[ویکی شیعه] سَبّ علی به معنای ناسزا گفتن و لعن کردن امام علی(ع) است که توسط معاویه بنا نهاده شد و حکمرانان و پیروان بنی امیه در منابر رسمی حکومتی به لعن و ناسزا گفتن به امام علی(ع) می پرداختند. این عمل توسط عمر بن عبدالعزیز ممنوع شد.
«سب» به معنای فحش و ناسزا است. با اینکه برخی از لغت دانان «لعن» توسط انسان ها را هم ردیف با سب دانسته اند اما برخی محققان، معنای سب و لعن را متفاوت از یکدیگر می دانند.
در جنگ صفین، حجر بن عدی و عمرو بن حمق از سپاهیان امام علی(ع)، معاویه و اهل شام را لعنت کردند، امام آنها را ازاین کار منع کرد، آنها به امام گفتند مگر ما بر حق نیستیم؛ امام فرمود ما بر حق هستیم اما کَرِهْتُ لَکُمْ اَنْ تَکونوا شَتّامینَ لَعّانینَمن (ترجمه: دوست ندارم شما دشنام دهنده و لعن کننده باشید) در ادامه فرمودند بگویید خداوندا خون ما و آنها را حفظ کن و میان ما را اصلاح کن و آنان را از گمراهی نجات بده تا هرکه حق را نشناخته است بشناسد و هرکه به باطل اصرار می کند دست از آن بردارد.
«سب» به معنای فحش و ناسزا است. با اینکه برخی از لغت دانان «لعن» توسط انسان ها را هم ردیف با سب دانسته اند اما برخی محققان، معنای سب و لعن را متفاوت از یکدیگر می دانند.
در جنگ صفین، حجر بن عدی و عمرو بن حمق از سپاهیان امام علی(ع)، معاویه و اهل شام را لعنت کردند، امام آنها را ازاین کار منع کرد، آنها به امام گفتند مگر ما بر حق نیستیم؛ امام فرمود ما بر حق هستیم اما کَرِهْتُ لَکُمْ اَنْ تَکونوا شَتّامینَ لَعّانینَمن (ترجمه: دوست ندارم شما دشنام دهنده و لعن کننده باشید) در ادامه فرمودند بگویید خداوندا خون ما و آنها را حفظ کن و میان ما را اصلاح کن و آنان را از گمراهی نجات بده تا هرکه حق را نشناخته است بشناسد و هرکه به باطل اصرار می کند دست از آن بردارد.
wikishia: سب_علی
[ویکی شیعه] سب علی(ع). سَبّ علی به معنای ناسزا گفتن و لعن کردن امام علی(ع) است که توسط معاویة بن ابی سفیان بنا نهاده شد. حکمرانان و پیروان بنی امیه در منابر رسمی حکومتی به لعن و ناسزا گفتن به امام علی(ع) می پرداختند. این عمل حدود شصت سال رواج داشت و در نهایت توسط عمر بن عبدالعزیز ممنوع شد. با این حال امام علی، یاران خود را از ناسزاگفتن به معاویه باز می داشت.
معاویه، مروان بن حکم، مغیرة بن شعبه و حجاج بن یوسف ثقفی از جمله حاکمان دوره بنی امیه بودند که امام علی(ع) را بر منبر سب می کردند، همچنین عطیة بن سعد به جهت خودداری از سب امام علی، به دستور حجاج بن یوسف مجازات شد.
«سب» به معنای فحش و ناسزاست. ابن اثیر «لعن» توسط انسان ها را هم ردیف با سبّ دانسته اند. برخی نیز لعن را به معنای سب و یا بیرون راندن دانسته اند. برخی نیز در تفاوت سب و لعن، سب را به معنای بیان کلام زشت، و لعن را به معنای دور گرداندن از رحمت الهی دانسته اند.
معاویه، مروان بن حکم، مغیرة بن شعبه و حجاج بن یوسف ثقفی از جمله حاکمان دوره بنی امیه بودند که امام علی(ع) را بر منبر سب می کردند، همچنین عطیة بن سعد به جهت خودداری از سب امام علی، به دستور حجاج بن یوسف مجازات شد.
«سب» به معنای فحش و ناسزاست. ابن اثیر «لعن» توسط انسان ها را هم ردیف با سبّ دانسته اند. برخی نیز لعن را به معنای سب و یا بیرون راندن دانسته اند. برخی نیز در تفاوت سب و لعن، سب را به معنای بیان کلام زشت، و لعن را به معنای دور گرداندن از رحمت الهی دانسته اند.
wikishia: سب_علی(ع)