سراتوسور ( نام علمی: Ceratosaurus ) به معنی سوسمار شاخ دار یک سرده از دایناسورهای ددپا متعلق به دوره ژوراسیک پسین است که بین ۱۵۳ تا ۱۴۸ میلیون سال پیش می زیست. گونه شاخص این سرده سراتوسور نسیکورنس نام دارد که بر اساس یک اسکلت تقریباً کامل توسط اتنیل چارلز مارش دیرینه شناس آمریکایی در سال ۱۸۸۴ نام گذاری و توصیف شد. در سال ۲۰۰۰ دو گونه دیگر نیز از سراتوسور شناسایی شد که هنوز درباره اعتبار آن ها اختلاف نظر وجود دارد. سنگوارههای موجود از سراتوسور تا کنون به طور قطعی در آمریکای شمالی کشف شده اما بقایای منصوب به آن در اروگوئه، تانزانیا، سوئیس و پرتغال نیز شناسایی شده است.
سراتوسور یک دایناسور گوشت خوار متوسط بود. بقایای متعلق به نمونه گونه نام اصلی موسوم به سراتوسور نسیکورنس حدود ۵٫۳ متر طول داشت اما گونه موسوم به سراتوسور دنتیسلکیتس ۷ طول داشت. سراتوسور از دندان های شمشیرمانند و بزرگش، شاخ نوک تیز روی پوزه اش، یک جفت شاخ کوچک بر بالای دو چشمش و پوششی از جنس استخوان پوست که از میانه گردن تا انتهای دم آن امتداد داشت شناخته می شود. اندام های جلویی یعنی دست ها بسیار پرقدرت ولی در عین حال کوچک بودند. استخوان های لگن خاجی شکل بودند و به یکدیگر جوش خورده بودند که مانند آن در پرندگان امروزی وجود دارد.
آناتومی سراتوسور شبیه به آناتومی سایر ددپایان بزرگ معمولی مانند آلوسور بود. با این حال سراتوسور دایناسور ابتدایی تری نسبت به آلوسور محسوب می شد و دست های آن بر خلاف دست های بیشتر ددپایان که سه انگشتی بودند چهارانگشت داشتند.
سراتوسور همراه با دایناسورهای بزرگی از جمله آلوسور، آپاتوسور، دیپلودکس و استگوسور در یک بوم سازگان زندگی می کرده است. ممکن است که با آلوسور برای شکار کردن رقابت می کرده است. اما به هر صورت این جانور با طول ۵٫۳ تا ۷ متر و بین ۴۵۰ تا ۹۸۰ کیلوگرم وزن از آلوسور کوچک تر بوده است؛ بنابراین سراتوسور باید محدوده اش را از آلوسور که حداکثر ۱۲ متر طول و به صورت قطعی ۹ متر طول داشته، جدا می کرده است.
این دایناسور بدنی کشیده تر و قابل انعطاف و دمی طویل به مانند تمساحها داشته است. این موضوع نشان می دهد که سراتوسور می توانسته بهتر از آلوسور غیرقابل انعطاف شنا کند. مطالعات اخیر این فرضیه را ارائه می دهد که سراتوسور عموماً به دنبال شکارهای آبزی مانند ماهی بوده است. به هر حال این یک توانایی بالقوه برای تغذیه در یک دایناسور بزرگ است. اثر دندان های سراتوسور بر روی فسیل جانوران بزرگ خشکی زی بسیار زیاد و معمولی است. لاشه خواری و شکار دایناسورهای کوچک نیز می توانسته جزو تغذیه آن ها بوده باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسراتوسور یک دایناسور گوشت خوار متوسط بود. بقایای متعلق به نمونه گونه نام اصلی موسوم به سراتوسور نسیکورنس حدود ۵٫۳ متر طول داشت اما گونه موسوم به سراتوسور دنتیسلکیتس ۷ طول داشت. سراتوسور از دندان های شمشیرمانند و بزرگش، شاخ نوک تیز روی پوزه اش، یک جفت شاخ کوچک بر بالای دو چشمش و پوششی از جنس استخوان پوست که از میانه گردن تا انتهای دم آن امتداد داشت شناخته می شود. اندام های جلویی یعنی دست ها بسیار پرقدرت ولی در عین حال کوچک بودند. استخوان های لگن خاجی شکل بودند و به یکدیگر جوش خورده بودند که مانند آن در پرندگان امروزی وجود دارد.
آناتومی سراتوسور شبیه به آناتومی سایر ددپایان بزرگ معمولی مانند آلوسور بود. با این حال سراتوسور دایناسور ابتدایی تری نسبت به آلوسور محسوب می شد و دست های آن بر خلاف دست های بیشتر ددپایان که سه انگشتی بودند چهارانگشت داشتند.
سراتوسور همراه با دایناسورهای بزرگی از جمله آلوسور، آپاتوسور، دیپلودکس و استگوسور در یک بوم سازگان زندگی می کرده است. ممکن است که با آلوسور برای شکار کردن رقابت می کرده است. اما به هر صورت این جانور با طول ۵٫۳ تا ۷ متر و بین ۴۵۰ تا ۹۸۰ کیلوگرم وزن از آلوسور کوچک تر بوده است؛ بنابراین سراتوسور باید محدوده اش را از آلوسور که حداکثر ۱۲ متر طول و به صورت قطعی ۹ متر طول داشته، جدا می کرده است.
این دایناسور بدنی کشیده تر و قابل انعطاف و دمی طویل به مانند تمساحها داشته است. این موضوع نشان می دهد که سراتوسور می توانسته بهتر از آلوسور غیرقابل انعطاف شنا کند. مطالعات اخیر این فرضیه را ارائه می دهد که سراتوسور عموماً به دنبال شکارهای آبزی مانند ماهی بوده است. به هر حال این یک توانایی بالقوه برای تغذیه در یک دایناسور بزرگ است. اثر دندان های سراتوسور بر روی فسیل جانوران بزرگ خشکی زی بسیار زیاد و معمولی است. لاشه خواری و شکار دایناسورهای کوچک نیز می توانسته جزو تغذیه آن ها بوده باشد.
wiki: سراتوسور