سبقت در کارهای نیک

[ویکی فقه] سبقت به معنای پیشی گرفتن در کارها و سرعت عبارت است از شتاب داشتن در کارها، دو واژه ای هستند که در قرآن با این دو واژه از مردم خواسته شده است تا در کار های نیک و پسندیده مشارکت فعال و سازنده داشته باشند؛ بازشناسی مفهوم این واژگان در تبیین صحیح مشارکت، نقش ویژ ه ای را ایفا خواهد نمود.
سبقت در لغت به معنای پیشی گرفتن در راه، کار، فکر و علم است
فراهیدی، خلیل، العین، ج۵، ص۸۵، قم، انتشارات هجرت، ۱۴۱۰ق، چ دوم.
سرعت به معنای شتاب است. در این جا سخن از این است که بی توجه به دیگران هر کسی خود می بایست در کار های نیک و خیر شتاب ورزد و تانّی و مکث و درنگ نکند. وقتی گفته می شود که در کاری باید شتاب داشت، توجه به خود فرد و عملکرد او نسبت به کاری است که باید انجام دهد و در حقیقت سرعت در کار، در حوزه فردی مطرح می شود.در مسابقه و پیشی گرفتن چنان که از خود واژه ظاهر است، نوعی نسبت در آن نهفته است، از این رو ارتباط نزدیکی با مسایل اجتماعی پیدا می کند، به این معنا که هر کسی می بایست خود را با دیگری مقایسه کرده و بسنجد و در کار های نیک و پسندیده بکوشد تا از دیگری سبقت گیرد، به دیگر سخن اگر دو تن می توانند کاری نیک و خیر انجام دهند، هریک می بایست تلاش کند که زودتر از دیگری به آن اقدام کند.
ر. ک: طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج۱۹، ص۲۹۰، ترجمه سیدمحمدباقرموسوی همدانی، قم، انتشارات جامعه مدرسین، ۱۳۷۴، چ پنجم.
کسانی که برای رسیدن به قُرب خداوند لحظه شماری می کنند، کسانی که ایمان به روز واپسین دارند و معتقدند که بازگشت همه به سوی خداست و بلاخره کسانی که لحظه های غفلت و کوتاهی برای جلب رضایت معبود را جایز نمی شمارند و آن را عقب ماندن از غافله مشتاقان معبود می دانند، همواره خواهان پیش گام بودن در این مسیر هستند.
مومنون/سوره۲۳، آیه۵۷-۶۱.
...