سرخرگ های میان دنده ای

سرخرگ های میان دنده ای ( به انگلیسی: Intercostal arteries ) ( به لاتین: Arteriae intercostales ) گروهی از سرخرگ ها هستند که به نواحی میان دنده ها ( فضاهای میان دنده ای ) خون می رسانند. نخستین و دومین سرخرگ میان دنده ای که به فضاهای میان دنده ای متناظر خود خون می رسانند، از سرخرگی در بدن انسان به نام سرخرگ میان دنده ای بالایی یا والا ( بالاترین سرخرگ میان دنده ای ) ریشه می گیرند. این سرخرگ معمولاً از تنه سرخرگی دنده ای - گردنی ریشه می گیرد که خود شاخه ای از سرخرگ زیرترقوه ای است. ممکن است برخی کالبدشناسان ادعا کنند که برخلاف سیاهرگ میان دنده ای بالایی، سرخرگ میان دنده ای بالایی وجود ندارد.
شاخه های میان دنده ای جلویی سرخرگ سینه ای درونی به پنج یا شش فضای میان دنده ای بالایی خون می رسانند. سرخرگ سینه ای درونی ( با نام پیشین سرخرگ پستانی درونی ) سپس به دو شاخه تقسیم می شود: سرخرگ بالاشکمی بالایی و سرخرگ ماسکولوفرنیک. بقیه شاخه های میان دنده ای جلویی از سرخرگ ماسکولوفرنیک بیرون می آیند. در هر فضای میان دنده ای، دو تا از این سرخرگ های کوچک در جهت پهلویی گذر می کنند: یکی نزدیک کنار پایینی دنده بالایی جای می گیرد و دیگری نزدیک کنار بالایی دنده پایینی که با سرخرگ میان دنده ای پشتی ریشه گرفته از آئورت سینه ای، بازپیوندی ( آناستوموز ) می کند.
آنها نخست میان پرده جنب و ماهیچه های میان دنده ای درونی جای دارند، سپس میان آن ماهیچه ها و درونی ترین ماهیچه های میان دنده ای. آنها هم به ماهیچه های میان دنده ای خون می رسانند و هم با شاخه هایی که ماهیچه های میان دنده ای بیرونی را سوراخ می کنند، به پستان ها و ماهیچه های سینه ای خون می رسانند.