سخت افزار شبکه

سخت افزار شبکه که با نام های تجهیزات شبکه یا دستگاه های شبکه رایانه ای نیز شناخته می شود دستگاه های فیزیکی هستند که برای برقراری ارتباط و تعامل بین دستگاه ها در یک شبکه رایانه ای بکار می روند. [ ۱] واحدهایی که گیرنده نهایی یا تولیدکننده داده ها هستند میزبان ( host ) یا تجهیزات پایانه ( terminal ) نامیده می شوند.
با پیشرفت فناوری و ادغام شبکه های مبتنی بر پروتکل اینترنت ( IP ) با زیرساخت های ساختمانی و لوازم خانگی، سخت افزار شبکه به دلیل تعدد به شدت فزاینده نقاط پایانی توانای شبکه، به یک گزاره مبهم تبدیل خواهد شد.
دستگاه های شبکه ممکن است شامل دروازه، رهیاب ( routers ) ، پل شبکه، مودم، نقطه دسترسی بی سیم، کابل شبکه، تقویت کننده خط، سوئیچ شبکه، هاب و تکرارگر باشند. همچنین ممکن است دستگاه های ترکیبی شبکه مانند سوئیچ چند لایه، مبدل پروتکل، پل - رهیاب، پراکسی سرور، دیوار آتش، برگردان نشانی شبکه، تسهیم کننده، کنترل کننده های رابط شبکه ( کارت شبکه ) ، کنترل کننده رابط شبکه بی سیم ( کارت شبکه بی سیم ) ، آداپتور ترمینال، و دیگر سخت افزارهای مربوط باشند.
یکی از رایج ترین نوع سخت افزار شبکه، یک کارت شبکه اترنت مبتنی بر کار با سیم مس است که یک درگاه ورودی استاندارد در بسیاری از سیستم های رایانه ای مدرن است. شبکه های بی سیم، به ویژه برای دستگاه های قابل حمل و دستی محبوب شده اند.
دیگر سخت افزارهای شبکه مورد استفاده در رایانه ها شامل تجهیزات مرکز داده ( مانند سرویس دهنده فایل، سرویس دهنده پایگاه داده و شبکه ذخیره سازی ) ، خدمات شبکه ( مانند سامانه نام دامنه ( DNS ) ، قرارداد پیکربندی پویای میزبان ( DHCP ) ، رایانامه و غیره ) و همچنین دستگاه هایی که تحویل محتوا را تضمین می کنند.
با دید وسیع تر، تلفن همراه، تبلت و دستگاه های مرتبط با اینترنت اشیاء نیز ممکن است سخت افزار شبکه به حساب بیایند.
دستگاه های تک کاربرد معمول شبکه عبارتند از:
• دروازه: رابطی که سازگاری بین شبکه رایانه ای را با تبدیل سرعت های انتقال، پروتکل ها، کدها و یا اقدامات امنیتی فراهم می کند. [ ۲]
• رهیاب: دستگاهی است که بسته های داده شبکه را بین شبکه های رایانه ای منتقل می کند. رهیاب ها عملکرد "هدایت ترافیک" را در اینترنت انجام می دهند. یک بسته داده تا زمانی که به نقطه مقصد برسد معمولاً از یک رهیاب به رهیاب دیگر از طریق شبکه هایی که اینترنت را تشکیل می دهند ارسال می شود. [ ۳] رهیاب در لایه ۲ مدل OSI کار می کند. [ ۴]
• سوئیچ شبکه: دستگاهی است که با استفاده از سوئیچ کردن بسته برای دریافت، پردازش و انتقال داده ها به دستگاه مقصد، دستگاه ها را در یک شبکه رایانه ای به یکدیگر وصل می کند. بر خلاف هاب های شبکه ابتدایی، یک سوئیچ شبکه، به جای انتقال داده های مشابه از هر یک از درگاه های خود، داده ها را تنها به یک یا چند دستگاه که نیاز به دریافت آن دارند، منتقل می کند. [ ۵] هاب در لایه ۲ مدل OSI کار می کند.
• پل: دستگاهی است که چندین بخش شبکه را به هم وصل می کند. پل در لایه های ۱ و ۲ مدل OSI کار می کند. [ ۶]
• تکرارگر: دستگاهی که سیگنالی را دریافت می کند و آن را در یک سطح بالاتر یا با قدرت بیشتر یا به طرف دیگر انسداد می فرستد، به طوری که سیگنال می تواند مسافت های طولانی را پوشش دهد. [ ۷]
• هاب تکرارگر: برای اتصال چندین دستگاه اترنت به هم و وادار به عمل کردن آن ها به عنوان یک بخش یکپارچه شبکه مورد استفاده قرار می گیرد. هاب تکرارگر درگاه های ورودی / خروجی ( I/O ) چندگانه دارد که در آن یک سیگنال معرفی شده در ورودی هر درگاه رایانه در خروجی همه درگاه ها به جز درگاه ورودی نخستین دیده می شود. [ ۱] یک هاب در لایه فیزیکی ( لایه ۱ ) مدل OSI کار می کند. [ ۸] همچنین هاب های تکرارگر با ارسال سیگنال انسداد به همه درگاه ها در صورت تشخیص یک برخورد، در شناسایی تصادم شرکت می کنند. هاب ها در حال حاضر عمدتاً غیر متداول اند و با سوئیچ های شبکه به جز در تأسیسات بسیار قدیمی و یا استفاده های تخصصی، جایگزین شده اند.