سَختینه یا اِسکِلِروتیوم[ ۱] تودهٔ سختی است که در قارچ ها ایجاد می شود.
سختینه اندامی سخت، فشرده و مقاوم در برابر شرایط نامساعد محیط است که می تواند زمانی طولانی به حالت غیرفعال باقی بماند و پس از فراخور بودن شرایط جوانه بزند. [ ۲]
سختینه در قارچ های بیماری زایی مانند ناخنک[ ۳] دیده می شود.
سختینه اندامی سخت، فشرده و مقاوم در برابر شرایط نامساعد محیط است که می تواند زمانی طولانی به حالت غیرفعال باقی بماند و پس از فراخور بودن شرایط جوانه بزند. [ ۲]
سختینه در قارچ های بیماری زایی مانند ناخنک[ ۳] دیده می شود.
wiki: سختینه
سختینه (جانوران). سختینه، سخت پوسته یا استخوان پوسته یا اسکلریت ( به انگلیسی: Sclerite ) ( به معنی «سخت» ) عضوی از بدن سخت شده است. در شاخه های مختلف زیست شناسی این اصطلاح به ساختارهای مختلف گفته می شود، اما به عنوان یک قاعده برای ویژگی های کالبدشناسی مهره داران مانند استخوان ها و دندان ها نیست. به جای آن، بیشتر به بخش های سخت شده اسکلت بیرونی بندپایان و اسپیکول های درونی بی مهرگان مانند اسفنج های خاص و مرجان های نرم اشاره دارد. در دیرینه شناسی، سختینگان یا اسکلریتوم ( scleritome ) ، مجموعه کاملی از سختینه های یک جاندار زنده است، که اغلب همه آن چیزی است که از بی مهرگان فسیلی شناخته شده است.
سختینه ها ممکن است عملاً در یک جاندار جدا شده باشند، مانند نیش قیفک ها. همچنین، آنها می توانند کم و بیش پراکنده باشند، مانند توده هایی از موهای تیز دفاعی و معدنی مانند بسیاری از پرتاران دریایی یا می توانند به صورت آرایه های ساختاریافته، اما نامرتبط یا به هم متصل شوند، مانند «دندان های» معدنی در سوهانک بسیاری از نرم تنان، دریچه های کیتون ها، منقار سرپایان یا اسکلت های بیرونی و مفصلی بندپایان.
هنگامی که سختینه ها در یک ساختار غیرمفصلی سازماندهی می شوند، آن ساختار ممکن است به عنوان سختینگان گسسته یا اسکلریتوم نامیده شود، اصطلاحی که عمدتاً در دیرینه شناسی استفاده می شود.
در بندپایان سخت شدنی که سختینه ها را تولید می کند یا با اتصال عرضی زنجیره های پروتئینی در اگزوکوتیکول، فرآیندی به نام سختینه زایی، یا با ادغام مواد معدنی مانند کربنات کلسیم در مناطقی از اسکلت بیرونی یا هر دو انجام می شود؛ بنابراین، اسکلت بیرونی بندپایان به سختینه های متعددی تقسیم می شود که با نواحی یا بخیه هایی که کمتر سختینه شده اند، غشایی دارند.
سخیتنه گسسته یا اسکلریتوم اسکلتی است که از عناصر جداگانه ساخته شده است، مانند پولک های جاندارانی مانند هالواکسیدها، دندان های رادولا، [ ۱] سوزنه ها در اسکلت اسفنجی، یا عناصر موجود در دستگاه قیف دندانان. [ ۲] این اصطلاح توسط دیرینه شناس استفان بنگتسون ساخته شد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسختینه ها ممکن است عملاً در یک جاندار جدا شده باشند، مانند نیش قیفک ها. همچنین، آنها می توانند کم و بیش پراکنده باشند، مانند توده هایی از موهای تیز دفاعی و معدنی مانند بسیاری از پرتاران دریایی یا می توانند به صورت آرایه های ساختاریافته، اما نامرتبط یا به هم متصل شوند، مانند «دندان های» معدنی در سوهانک بسیاری از نرم تنان، دریچه های کیتون ها، منقار سرپایان یا اسکلت های بیرونی و مفصلی بندپایان.
هنگامی که سختینه ها در یک ساختار غیرمفصلی سازماندهی می شوند، آن ساختار ممکن است به عنوان سختینگان گسسته یا اسکلریتوم نامیده شود، اصطلاحی که عمدتاً در دیرینه شناسی استفاده می شود.
در بندپایان سخت شدنی که سختینه ها را تولید می کند یا با اتصال عرضی زنجیره های پروتئینی در اگزوکوتیکول، فرآیندی به نام سختینه زایی، یا با ادغام مواد معدنی مانند کربنات کلسیم در مناطقی از اسکلت بیرونی یا هر دو انجام می شود؛ بنابراین، اسکلت بیرونی بندپایان به سختینه های متعددی تقسیم می شود که با نواحی یا بخیه هایی که کمتر سختینه شده اند، غشایی دارند.
سخیتنه گسسته یا اسکلریتوم اسکلتی است که از عناصر جداگانه ساخته شده است، مانند پولک های جاندارانی مانند هالواکسیدها، دندان های رادولا، [ ۱] سوزنه ها در اسکلت اسفنجی، یا عناصر موجود در دستگاه قیف دندانان. [ ۲] این اصطلاح توسط دیرینه شناس استفان بنگتسون ساخته شد. [ ۲]
wiki: سختینه (جانوران)