سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا. سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا، که به عنوان شبه جزیره هندوچین یا هندوچین نیز شناخته می شود، بخش قاره ای جنوب شرق آسیا است. این سرزمین در شرق شبه قاره هند و جنوب سرزمین اصلی چین قرار دارد و از غرب با اقیانوس هند و از شرق با اقیانوس آرام هم مرز است. هندوچین شامل کشورهای کامبوج، لائوس، مالزی ( به ویژه شبه جزیره مالزی ) ، میانمار ( برمه ) ، تایلند و ویتنام است.
اصطلاح هندوچین ( در اصل هندو - چین ) در اوایل سده نوزدهم ابداع شد و بر تأثیر فرهنگی هند و چین بر این منطقه تأکید داشت. این اصطلاح بعداً به عنوان نام مستعمره هندوچین فرانسه ( کامبوج، لائوس و ویتنام امروزی ) پذیرفته شد.
سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی در تضاد با ناحیه دریایی جنوب شرق آسیا است. این تفاوت بیشتر در سبک زندگی خشکی محور در هند و چین و سبک زندگی دریا محور در مجمع الجزایر مالایی و فیلییپین و همچنین خط تقسیم میان زبان های آستروآسیایی، تای - کادای و چینی - تبتی ( رایج در سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا ) و آسترونزیایی ( رایج در ناحیه دریایی جنوب شرق آسیا، گرچه مالایی در سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا نیز رایج است ) است. زبان های سرزمین اصلی منطقه زبانی جنوب شرقی آسیا را تشکیل می دهند و گرچه به چندین خانواده زبانی مستقل تعلق دارند، اما در طول تاریخ به هم نزدیک شده اند و شباهت های گونه شناختی مشترک بسیاری دارند.
کشورهای سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا به مقادیر متفاوتی از فرهنگ هند و چین تأثیر پذیرفته اند. برخی از فرهنگ ها مانند فرهنگ کامبوج، لائوس و تایلند عمدتاً تحت تأثیر هند و با نفوذ کمتری از چین قرار دارند. دیگر فرهنگ ها مانند ویتنام، بیشتر تحت تأثیر فرهنگ چینی هستند و تنها تأثیرات فرهنگی جزئی از هند ( در ویتنام عمدتاً از طریق تمدن چامپا ) پذیرفته اند.
امروزه بیشتر این کشورها تأثیرات فرهنگی غربی را نیز نشان می دهند که در دوران امپریالیسم اروپایی در آسیا و استعمار در آسیای جنوب شرقی آغاز شد.
به طور کلی، دین سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا عمدتاً بودایی با جمعیت اقلیت مسلمان است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] البته در مالزی، مسلمانان اکثریت را تشکیل می دهند و بودایی ها در اقلیت هستند. [ ۶] [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصطلاح هندوچین ( در اصل هندو - چین ) در اوایل سده نوزدهم ابداع شد و بر تأثیر فرهنگی هند و چین بر این منطقه تأکید داشت. این اصطلاح بعداً به عنوان نام مستعمره هندوچین فرانسه ( کامبوج، لائوس و ویتنام امروزی ) پذیرفته شد.
سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی در تضاد با ناحیه دریایی جنوب شرق آسیا است. این تفاوت بیشتر در سبک زندگی خشکی محور در هند و چین و سبک زندگی دریا محور در مجمع الجزایر مالایی و فیلییپین و همچنین خط تقسیم میان زبان های آستروآسیایی، تای - کادای و چینی - تبتی ( رایج در سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا ) و آسترونزیایی ( رایج در ناحیه دریایی جنوب شرق آسیا، گرچه مالایی در سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا نیز رایج است ) است. زبان های سرزمین اصلی منطقه زبانی جنوب شرقی آسیا را تشکیل می دهند و گرچه به چندین خانواده زبانی مستقل تعلق دارند، اما در طول تاریخ به هم نزدیک شده اند و شباهت های گونه شناختی مشترک بسیاری دارند.
کشورهای سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا به مقادیر متفاوتی از فرهنگ هند و چین تأثیر پذیرفته اند. برخی از فرهنگ ها مانند فرهنگ کامبوج، لائوس و تایلند عمدتاً تحت تأثیر هند و با نفوذ کمتری از چین قرار دارند. دیگر فرهنگ ها مانند ویتنام، بیشتر تحت تأثیر فرهنگ چینی هستند و تنها تأثیرات فرهنگی جزئی از هند ( در ویتنام عمدتاً از طریق تمدن چامپا ) پذیرفته اند.
امروزه بیشتر این کشورها تأثیرات فرهنگی غربی را نیز نشان می دهند که در دوران امپریالیسم اروپایی در آسیا و استعمار در آسیای جنوب شرقی آغاز شد.
به طور کلی، دین سرزمین اصلی جنوب شرق آسیا عمدتاً بودایی با جمعیت اقلیت مسلمان است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] البته در مالزی، مسلمانان اکثریت را تشکیل می دهند و بودایی ها در اقلیت هستند. [ ۶] [ ۷]
