ستون های آفرینش. ستون های آفرینش ( به انگلیسی: Pillars of Creation ) که به ستون های آسمان نیز از آن یاد می شود، تصویری شناخته شده است که توسط تلسکوپ هابل از خرطوم فیل هایی واقع در سحابی عقاب گرفته شده است. [ ۱] این خرطوم فیل ها از گازهای میان اختری و ذرات کیهانی تشکیل شده اند و در فاصلهٔ ۷٬۰۰۰ سال نوری از زمین قرار دارند. دلیل این نامگذاری این است که گاز و ذرهٔ کیهانی در حال آفرینش ستاره های جدید هستند و در عین حال نور ستارگان تازه تشکیل شده ای که در نزدیکی قرار دارند در حال فرسایش آن ها هستند. [ ۲] این تصویر در یکم آوریل ۱۹۹۵ گرفته شد و وبگاه Space. com آن را به عنوان یکی از ده تصویر برتری که توسط هابل گرفته شده انتخاب کرد. [ ۳] جف هستر و پال اسکاون ستاره شناسان بانی این عکس بودند که هردو در آن زمان با دانشگاه ایالتی آریزونا همکاری می کردند. این منطقه در سال ۲۰۱۱ نیز توسط رصدخانهٔ فضایی هرشل متعلق به سازمان فضایی اروپا دوباره رصد شد.
در اکتبر سال ۲۰۲۲ تصویر تلسکوپ جیمز وب منتشر شد که جزئیات دقیقی از این ساختار ارائه داد. جیمز وب با کمک دوربین فروسرخ توانسته بسیاری از ستاره هایی که در پشت گرد و غبار پنهان بودند را نمایش دهد.
ستون ها از مولکول های هیدروژن سرد و ذرات کیهانی تشکیل شده اند که با پرتو فرابنفش ستاره های نسبتاً نزدیک و داغ در حال تبخیر نوری photoevaporation هستند. طول ستونی که در سمت چپ قرار دارد به شش تا هفت سال نوری می رسد. [ ۴] پیش آمدگی هایی که در نوک انگشت مانند ابرها به چشم می خورند از منظومهٔ خورشیدی ما بزرگ ترند. [ ۵]
تصویرهای رصدخانهٔ فضایی هرشل ابری از ذرات داغ را در همسایگی ستون های آفرینش نشان می دهد که به نظر موج شوک یک ابرنواختر است. ظاهر این ابر گویای آن است که این منظره ۶٬۰۰۰ سال است که از بین رفته و با توجه به فاصلهٔ ۷٬۰۰۰ سال نوری ستون های آفرینش از زمین، تصویر این تخریب، ۱٬۰۰۰ سال دیگر برای ما قابل مشاهده خواهد بود. [ ۶] اما این نظریه مورد نقد نیز قرار گرفته چرا که گفته می شود، امواج رادیویی و ایکس حاصل از یک ابرنواختر باید شدیدتر از آنچه که مشاهده می شود باشد. اگر چنین باشد، ستون ها با روند فرسایشی کندتری روبرو خواهند شد. [ ۷]
تصویر هابل از ۳۲ عکس مختلف ساخته شده[ ۸] که با ۴ دوربین گرفته شده اند. [ ۹] عکس ها از نورهای رنگی ساطع شده از عناصر موجود در ابرها ( سبز از هیدروژن، قرمز از گوگرد یونیزه و آبی از اکسیژن یونیزه ) ساخته شده اند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر اکتبر سال ۲۰۲۲ تصویر تلسکوپ جیمز وب منتشر شد که جزئیات دقیقی از این ساختار ارائه داد. جیمز وب با کمک دوربین فروسرخ توانسته بسیاری از ستاره هایی که در پشت گرد و غبار پنهان بودند را نمایش دهد.
ستون ها از مولکول های هیدروژن سرد و ذرات کیهانی تشکیل شده اند که با پرتو فرابنفش ستاره های نسبتاً نزدیک و داغ در حال تبخیر نوری photoevaporation هستند. طول ستونی که در سمت چپ قرار دارد به شش تا هفت سال نوری می رسد. [ ۴] پیش آمدگی هایی که در نوک انگشت مانند ابرها به چشم می خورند از منظومهٔ خورشیدی ما بزرگ ترند. [ ۵]
تصویرهای رصدخانهٔ فضایی هرشل ابری از ذرات داغ را در همسایگی ستون های آفرینش نشان می دهد که به نظر موج شوک یک ابرنواختر است. ظاهر این ابر گویای آن است که این منظره ۶٬۰۰۰ سال است که از بین رفته و با توجه به فاصلهٔ ۷٬۰۰۰ سال نوری ستون های آفرینش از زمین، تصویر این تخریب، ۱٬۰۰۰ سال دیگر برای ما قابل مشاهده خواهد بود. [ ۶] اما این نظریه مورد نقد نیز قرار گرفته چرا که گفته می شود، امواج رادیویی و ایکس حاصل از یک ابرنواختر باید شدیدتر از آنچه که مشاهده می شود باشد. اگر چنین باشد، ستون ها با روند فرسایشی کندتری روبرو خواهند شد. [ ۷]
تصویر هابل از ۳۲ عکس مختلف ساخته شده[ ۸] که با ۴ دوربین گرفته شده اند. [ ۹] عکس ها از نورهای رنگی ساطع شده از عناصر موجود در ابرها ( سبز از هیدروژن، قرمز از گوگرد یونیزه و آبی از اکسیژن یونیزه ) ساخته شده اند. [ ۲]
wiki: ستون های آفرینش
