سد لار

حجم مخزن سد لار ۹۶۰ میلیون متر مکعب بوده و متوسط آورد آب سالانه آن ۴۸۱ میلیون متر مکعب است. مطالعات احداث این سد از سال ۱۳۳۰ آغاز شد. شرکت لکساندر گیپ طراح سد بود و پیمانکار ساخت سد شرکت ایتالیایی ایمپرجیلو بود. در جایابی و احداث سد اشتباهات و کم کاری هایی انجام شد و سد بدون اقدامات محافظتی بر روی ساختار آهکی شکسته شده جایابی و ساخته شد و در سال ۱۳۶۱ به بهره برداری رسید.
سد لار به منظور تأمین آب کشاورزی و شرب طراحی شد. طبق طرح این سد خط انتقال آب سد لار به نیروگاه کلان و محله سوهانک تهران ( و سد لیتیان ) با تونلی به طول ۲۰ کیلومتر ساخته شد. در مسیر این خط انتقال آب نیروگاه کلان ساخته شد که ظرفیت تولید ۱۵۰ هزار مگاوات ساعت انرژی برق آبی در سال را دارد.
از سد لار بیش از آبی که مورد استفاده قرار می گرفت، فرار و نشت آب به زمین رخ می داد. برای حل این مشکل تونل انتقال آب جدیدی به طول ۲۸ کیلومتر برای انتقال آب به سد لتیان طراحی و اجرا شد.
دریاچه سد لار به دلیل نزدیکی به کوه دماوند و واقع بودن در منطقه دشت لار به یکی از گردشگاه های استان مازندران تبدیل شده است که در سالهای اخیر به عنوان مراکز پرورش ماهی قزل آلا و ماهیگیری و همچنین ورزشهایی چون اسکی روی آب از آن استفاده می شود.
اطراف این دریاچه در ماه اردیبهشت مملو از شقایق می شود که بر زیبایی های این منطقه می افزاید.
در فصل بهار و تابستان می توانید در اطراف سد لار کمپ بزنید. در غیر این صورت می توانید از اقامتگاه های عشایری دشت لار ( واقع در دشت لار و همراه تورهای عشایری ) یا کمپ کوهستانی پلور ( در شهر پلور و مخصوص کوهنوردان ) استفاده کنید.
سد لار رکورد فرار آب از یک سد را در دنیا دارد و در هر سال به طور متوسط ۲۵۰–۲۲۰ میلیون متر مکعب در غار بزرگ زیرزمینی درون سنگ های آهکی کف دریاچه سد فرومی رود. از همان ابتدای پس از آبگیری سد در سال ۱۳۶۱ عنوان شد که سد یک سوم آب موجود خود را حفظ می کند و دوسوم دیگر را از کف و دیواره سد در عمق ۲۰۰ متری به دلیل کارستی بودن سنگ های آهکی کف سد از دست می دهد. در طول سال های پس از آبگیری عملیات هایی برای جلوگیری از فرار آب و علاج بخشی به سد انجام شد ولی فقط موفق به کاهش سرعت فرار آب از کف سد شدند.