سرزمین مقدس در قران

[ویکی فقه] سرزمین مقدس در قرآن. سرزمین مقدّس فلسطین یا آن به همران بخشی از شام یا تمامی منطقه شامات را ارض مقدّس می نامند. در قرآن در موارد متعدد به این سرزمین اشاره شده است.
نخستین یاد از این سرزمین به طور هماهنگ در قرآن و تورات به ماجرای هجرت ابراهیم از بابل مربوط می شود. ابراهیم به همراه لوط پس از ماجراهایی که در بابل برایش رخ داد، به سوی سرزمینی به راه افتاد که از سوی خداوند، مبارک شناسانده شده است: «و نَجّینـهُ و لوطـا إِلَی الأَرضِ الَّتِی بـرَکنا فِیها لِلعـلَمین».
← مکان ارض مبارک
دیگر یادکرد سرزمین مقدّس در قرآن به تسخیر باد در دست سلیمان مربوط می شود. باد همانند برخی دیگر از پدیده ها در اختیار سلیمان قرار گرفته بود و او آن را در سرزمین با برکت خداوند به گردش در می آورد: «و لِسُلَیمـنَ الرِّیحَ عاصِفَةً تَجرِی بِأمرِه إِلَی الأَرضِ الّتِی بـرَکنا فِیها ...». برخی مفسّران، ذیل این آیه، گزارشی افسانه وار را از سوار شدن سلیمان و یارانش بر این پدیده طبیعی ذکر کرده اند که آیات قرآن گویای آن نیست.
دوره آبادانی یمن
پیوستگی سرزمین سبأ به شام و فلسطین در دوره آبادانی یمن از دیگر یادکردهای سرزمین مقدّس در قرآن است. مردم سبأ در سفر بازرگانی به شام و بیت المقدّس از روستایی به روستای دیگر درآمده، هرگز نیازمند گذر از بیابان های گسترده و غیر مسکون نبودند: «و جَعلنا بَینهُم و بَینَ القُرَی الَّتِی بـرَکنا فِیها قُرًی ظـهِرَةً و قَدَّرنا فِیهَا السَّیرَ سِیروا فِیها لَیالِیَ و أَیّامًا ءَامِنین». آنان چون قدر این نعمت را ندانستند، خداوند آن را از ایشان گرفت و جاده بازرگانی آن ها خراب و ناآباد شد و خود نیز پاره پاره و پراکنده شدند: «فَقالوا رَبَّنا بَـعِد بَینَ أَسفارنا و ظَلَموا أَنفسَهُم فَجَعلنـهُم أَحادِیثَ و مزّقنـهُم کُلَّ مُمزَّق ...».
داستان عزیر نبی
...