سبک بین المللی (معماری). سبک بین المللی یا شیوه بین المللی ( به انگلیسی: International Style ) نام شیوه ای در معماری مدرن است که در بین سال های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ میلادی در اروپا و آمریکا پایه گذاری گردید. این اصطلاح، از عنوان یکی از کتاب های هنری - راسل هیچکاک و فیلیپ جانسون که برای ثبت اطلاعات برگزاری نمایشگاه هنر معماری مدرن که در موزه هنرهای مدرن شهر نیویورک در سال ۱۹۳۲ نوشته شده بود و ویژگی های مدرنیسم را در سرتاسر جهان بر اساس ویژگی های مشترک شناسایی و تعریف و طبقه بندی می کرد که نتیجه آن تمرکز بیشتر بر ویژگی های سبک شناسی هنر مدرن بود، ریشه گرفته است. آن ها سه اصل مختلف را تعریف کردند که عبارت بودند از:تجلی حجم به جای جرم. تأکید بر تعادل به جای تعصب بر تقارن. عدم بکار بردن پیرایش و زیور. استفاده قبلی از واژه ای با همین مفهوم را می توان به والتر گروپیوس در کتاب ( به آلمانی: Internationale Architektur ) و لودویگ هایبر سایمر در کتاب ( به آلمانی: Internationale neue Baukunst ) نسبت داد. عدم به کارگیری هرگونه پیرایش و زیور در طرح های این سبک، به کارگیری رنگ های روشن، و استفاده از ایده های کوبیسمی نیز از مشخصات این سبک در سال های اولیه بودند.
نمایشگاه معماری مدرن: نمایشگاه بین المللی عمومی در۹ فوریه سال ۱۹۳۲، در موزه هنرهای مدرن ( موما ) ، در ساختمان هکشر در خیابان پنجم و پنجاه و ششمین خیابان نیویورک برگزار شد. پس از یک لابی و یک دفتر، نمایشگاه به شش قشمت تبدیل می شد:قسمت معماران مدرن که از ورودی شروع می شود و شامل یک مدل از ویلیام لسکازه کریستسک که راجع به توسعهٔ مسکن نیویورک بود، می شد. از آنجا بازدید کنندگان به سمت اتاق مرکزی A می رفتند که شامل یک مدل از پیشرفت خانه سازی نیمه بلند که توسط دو برادر اهل شیکاگو، مونرو بنگت بومن و ایوینگ بومن، ساخته شده بود. همچنین مدل و عکس هایی از ساختمان باوهاوس از والتر گروپیوس در دسو در این سالن وجود داشت. در بزرگترین سالن نمایشگاه، سالن C، کارهایی از لو کوربوزیه، لودویگ میس فن در روهه، جی جی پی و فرانک لوید رایت ( شامل یک پروژه از یک خانه در میسا، دنور ۱۹۳۲ ) بود. موضوع سالن B مسکن بود که نشان دهندهٔ نیاز برای یک حیات داخلی را نشان می داد که با منتقد و مورخ لوییس مامفورد شناخته می شود. در سالن D کارهایی از ریموند هوود ( شامل یک برج آپارتمان در کشور و ساختمان مک گرو هیلدینگ ) و ریچارد نوترا بود. در سالن E قسمتی بود با موضوع «وسعت معماری مدرن» که در لحظات آخر اضافه شد و شامل کارهایی از سی و هفت معمار مدرن از پنجاه کشور بود، کسانی که می گفتند کارهایشان از اروپایی های دههٔ ۱۹۲۰ تأثیر گرفته است. در میان این کارها ساختمان های دفتر روزنامهٔ آلوار التس سانومات در تورکو فنلاند نیز وجود داشت. مشخصهٔ این نمایشگاه رویکرد متمرکز بر روی نمایشگاه معماری بود. نمایشگاه ۱۹۳۲ نشیت گرفته از یک آرزو برای پیشرفت و تحکیم نظریهٔ مدرنیتهٔ بین المللی بود. با حضور ون در روهه، لوکوربوزیه، عودو گروپیوس در خط مقدم نمایشگاه، قصد برای منظم سازی یک هستی از ایده ها مشخص بود. چیز دیگری که در این نمایشگاه نمایان بود اشاره کردن به سبک های معاصر دیگر که مرزهای معماری را گسترش می دادند، بود. مانند: اکسپرسیونیسم آلمان و جنبش ارگانیستی یا محبوبیت کارهای آنتونیو گاودی اجتناب می کرد. در نتیجه نمایشگاه ۱۹۳۲ اصول نمایشگاه مدرن به یک خط مقدم افزایش یافت در حالی که سبک های دیگر قسمت های از داستان پیشرفت معماری و تئوری آن بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنمایشگاه معماری مدرن: نمایشگاه بین المللی عمومی در۹ فوریه سال ۱۹۳۲، در موزه هنرهای مدرن ( موما ) ، در ساختمان هکشر در خیابان پنجم و پنجاه و ششمین خیابان نیویورک برگزار شد. پس از یک لابی و یک دفتر، نمایشگاه به شش قشمت تبدیل می شد:قسمت معماران مدرن که از ورودی شروع می شود و شامل یک مدل از ویلیام لسکازه کریستسک که راجع به توسعهٔ مسکن نیویورک بود، می شد. از آنجا بازدید کنندگان به سمت اتاق مرکزی A می رفتند که شامل یک مدل از پیشرفت خانه سازی نیمه بلند که توسط دو برادر اهل شیکاگو، مونرو بنگت بومن و ایوینگ بومن، ساخته شده بود. همچنین مدل و عکس هایی از ساختمان باوهاوس از والتر گروپیوس در دسو در این سالن وجود داشت. در بزرگترین سالن نمایشگاه، سالن C، کارهایی از لو کوربوزیه، لودویگ میس فن در روهه، جی جی پی و فرانک لوید رایت ( شامل یک پروژه از یک خانه در میسا، دنور ۱۹۳۲ ) بود. موضوع سالن B مسکن بود که نشان دهندهٔ نیاز برای یک حیات داخلی را نشان می داد که با منتقد و مورخ لوییس مامفورد شناخته می شود. در سالن D کارهایی از ریموند هوود ( شامل یک برج آپارتمان در کشور و ساختمان مک گرو هیلدینگ ) و ریچارد نوترا بود. در سالن E قسمتی بود با موضوع «وسعت معماری مدرن» که در لحظات آخر اضافه شد و شامل کارهایی از سی و هفت معمار مدرن از پنجاه کشور بود، کسانی که می گفتند کارهایشان از اروپایی های دههٔ ۱۹۲۰ تأثیر گرفته است. در میان این کارها ساختمان های دفتر روزنامهٔ آلوار التس سانومات در تورکو فنلاند نیز وجود داشت. مشخصهٔ این نمایشگاه رویکرد متمرکز بر روی نمایشگاه معماری بود. نمایشگاه ۱۹۳۲ نشیت گرفته از یک آرزو برای پیشرفت و تحکیم نظریهٔ مدرنیتهٔ بین المللی بود. با حضور ون در روهه، لوکوربوزیه، عودو گروپیوس در خط مقدم نمایشگاه، قصد برای منظم سازی یک هستی از ایده ها مشخص بود. چیز دیگری که در این نمایشگاه نمایان بود اشاره کردن به سبک های معاصر دیگر که مرزهای معماری را گسترش می دادند، بود. مانند: اکسپرسیونیسم آلمان و جنبش ارگانیستی یا محبوبیت کارهای آنتونیو گاودی اجتناب می کرد. در نتیجه نمایشگاه ۱۹۳۲ اصول نمایشگاه مدرن به یک خط مقدم افزایش یافت در حالی که سبک های دیگر قسمت های از داستان پیشرفت معماری و تئوری آن بودند.
wiki: سبک بین المللی (معماری)