سایوز۱۳

سایوز - ۱۳ ( به روسی: Союз ۱۳ ) ( به معنای اتحاد ۱۳ ) یک مأموریت فضایی متعلق به سازمان فضایی شوروی بود. در این مأموریت برای دومین بار از فضاپیمای سایوز7k - t که در مأموریت سایوز - ۱۲ مورد استفاده و تأیید قرار گرفته بود، استفاده شد. این مأموریت نخستین پروژه علمی فضایی شوروی نیز به حساب می آمد و کاملاً برای رسیدن به اهداف مرتبط با علوم هوافضا برنامه ریزی شده بود. [ ۱] همچنین سایوز - ۱۳ اولین مأموریت کنترل شده توسط واحدهای تازه تأسیس مرکز کنترل فضایی شهر کورولیوف بود. [ ۲]
خدمه سایوز آزمایش های عقب مانده مأموریت های قبلی و به خصوص آزمایش های مرتبط با ایستگاه های فضایی سالیوت را انجام دادند. یکی دیگر از وظایف مهم آن ها قرار دادن تلسکوپ فضایی اوریون - ۲ در مدار بود. [ ۲] بر خلاف سایوز - ۱۲ که برای یک پیمایش مداری یک یا دو روزه طراحی شده بود، سایوز - ۱۳ به ضرورت پیمایش های مداری بیشتر نیاز به تعبیه پنل های خورشیدی داشت. علاوه بر این یک ماژول مداری جایگزین سیستم های غیرضروری اتصال شده بود که تلسکوپ فضایی اوریون - ۲ نیز در همین ماژول قرار داشت. تلسکوپ فضایی اوریون - ۲ توسط گریگور گورزادیان ساخته شده بود.
فضانوردان این مأموریت همانند سایوز - ۱۲ از یک دوربین چند طیفی برای تصویربرداری از اتمسفر زمین و آلودگی استفاده کردند. یکی دیگر از آزمایش های این مأموریت اندازه گیری جریان خون به مغز بود. [ ۲]
فضانوردان بعداز طی ۱۲۷ چرخش در مدار، سرانجام در میان کولاک شدید و برف به سلامت در قراغندی بر زمین فرود آمدند. [ ۲]