سرمتی گرایی

سرمتی گرایی مفهومی نژادی - فرهنگی است که می کوشد خاستگاه لهستان را به قوم ایرانی سرمت، تیره ای از سکاها که در تاریخ کهن ایران آنان را از تبار سلم ( سرم ) یکی از سه پسر فریدون دانسته اند، پیوند بزند. در نقشه ای که بر پایه داده های بطلمیوس یونانی در سده پانزدهم بازآفرینی شده است، بخش میانی روسیه کنونی برابر ناحیه فدرالی ولگا تا کشور لیتوانی سرمستان ( سلمستان ) خوانده شده و سرزمینی که زمانی دوک نشین بزرگ لیتوانی نام گرفت، در کتاب نامبرده، سلمستان اروپایی[ الف] نام دارد. [ ۱] برپایهٔ این نظریه هستهٔ اصلی مشترک المنافع لهستان–لیتوانی ایرانی تبار بوده اند. این ایده بیش از همه بر ادبیات لهستانی در سدهٔ هفدهم میلادی تأثیر نهاده است.
نخستین بار در سدهٔ پانزدهم میلادی، یان دووگوش از واژهٔ سرمتی گرایی در نگارش تاریخ خود استفاده کرد. او سرمی ها را با لهستان پیش از تاریخ مرتبط دانست.
سرمتی گرایی تأثیرات فراوانی بر فرهنگ، شیوهٔ زندگی و ایدئولوژی نخبگان لهستان گذاشته بود. به ویژه در میان نجیب زادگان طبقهٔ شلختا، سرمتی گرایی با استفاده از تیپ شرقی مانند گذاشتن سبیل، پوشیدن ژوپان[ ب] ، کنتوش[ پ] ، سوکمانا[ ت] و دلیا[ ث] و آویختن شابلا پاس داشته می شد. سرمتی گرایان به آدابی چون استوار نگاه داشتن بستگی های خانوادگی و مهمان نوازی اهمیت می دادند. زنانشان به داشتن شجاعت و افتخار نامور بودند. زبان لاتینی به طور گسترده نزد ایشان به کار گرفته می شد. رقص های محبوب ایشان در بزم ها شامل پولونز، مازورکا و اوبِرِک[ ج] بود. مردان سرمتی گرا به سفر زیاد می رفتند و نزد زنانشان نگاهداری از فرزندان و احشام و دیگر امور خانه مهم تر بود. همچنین دختران و پسران جدا از هم پرورش می یافتند.
آنها به اسلاوها به چشم تحقیر می نگریستند، و همین عاملی شد که در آینده که پان اسلاویسم روسی مطرح شد با آن از در ضدیت درآمدند.
↑ sarmatia europea ↑ Żupan ↑ Kontusz ↑ Sukmana ↑ Delia ↑ Oberek