سربوی ها ( یونانی باستان: Σέρβοι Sérboi ) قبیله ای بود که در جغرافیای یونانی - رومی از آنها به عنوان ساکن در شمال قفقاز یاد شده است و به باور پژوهندگان از تبار سَرم های ( سرمتی های ) ایرانی تبار بودند.
موسینسکی ( Moszyński ) این نام را از ریشهٔ هندواروپایی *ser - ، *serv - ، به معنای «نگهبان بودن، محافظت» ( همریشه با لاتین servus ) دانسته است و در اصل ممکن است به معنای «نگهبان حیوانات» یعنی «چوپان» باشد. [ ۱] نام های مشابه پیشتر دوردست تر از سکونتگاه سربوی ها ذکر شده است.
بطلمیوس یونانی - رومی ( ۱۰۰–۱۷۰ ) در کتاب جغرافیای خود ( حدود ۱۵۰ ) از سربوی ها به عنوان ساکنان سرزمینی بین کوهپایه های شمال شرقی قفقاز و رود ولگا به همراه سایر قبایل یاد کرده است. [ ۲] در عصر جدید اولیه، این قبیله در نقشه های منطقه باستانی سلمستان آسیایی با نام سِربی، سیربی، گنجانده شده بود.
در حدود قرون وسطی اولیه، سرم ها در نهایت به طور کامل در جمعیت نیا - اسلاوی اروپای شرقی استحاله یافتند. [ ۳] محققان نام قومی سربوی را با قوم های اسلاو صرب ها و کروات ها در اروپا مرتبط کرده اند. نظریه ای وجود دارد که «هوروآتی» و خویشاوندانشان سربوی دو قوم ایرانی تبار بودند که از تهاجم هون ها به جنوب لهستان و جنوب شرقی آلمان گریختند و در آنجا به مرور در اسلاوها جذب شدند و در زمان مهاجرت اسلاوها به بالکان در قرن هفتم کاملاً اسلاوی شد. [ ۱]
دیگران[ ۴] ، ازجمله باستان شناس لیتوانیایی - آمریکایی ماریا گیمبوتاس ( ۱۹۲۱–۱۹۹۴ ) [ ۵] ، معتقدند که قبیله سربوی در واقع ممکن است اسلاوی اولیه بوده باشد. در حالی که برخی از مورخان صرب، از قوم سربوی به عنوان یک قبیله سرمی ( سرمتی ) ایرانی تبار به عنوان یکی از مؤلفه های شکل گیری صرب های اولیه یاد می کنند[ ۶] ، برخی از نظریه های حاشیه ای دیگر، آنها را به عنوان یک قبیله تاریخی صرب در نظر می گیرد و تاریخ صرب ها را بیشتر به دوران باستان سوق می دهند. [ ۷]
در قرن دهم کنستانتین هفتم، امپراتور بیزانس، در کتاب خود به نام آیین ها ( De Ceremoniis ) از دو قبیله به نام های کرواتاس و ساربان در قفقاز در نزدیکی سرزمین اَلانان ایرانی تبار نام می برد. آن ها به احتمال زیاد قبایل اصلی سرمتی موسوم به این دو نام بودند، اما برخی تحقیقات آنها را به ترتیب با کروات ها و صرب ها یکی می داند. [ ۸] [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفموسینسکی ( Moszyński ) این نام را از ریشهٔ هندواروپایی *ser - ، *serv - ، به معنای «نگهبان بودن، محافظت» ( همریشه با لاتین servus ) دانسته است و در اصل ممکن است به معنای «نگهبان حیوانات» یعنی «چوپان» باشد. [ ۱] نام های مشابه پیشتر دوردست تر از سکونتگاه سربوی ها ذکر شده است.
بطلمیوس یونانی - رومی ( ۱۰۰–۱۷۰ ) در کتاب جغرافیای خود ( حدود ۱۵۰ ) از سربوی ها به عنوان ساکنان سرزمینی بین کوهپایه های شمال شرقی قفقاز و رود ولگا به همراه سایر قبایل یاد کرده است. [ ۲] در عصر جدید اولیه، این قبیله در نقشه های منطقه باستانی سلمستان آسیایی با نام سِربی، سیربی، گنجانده شده بود.
در حدود قرون وسطی اولیه، سرم ها در نهایت به طور کامل در جمعیت نیا - اسلاوی اروپای شرقی استحاله یافتند. [ ۳] محققان نام قومی سربوی را با قوم های اسلاو صرب ها و کروات ها در اروپا مرتبط کرده اند. نظریه ای وجود دارد که «هوروآتی» و خویشاوندانشان سربوی دو قوم ایرانی تبار بودند که از تهاجم هون ها به جنوب لهستان و جنوب شرقی آلمان گریختند و در آنجا به مرور در اسلاوها جذب شدند و در زمان مهاجرت اسلاوها به بالکان در قرن هفتم کاملاً اسلاوی شد. [ ۱]
دیگران[ ۴] ، ازجمله باستان شناس لیتوانیایی - آمریکایی ماریا گیمبوتاس ( ۱۹۲۱–۱۹۹۴ ) [ ۵] ، معتقدند که قبیله سربوی در واقع ممکن است اسلاوی اولیه بوده باشد. در حالی که برخی از مورخان صرب، از قوم سربوی به عنوان یک قبیله سرمی ( سرمتی ) ایرانی تبار به عنوان یکی از مؤلفه های شکل گیری صرب های اولیه یاد می کنند[ ۶] ، برخی از نظریه های حاشیه ای دیگر، آنها را به عنوان یک قبیله تاریخی صرب در نظر می گیرد و تاریخ صرب ها را بیشتر به دوران باستان سوق می دهند. [ ۷]
در قرن دهم کنستانتین هفتم، امپراتور بیزانس، در کتاب خود به نام آیین ها ( De Ceremoniis ) از دو قبیله به نام های کرواتاس و ساربان در قفقاز در نزدیکی سرزمین اَلانان ایرانی تبار نام می برد. آن ها به احتمال زیاد قبایل اصلی سرمتی موسوم به این دو نام بودند، اما برخی تحقیقات آنها را به ترتیب با کروات ها و صرب ها یکی می داند. [ ۸] [ ۹]
wiki: سربوی ها