سرود سنت اولالی نخستین متن ادبی است که به زبان گالی رومی نوشته شده است، یعنی فرمی از زبان لاتین گفتاری که در ابتدای سده های میانه در سرزمین گال مرسوم شده بود. این زبان ریشهٔ اصلی زبان فرانسه است. این متن نسبت به سوگندهای استراسبورگ خیلی به زبان مردم نزدیک تر است[ ۱] و به همین دلیل می توان آن را نخستین متن ادبی به زبان فرانسوی دانست. این سرود داستان کشته شدن قدیسه ای به نام اولالی ( Eulalie ) از اهالی مریدا است که دعایی در آخر آن نوشته شده است. این شعر به سبک کارهای لاتین پرودانس ( Prudence ) شاعر در کتاب لیبر پری استفانون ( Liber Peristephanon ) نزدیک است و ۲۹ سطر ده هجایی دارد و به جای قافیه آسونانس دارد یعنی واکه تلفظ شده هجای آخر ( و نه چند واژ ) هر سطر شبیه دیگری است. مثلاً به این ترتیب inimi با seruir آسونانس دارد چون واکه تلفظ شده در هجای آخر هر دو کلمه یکی ( i ) است.
از وقتی که هوفمن فون فلرسلبن ( Hoffmann von Fallersleben ) در سال ۱۸۳۷ این متن را یافت، بحث هایی در مورد این شعر و مخصوصاً معنای سطر پانزدهم آن در جریان است. همه معتقدند این متن متعلق به سرزمین تحت حاکمیت لوتر دوم ( atelier lotharingien ) است ولی هیچ سندی وجود ندارد که این حدس را تقویت کند. این متن که محصول سال های ۸۸۰ یا ۸۸۱ است در میان عده ای از متون یافت شد که بخشی از آن ها سخنرانی های لاتینی گرگوار قدیس ( saint Grégoire ) است و چهار شعر دیگر نیز در میان آن است که سه مورد به زبان لاتین و یکی به نام لودویگسگلید ( Ludwigslied ) به زبان تودسک ( ژرمنی ) است. این نوع متون طبق رسوم فرقه گرگوار، از جمله در صومعه سنت امان لزو ( Saint - Amand - les - Eaux ) نزدیک والانسین ( Valenciennes ) به آواز خوانده می شد. این متن یکی از پیشگامان تولد زبان رومی پیکاردی است و خواص چشمگیری از این زبان را در خود دارد. [ ۲] ولی بیشوف ( Bischoff ) می گوید این متن در جایی نزدیک لیژ ( Liège ) و اکس لشپل ( Aix - la - Chapelle ) نوشته شده است و چنین تصوراتی است که باعث می شود لئوپولد ژنیسو ( Léopold Genicot ) بگوید نخستین فریادهای ادبیات فرانسه در منطقه والونی ( Walonie ) کشیده شده است. در عین حال می توان تصور کرد این اتفاق در صومعه النون ( Elnone ) رخ داده باشد که روحانی موسیقی دانی به نام اوکبالد ( Hucbald ) بین سال های ۸۵۰ تا ۹۳۰ آن را اداره می کرده است. این نسخه خطی بین سال های ۱۱۵۰ تا ۱۷۹۰ در کتابخانه صومعه سنت امان ماند تا این که انقلابیون در این سال آن را به کتابخانه والانسین منتقل کردند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز وقتی که هوفمن فون فلرسلبن ( Hoffmann von Fallersleben ) در سال ۱۸۳۷ این متن را یافت، بحث هایی در مورد این شعر و مخصوصاً معنای سطر پانزدهم آن در جریان است. همه معتقدند این متن متعلق به سرزمین تحت حاکمیت لوتر دوم ( atelier lotharingien ) است ولی هیچ سندی وجود ندارد که این حدس را تقویت کند. این متن که محصول سال های ۸۸۰ یا ۸۸۱ است در میان عده ای از متون یافت شد که بخشی از آن ها سخنرانی های لاتینی گرگوار قدیس ( saint Grégoire ) است و چهار شعر دیگر نیز در میان آن است که سه مورد به زبان لاتین و یکی به نام لودویگسگلید ( Ludwigslied ) به زبان تودسک ( ژرمنی ) است. این نوع متون طبق رسوم فرقه گرگوار، از جمله در صومعه سنت امان لزو ( Saint - Amand - les - Eaux ) نزدیک والانسین ( Valenciennes ) به آواز خوانده می شد. این متن یکی از پیشگامان تولد زبان رومی پیکاردی است و خواص چشمگیری از این زبان را در خود دارد. [ ۲] ولی بیشوف ( Bischoff ) می گوید این متن در جایی نزدیک لیژ ( Liège ) و اکس لشپل ( Aix - la - Chapelle ) نوشته شده است و چنین تصوراتی است که باعث می شود لئوپولد ژنیسو ( Léopold Genicot ) بگوید نخستین فریادهای ادبیات فرانسه در منطقه والونی ( Walonie ) کشیده شده است. در عین حال می توان تصور کرد این اتفاق در صومعه النون ( Elnone ) رخ داده باشد که روحانی موسیقی دانی به نام اوکبالد ( Hucbald ) بین سال های ۸۵۰ تا ۹۳۰ آن را اداره می کرده است. این نسخه خطی بین سال های ۱۱۵۰ تا ۱۷۹۰ در کتابخانه صومعه سنت امان ماند تا این که انقلابیون در این سال آن را به کتابخانه والانسین منتقل کردند. [ ۳]
wiki: سرود سنت اولالی