سرامیک چینی

چینی نوعی ظرف شکستنی از گِل است که آن را به طرز مخصوصی سازند و در کوره می پزند. [ ۱] چینی سفالینه ای لطیف است که آن را نخست در انگلیس می ساختند، اما امروز در همه جا سازند و بدان نام چینی دهند. این ظروف گونه ای از ظروف سفالین هستند که منقش بوده و از خاکی مخصوص تهیه می شوند، و سپس بر آن لعاب می دهند. [ ۱]
سرامیک های چینی کارهای هنری از دوران سلسله های چین است که تا کنون توسعه یافته است. چین به طور گسترده ای دارای مواد مورد نیاز برای ساخت سرامیک ها می باشد. نخستین گونه های آن در حدود ۱۱۰۰۰ سال پیش و در دوران پارینه سنگی ساخته شدند. طیف سرامیک های چینی از مصالح ساختمانی چون آجرها و کاشی ها، تا سفالینه هایی که در آتش یا کوره پخته می شوند تا کالاهای تصنعی پورسلینی که برای دربارها ساخته شده، را شامل می شود.
چینی طبق تعریف انجمن آزمون و مواد آمریکا به فراورده های سرامیکی زجاجی و سفید اعم از لعابدار و بدون لعاب که برای مصارف غیر فنی بکار می رود، گفته می شود.
در لغتنامهٔ دهخدا در پیرامون نام «چینی» در سرواژهٔ «چینی» چنین آمده است[ ۲] :
ظرف آبگینه که در قدیم از چین می آوردند و بدین سبب به چینی شهرت گرفته است.