سرمد کاشانی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
شاعر، متخلص به سرمد مشهور به سعیدا. وی از ارامنه و یا یهودیان کاشان بود که عاقبت به شرف اسلام مشرف شد و به تصوف مایل گشت به درجه ی بالایی در عرفان نایل شد. محمدسعید چندگاهی محضر میر ابوالقاسم فندرسکی و ملاصدرای شیرازی را درک کرد، در خدمت مشایخ به تصفیه ی باطن پرداخت، آخرالامر مجذوب شده و به هندوستان رفت.
از آن پس برهنه می گشت. چنان بود که هرچه داشت به یغمائیان داد تا آن که از ستر عورت هم باز ماند. سرمد پس از چندی اقامت در تته به لاهور رفت و سپس به حیدرآباد دکن و از آنجا به دهلی عزیمت کرد و در آن شهر با پسر شاه جهان آشنایی یافت.
لیکن عالمان شرع با او به دشمنی برخاستند و سرمد به فتوای یکی از عالمان بنام ملا عبدالقوی و موافقت فقیهان دیگر به قتل رسید قبرش نزدیک مسجد شاه جهان آباد و مزار اهل دل است. از جمله آثارش: «دیوان» شعر.