سُرخِده علیا، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان خرم آباد در استان لرستان ایران است.
این روستا در دهستان کرگاه شرقی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۰۱ نفر ( ۳۳خانوار ) بوده است. براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن ایران در سال ۱۳۹۰ این روستا دارای ۳۳ خانوار و ۱۶۶ نفر جمعیت بوده است. همچنین این روستا دارای یک مدرسه برای پایهٔ ابتدایی نیز می باشد که به طور میانگین سالانه پنج دانش آموز در تمامی دوره های مقطع ابتدایی دارد.
نام محلی این روستا سِرسِرآو ( به انگلیسی sersero ) می باشد؛ و از دو بخش ( سِر ) به معنای بالا و ( سِرآو ) به معنای سراب ( یا چشمه ) تشکیل شده است. این روستا به دلیل دارا بودن چشمه ها و قنات های بسیار و نیز رودخانهٔ قدیمی چنین نامگذاری شده است. همچنین به این روستا ( سوره دی ) به معنی ( سرخه ده ) نیز گفته می شود که به دلیل وجود خاک قرمز رنگ در این روستا می باشد. نام رسمی این روستا از این نام که در حقیقت نام محلی قدیمی این روستا بوده برگرفته شده و نیز به نام دو روستا تبدیل شده است که یکی به نام سرخه ده علیا و دیگری سرخه ده سفلی می باشد. البته این خاک سرخ مخصوص روستای سرخه ده علیا می باشد و در سرخه ده سفلی این خاک به مقدار ناچیز وجود دارد.
مردم سرخه ده از ساکنین قدیمی لرستان هستند. ساکنین این روستا اکثراً از ایل دریکوند یا همان دیرکوند تشکیل شده اند که ولادیمیر مینورسکی ایران شناس و خاورشناس معروف روسی آن ها را به عنوان لرهای اصلی معرفی می کند. [ ۱] دریکوندها جزئی مهم از مردم بالاگریوه هستند و به گویش بالاگریوه ای و خرم آبادی صحبت می کنند. [ ۲]
دریک سکه هخامنشی بوده و دریکوندها خزانه داران هخامنشیان بوده اند بطوریکه بزرگترین گنجینه هخامنش غار کلماکره در حیطه جغرافیایی دریکوندها بوده است
روستای سرخه ده علیا در کوهپایهٔ رشته کوه های زاگرس قرار دارد و از آب و هوای سرد کوهستانی برخوردار است. به طوری که در طول دورهٔ تابستان از نزدیکترین روستا ( سرخه ده سفلی ) سه تا چهار درجهٔ سانتیگراد خنک تر است. این روستا از جنوب به رشته کوه های هشتاد پهلو متصل می شود و از سمت شمال به دشت کُرِگاه می رسد، به همین علت این روستا از سمت جنوب به شمال دارای شیب رو به پایین است.
پرآب ترین چشمهٔ این روستا، چشمهٔ کنار قبرستان این روستا و چشمهٔ بالای روستا می باشد. همچنین یک قنات در ضلع جنوب غربی این روستا ساخته شده است که از تاریخ دقیق حفر این قنات اطلاعاتی در دسترس نیست. در این روستا چشمه ها ی کوچک و بزرگ بسیاری در تمام باغات و زمین های زراعی اطراف روستا وجود دارد. در گذشته رود کوچکی نیز از شرق این روستا عبور می کرده است که اکنون درهٔ عمیق آن باقی مانده و روستا را به دو بخش تقسیم می کند. در فصول بارانی این رودخانه به مدت چند روز جاری می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین روستا در دهستان کرگاه شرقی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۰۱ نفر ( ۳۳خانوار ) بوده است. براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن ایران در سال ۱۳۹۰ این روستا دارای ۳۳ خانوار و ۱۶۶ نفر جمعیت بوده است. همچنین این روستا دارای یک مدرسه برای پایهٔ ابتدایی نیز می باشد که به طور میانگین سالانه پنج دانش آموز در تمامی دوره های مقطع ابتدایی دارد.
نام محلی این روستا سِرسِرآو ( به انگلیسی sersero ) می باشد؛ و از دو بخش ( سِر ) به معنای بالا و ( سِرآو ) به معنای سراب ( یا چشمه ) تشکیل شده است. این روستا به دلیل دارا بودن چشمه ها و قنات های بسیار و نیز رودخانهٔ قدیمی چنین نامگذاری شده است. همچنین به این روستا ( سوره دی ) به معنی ( سرخه ده ) نیز گفته می شود که به دلیل وجود خاک قرمز رنگ در این روستا می باشد. نام رسمی این روستا از این نام که در حقیقت نام محلی قدیمی این روستا بوده برگرفته شده و نیز به نام دو روستا تبدیل شده است که یکی به نام سرخه ده علیا و دیگری سرخه ده سفلی می باشد. البته این خاک سرخ مخصوص روستای سرخه ده علیا می باشد و در سرخه ده سفلی این خاک به مقدار ناچیز وجود دارد.
مردم سرخه ده از ساکنین قدیمی لرستان هستند. ساکنین این روستا اکثراً از ایل دریکوند یا همان دیرکوند تشکیل شده اند که ولادیمیر مینورسکی ایران شناس و خاورشناس معروف روسی آن ها را به عنوان لرهای اصلی معرفی می کند. [ ۱] دریکوندها جزئی مهم از مردم بالاگریوه هستند و به گویش بالاگریوه ای و خرم آبادی صحبت می کنند. [ ۲]
دریک سکه هخامنشی بوده و دریکوندها خزانه داران هخامنشیان بوده اند بطوریکه بزرگترین گنجینه هخامنش غار کلماکره در حیطه جغرافیایی دریکوندها بوده است
روستای سرخه ده علیا در کوهپایهٔ رشته کوه های زاگرس قرار دارد و از آب و هوای سرد کوهستانی برخوردار است. به طوری که در طول دورهٔ تابستان از نزدیکترین روستا ( سرخه ده سفلی ) سه تا چهار درجهٔ سانتیگراد خنک تر است. این روستا از جنوب به رشته کوه های هشتاد پهلو متصل می شود و از سمت شمال به دشت کُرِگاه می رسد، به همین علت این روستا از سمت جنوب به شمال دارای شیب رو به پایین است.
پرآب ترین چشمهٔ این روستا، چشمهٔ کنار قبرستان این روستا و چشمهٔ بالای روستا می باشد. همچنین یک قنات در ضلع جنوب غربی این روستا ساخته شده است که از تاریخ دقیق حفر این قنات اطلاعاتی در دسترس نیست. در این روستا چشمه ها ی کوچک و بزرگ بسیاری در تمام باغات و زمین های زراعی اطراف روستا وجود دارد. در گذشته رود کوچکی نیز از شرق این روستا عبور می کرده است که اکنون درهٔ عمیق آن باقی مانده و روستا را به دو بخش تقسیم می کند. در فصول بارانی این رودخانه به مدت چند روز جاری می شود.
wiki: سرخه ده علیا