نوشته ها دید. این سرود در ترجمه متن ساکسون غربی با عنوان تاریخ کلیسیایی ( Historia ecclesiastica ) به عنوان بخشی از متن اصلی آمده است اما در ترجمهٔ زبان لاتین به عنوان شرحی بر تفسیر و ترجمهٔ آن آمده. سرود کدمون از میان چهارده نسخهٔ خطی فقط به دو گویش وجود دارد. اهمیت دو ترجمه در شیوهٔ قالب بندی در زبان های لاتین و انگلیسی کهن در طول پنج سده است. شکستن واژه ها در پایان جملات، بزرگ نویسی بعضی از حروف، نقطه گذاری ها و این مسئله که متن در کجای صفحه نوشته شده می تواند به فهم کامل تری از زبان انگلیسی کهن که در آن زمان تازه به رشته تحریر درآمده بود در مقایسه با زبان لاتین که در واقع بیشتر زبانی نگارشی محسوب می شد منجر شود. [ ۱]
نسخهٔ خطی مربوط به سده ۸ میلادی از کتاب تاریخ کلیسایی شامل نشانه های تلفظی برای خواندن صحیح سرود است. این کار با بزرگ کردن حروف و تقطیع متن به چند ستون صورت گرفته. در نسخه های بعدی، نخستین حرف هر تکه شعر با رنگ قرمز نوشته شده و پایان همان تکه با رنگی کمرنگتر. رنگ کمرنگ نشانه وقف است در حالی که رنگ تیره تر نشان از پایان و آغاز بخشی نو دارد. با وجود اختلافاتی که در نسخه های انگلیسی کهن از این سرود وجود دارد اما تمام رونوشت ها از لحاظ وزن، مفهوم و قواعد درست هستند. این نسخه ها شاهدی بر مدعای وجود دوره ای از گذار تاریخی هستند که در آن شعرهای شفاهی تنها به این منظور نوشته می شدند تا پیامی از پیش تعیین شده به خواننده بدهند.
متن زیر از انگلیسی کهن است. متن سدهٔ ۸ نورثامبریایی جزو کهن ترین دست نوشته های موجود است.
wiki: سرود کدمون