سرزنش حرص

[ویکی فقه] سرزنش حرص (قرآن). حرص به معنای خواستن بیش از اندازه و طمع است.
چشم دوختن و غبطه خوردن به مال و منال دنیا ، نکوهیده و ناپسند است.«لا تمدن عینیک الی ما متعنا به ازوجـا منهم...»؛ (بنابر این،) هرگز چشم خود را به نعمتهای (مادّی)، که به گروه هایی از آنها ( کفّار ) دادیم، میفکن! و بخاطر آنچه آنها دارند، غمگین مباش! و بال (عطوفت) خود را برای مؤمنین فرود آر! «ولا تمدن عینیک الی ما متعنا به ازوجـا منهم زهرة الحیوة الدنیا لنفتنهم فیه ورزق ربک خیر وابقی»؛ و هرگز چشمان خود را به نعمتهای مادّی، که به گروه هایی از آنان داده ایم، میفکن! اینها شکوفه های زندگی دنیاست؛ تا آنان را در آن بیازماییم؛ و روزی پروردگارت بهتر و پایدارتر است!
خصلت ناپسند
طمعورزی در به چنگ آوردن ثروت و قدرت بیشتر، خصلتی ناپسند می باشد.«ذرنی ومن خلقت وحیدا• وجعلت له مالا ممدودا• وبنین شهودا• ومهدت له تمهیدا• ثم یطمع ان ازید»؛ مرا با کسی که او را خود به تنهایی آفریده ام واگذار! همان کسی که برای او مال گسترده ای قرار دادم، و فرزندانی که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند، و وسایل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم! باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم!