سخت کردن القایی ( به انگلیسی: Induction hardening ) ، نوعی سخت کاری سطحی است. این عملیات به منظور افزایش مقاومت در برابر سایش و خوردگی و سختی لایه خارجی است، که هدف همهٔ این عملیات افزایش طول عمر ماده مورد نظر است.
به طور کلی روش های مورد استفاده برای سخت کردن سطحی به دو گرو عمده تقسیم می شوند:[ ۱]
• در روش نوع اول تلاش بر تغییر ترکیب شیمیایی لابه خارجی بوده که با استفاده از نفوذ صورت می گیرد که به عملیات حرارتی - شیمیایی معروف است. در این روش سعی بر آن است که اتم های خارجی با ویژگی های مورد نیاز سطح به لایه خارجی سطح نفوذ می دهند تا سختی لایه خارجی را افزایش بدهند. برای مثال به منظور افزایش مقاومت سطحی آهن می توان ازاتم های کربن[ ۲] یا ازت یا به طور همزمان از هر دو استفاده کرد. [ ۳]
توجه شود که در این عملیات اتم های نفوذی باید شعاع اتمی بسیار کوچکی در مقابل اتم های سطح نفوذ داشته باشند تا بتوانند به راحتی و با انرژی کمی بین اتم های سطح نفوذ کنند و ساختار کریستالی جدیدی به وجود آورند.
• در روش دوم مبنا بر این است که ترکیب شیمیایی تغییر نکند پس با عملیاتی روبرو هستیم که همراه با تغییرات فیزیکی ماده است. [ ۱]
از جمله مثال های روش دوم می توان به سخت کردن سطح توسط شعله حرارتی یا سخت کردن القایی اشاره کرد.
حال سراغ روش اول رفته و فرایندهای سختی کردن همراه با تغییر ترکیب شیمیایی را مورد بررسی قرار می دهیم.
نام دیگر کربن دهی کربونیزه کردن است. این روش یکی از ارزان ترین روش های سخت کردن سطحی است که در روش اول گنجانده می شود زیرا با تغییر ترکیب شیمیایی همراه است و ساختار کریستالی با نفوز دچار تغییر می شود. در قدیم کربن را به صورت گازهای کربن دار روی سطح نفوذ می دادند مانند گاز کربن ناشی از زغال چوب به داخل قطعات آهنی نفوذ داده می شد و سپس سریع ان را سرد می کردند. امروزه قطعات آهنی را در یک محیط با دمای بالا و کربن دار قرار می دهند و ان را گرم می کنند و بعد با سرعت معینی دوباره سرد می کنند که خود شامل چند نوع است که بستگی به حالت کربن در محیط برای نفوذ دارد که در زیر به ان اشاره می کنیم. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
در این روش فولاد کم کربن را درون یک جعبه فولادی دیگر می گذارند و جعبه فولادی را در معرض حرارت بالا قرار می دهند و اطراف قطعه اصلی را با ترکیباتی همچون زغال چوب و موادی که انرژی آزاد می کنند مانند کربنات باریم و کربنات کلسیم و کربنات سدیم پر می کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه طور کلی روش های مورد استفاده برای سخت کردن سطحی به دو گرو عمده تقسیم می شوند:[ ۱]
• در روش نوع اول تلاش بر تغییر ترکیب شیمیایی لابه خارجی بوده که با استفاده از نفوذ صورت می گیرد که به عملیات حرارتی - شیمیایی معروف است. در این روش سعی بر آن است که اتم های خارجی با ویژگی های مورد نیاز سطح به لایه خارجی سطح نفوذ می دهند تا سختی لایه خارجی را افزایش بدهند. برای مثال به منظور افزایش مقاومت سطحی آهن می توان ازاتم های کربن[ ۲] یا ازت یا به طور همزمان از هر دو استفاده کرد. [ ۳]
توجه شود که در این عملیات اتم های نفوذی باید شعاع اتمی بسیار کوچکی در مقابل اتم های سطح نفوذ داشته باشند تا بتوانند به راحتی و با انرژی کمی بین اتم های سطح نفوذ کنند و ساختار کریستالی جدیدی به وجود آورند.
• در روش دوم مبنا بر این است که ترکیب شیمیایی تغییر نکند پس با عملیاتی روبرو هستیم که همراه با تغییرات فیزیکی ماده است. [ ۱]
از جمله مثال های روش دوم می توان به سخت کردن سطح توسط شعله حرارتی یا سخت کردن القایی اشاره کرد.
حال سراغ روش اول رفته و فرایندهای سختی کردن همراه با تغییر ترکیب شیمیایی را مورد بررسی قرار می دهیم.
نام دیگر کربن دهی کربونیزه کردن است. این روش یکی از ارزان ترین روش های سخت کردن سطحی است که در روش اول گنجانده می شود زیرا با تغییر ترکیب شیمیایی همراه است و ساختار کریستالی با نفوز دچار تغییر می شود. در قدیم کربن را به صورت گازهای کربن دار روی سطح نفوذ می دادند مانند گاز کربن ناشی از زغال چوب به داخل قطعات آهنی نفوذ داده می شد و سپس سریع ان را سرد می کردند. امروزه قطعات آهنی را در یک محیط با دمای بالا و کربن دار قرار می دهند و ان را گرم می کنند و بعد با سرعت معینی دوباره سرد می کنند که خود شامل چند نوع است که بستگی به حالت کربن در محیط برای نفوذ دارد که در زیر به ان اشاره می کنیم. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
در این روش فولاد کم کربن را درون یک جعبه فولادی دیگر می گذارند و جعبه فولادی را در معرض حرارت بالا قرار می دهند و اطراف قطعه اصلی را با ترکیباتی همچون زغال چوب و موادی که انرژی آزاد می کنند مانند کربنات باریم و کربنات کلسیم و کربنات سدیم پر می کنند.
wiki: سخت کردن القایی