سد الابواب

[ویکی شیعه] سَدُّ الاَبواب، به معنای مسدود کردن درها، به واقعه ای اشاره دارد که طی آن، پیامبر اسلام به فرمان خدا دستور داد جز درِ خانه امیرالمؤمنین، درِ همه خانه هایی که به مسجد النبی باز می شدند مسدود شود. تاریخ این رخداد مورد اختلاف است. این واقعه به صورت متواتر در منابع شیعه و اهل سنت نقل شده و جزء فضایل امام علی(ع) به شمار می آید. امیرالمؤمنین در شورای شش نفره تعیین خلافت، به این فضیلت خود استناد کرده است.
پیامبر(ص) در نخستین روزهای ورود به شهر یثرب، مسجدی ساخت که بعدها مسجدالنبی نامیده شد. پس از آن اتاق هایی متصل به مسجد برای سکونت پیامبر(ص) و برخی از همسران آن حضرت ساخته شد. به مرور برخی از صحابه برای خود اتاقی در کنار مسجد ساختند. این اتاق ها علاوه بر دری که به سمت بیرون داشتند، دری هم به سمت مسجد داشتند و در وقت نماز، صاحبان آنها از این در وارد مسجد می شدند و دوباره از همان در برمی گشتند. پیامبر(ص) به فرمان خدا مأمور شد همه آن درها را غیر از در خانه علی بن ابی طالب(ع) ببندد.
برخی پس از شنیدن این دستور ناراحت شدند و اعتراض کردند. حضرت فرمود: «من مأمور بستن این درها غیر از در خانه علی شده ام. شما در این باره سخنانی گفتید. به خدا سوگند، من از پیش خودم به بستن یا گشودن دری دستور ندادم. من به وظیفه ای مأمور شدم و از آن تبعیت کردم.»