داستان سر بریدن هولوفرنس توسط جودیت در کتاب های قانونی ثانی جودیت آمده است و موضوع نقاشی ها و مجسمه های بسیاری از دوره های رنسانس و باروک است. در داستان، جودیت، یک بیوه زیبا، به دلیل تمایلی که به او دارد، می تواند وارد چادر هولوفرنس شود. هولوفرنس یک ژنرال آشوری بود که قصد داشت خانه جودیت، شهر بیتولیا را ویران کند. او با مشروب مغلوب می شود، از حال می رود و توسط جودیت سر بریده می شود. سر او در یک سبدی که اغلب توسط یک خدمتکار زن مسن حمل می شود، قرار می گیرد.
هنرمندان عمدتاً یکی از دو صحنه ممکن ( با یا بدون خدمتکار ) را انتخاب کرده اند: سر بریدن، با هولوفرنس به پشت خوابیده روی تخت، یا قهرمانی که سر را در دست گرفته یا حمل می کند، اغلب توسط خدمتکارش کمک می کند.
در هنر اروپایی، جودیت اغلب توسط خدمتکارش بر روی شانه هایش همراهی می شود، که به تشخیص او از سالومه کمک می کند، او همچنین سر قربانی خود را روی یک تشت ( لگن ) نقره ای حمل می کند. با این حال، یک سنت شمالی معروفی ایجاد شد که به موجب آن جودیت هم خدمتکار و هم یک تشت داشت، توسط اروین پانوفسکی به عنوان نمونه ای از دانش مورد نیاز در مطالعه شمایل نگاری مورد استفاده قرار گرفت. [ ۱] برای بسیاری از هنرمندان و محققان، زنانگی جنسی جودیت به طور جالب و گاهی متناقض با پرخاشگری مردانه او ترکیب می شود. جودیت یکی از زنان با فضیلت بود که ون بورویک در دفاعیه منتشر شده خود ( ۱۶۳۹ ) به دلیل برتری زنان نسبت به مردان، [ ۲] و نمونه رایج تم شمایل نگاری قدرت زنان در رنسانس شمالی نام برد.
کتاب جودیت توسط جروم به عنوان متعارف و در ولگات پذیرفته شد و کلمنت روم در اواخر قرن اول به آن اشاره کرد و بنابراین تصاویر جودیت به اندازه تصاویر سایر زنان کتاب مقدس قابل قبول بود. با این حال، در مسیحیت اولیه، تصاویر جودیت به دور از خشونت یا جنسی بود: او معمولاً به عنوان "نوعی باکره نمازگزار یا کلیسا یا به عنوان شخصیتی که شیطان را زیر پا می گذارد و جهنم را تسخیر می کند" تصویر می شد، یعنی به گونه ای که هیچ دوگانگی جنسی خیانت نکرد: «شکل خود جودیت بی تحرک و غیرواقعی باقی ماند، از تصاویر واقعی جنسی جدا شد و در نتیجه محافظت شد». "[ ۳]
جودیت و هولوفرنس، مجسمه برنزی معروف دوناتلو، حاوی زیرمتن تمثیلی ضمنی است که در فلورانس اوایل رنسانس اجتناب ناپذیر بود، یعنی شجاعت کمون های قرون وسطایی اروپا در برابر استبداد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهنرمندان عمدتاً یکی از دو صحنه ممکن ( با یا بدون خدمتکار ) را انتخاب کرده اند: سر بریدن، با هولوفرنس به پشت خوابیده روی تخت، یا قهرمانی که سر را در دست گرفته یا حمل می کند، اغلب توسط خدمتکارش کمک می کند.
در هنر اروپایی، جودیت اغلب توسط خدمتکارش بر روی شانه هایش همراهی می شود، که به تشخیص او از سالومه کمک می کند، او همچنین سر قربانی خود را روی یک تشت ( لگن ) نقره ای حمل می کند. با این حال، یک سنت شمالی معروفی ایجاد شد که به موجب آن جودیت هم خدمتکار و هم یک تشت داشت، توسط اروین پانوفسکی به عنوان نمونه ای از دانش مورد نیاز در مطالعه شمایل نگاری مورد استفاده قرار گرفت. [ ۱] برای بسیاری از هنرمندان و محققان، زنانگی جنسی جودیت به طور جالب و گاهی متناقض با پرخاشگری مردانه او ترکیب می شود. جودیت یکی از زنان با فضیلت بود که ون بورویک در دفاعیه منتشر شده خود ( ۱۶۳۹ ) به دلیل برتری زنان نسبت به مردان، [ ۲] و نمونه رایج تم شمایل نگاری قدرت زنان در رنسانس شمالی نام برد.
کتاب جودیت توسط جروم به عنوان متعارف و در ولگات پذیرفته شد و کلمنت روم در اواخر قرن اول به آن اشاره کرد و بنابراین تصاویر جودیت به اندازه تصاویر سایر زنان کتاب مقدس قابل قبول بود. با این حال، در مسیحیت اولیه، تصاویر جودیت به دور از خشونت یا جنسی بود: او معمولاً به عنوان "نوعی باکره نمازگزار یا کلیسا یا به عنوان شخصیتی که شیطان را زیر پا می گذارد و جهنم را تسخیر می کند" تصویر می شد، یعنی به گونه ای که هیچ دوگانگی جنسی خیانت نکرد: «شکل خود جودیت بی تحرک و غیرواقعی باقی ماند، از تصاویر واقعی جنسی جدا شد و در نتیجه محافظت شد». "[ ۳]
جودیت و هولوفرنس، مجسمه برنزی معروف دوناتلو، حاوی زیرمتن تمثیلی ضمنی است که در فلورانس اوایل رنسانس اجتناب ناپذیر بود، یعنی شجاعت کمون های قرون وسطایی اروپا در برابر استبداد. [ ۴]
