سجاح

[ویکی فقه] سجاح، زنی از قبیله بنی تمیم بود که پس از رحلت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم)، به منظور کسب قدرت سیاسی و نظامی با حمایت برخی از سران بنی تمیم و بنوتغلب، ادعای نبوت نمود و با پیوستن به مسیلمه کذاب، درصدد جنگ با ابوبکر برآمد. در نبرد یمامه، که بین سپاه اسلام با نیروهای مسیلمه و سجاح، رخ داد؛ مسیلمه کشته شد. بنابر نقل منابع، سجاح پس از فرار از آن معرکه، به میان بنوتغلب بازگشت و مسلمان شد و در همانجا وفات نمود.
واژه سجاح از ریشه سجح به معنای آسانی، لطافت و نرمی گونه، زیبایی و اعتدال در راه رفتن است.
عسکری، ابو هلال، جمهره الامثال، ج۱، ص۴۶۰.
سجاح از مردم جزیره در شمال عراق
ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۱۵، ص۲۰۰.
در منابع ذکری از تاریخ تولد او نیست، اما گفته شده که سجاح قبل از ادعای پیامبری، کاهنه
زمخشری، محمود، ربیع الأبرار و نصوص الأخبار، ج۲، ص۲۵۳.
...

سَجّاح ( ـ بصره ۵۵ق)
از مدعیان پیامبری. دختر حارث بن سُوَید از قبیلۀ بنی تمیم بود. سجاح در زمان ابوبکر ادعای پیامبری کرد و عده ای نیز او را پذیرفتند. وی با مسیلمۀ کذاب، از قوم بنی حنیفه که او نیز ادعای پیامبری داشت، ازدواج کرد و پس از مدتی از مسیلمه جدا شد و به قبیلۀ خود بازگشت. پس از مرگ مسیلمه، سجاح اسلام آورد و به بصره رفت.