ساکا
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
ساکا (شخصیت). ساکا ( انگلیسی: Sokka ) یک شخصیت خیالی در مجموعهٔ انیمیشنی تلویزیونی نیکلودئون، آواتار: آخرین بادافزار و مجموعه بعدی آن افسانه کورا است. این شخصیت که توسط مایکل دانته دی مارتینو و برایان کونیتزکو خلق شده، توسط جک دسنا در سریال اصلی و توسط کریس هاردویک در سریال بعدی صداپیشگی می شود. در فیلم لایو اکشن اقتباسی آخرین بادافزار، جکسون رادبون نقش او را بازی می کند. همچنین در اقتباس لایو اکشن نتفلیکس از آواتار: آخرین بادافزار، ایان اوسلی نقش او را بازی خواهد کرد.
در مجموعه اصلی، ساکا پانزده ساله جنگجوی قبیله آب جنوبی است، ملتی که در آن برخی از مردم قادرند آب را به صورت دورجنبی مهار یا «افزارش» کنند. او به همراه خواهر کوچکترش کاتارا، یک بادافزار به نام آنگ، آواتار گمشده، را پیدا می کند و او را همراهی می کند تا ملت آتش استعمارگر را شکست دهد و صلح را برای کشورهای جنگ زده به ارمغان بیاورد. بر خلاف همراهانش، ساکا یک آدم معمولی است، اما با پیشرفت نمایش، او به شمشیربازی تسلط دارد و ثابت می کند که یک استراتژیست شایسته است. او به عنوان یک فرد معمولی، از سلاح های مختلفی مانند بومرنگ خود و بعداً از شمشیر برای مبارزه با دشمنان استفاده می کند.
در مجموعه اصلی، ساکا پانزده ساله جنگجوی قبیله آب جنوبی است، ملتی که در آن برخی از مردم قادرند آب را به صورت دورجنبی مهار یا «افزارش» کنند. او به همراه خواهر کوچکترش کاتارا، یک بادافزار به نام آنگ، آواتار گمشده، را پیدا می کند و او را همراهی می کند تا ملت آتش استعمارگر را شکست دهد و صلح را برای کشورهای جنگ زده به ارمغان بیاورد. بر خلاف همراهانش، ساکا یک آدم معمولی است، اما با پیشرفت نمایش، او به شمشیربازی تسلط دارد و ثابت می کند که یک استراتژیست شایسته است. او به عنوان یک فرد معمولی، از سلاح های مختلفی مانند بومرنگ خود و بعداً از شمشیر برای مبارزه با دشمنان استفاده می کند.
wiki: ساکا (شخصیت)
ساکا (قله). ساکا، نام قله ای است منفرد و مخروطی شکل در منطقهٔ البرز مرکزی و با ارتفاع ۳۳۱۵ متر که در منطقه دشت هویج استان تهران واقع است. همچنین قله آتش کوه در شمال این قله با ارتفاع ۳۷۱۳ متر از سطح دریا قرار دارد که مسیر صعود به آن از ۳ جهت است . ۱ - حرکت از روی تیغه های آتش کوه که نیازمند دانش و فنی بودن است. ۲ - حرکت از پاکوب بسیار راحت است ولی زمان صعود طولانی تر میشود و این مسیر شما را از پشت قله به قله میرساند. ۳ - حرکت از سمت صخره های قله ریزان که در زمستان بسیار مسیر خوبی است ولی نیاز به افراد حرفه ای دارد و از روی قله سیاه لت هم عبور می کند. همچنین مسیری دیگر و فرعی هم وجود دارد که فقط در بهار می توان از آن استفاده کرد و بالای آبشار سرستون قرار دارد ولی در تابستان به دلیل اینکه گل ها خشک شده اند مسیر شن اسکی می شود و با هر قدم ۱ متر به پایین میروید که این مسیر را برای تابستان پیشنهاد نمیکنم.
قلهٔ ساکا در غرب منطقه دشت هویج واقع در روستای افجه شهرستان لواسان واقع است. این قله از شمال به قله آتشکوه به صورت خط الراسی متصل می گردد. قله ساکا در شمال روستای افجه و در شمال شرقی روستای کند قرار گرفته است. این قله در روزهایی که هوای تهران پاک باشد قابل مشاهده است.
مسیر اصلی از غرب قله و ناحیه بین گردنه آتشکوه و ساکا می باشد که با یک کوهنوردی نه چندان فنی و متوسط زمان حدود ۳ ساعت می توان از دشت هویج به قله رسید. [ ۱] صعود مسیرهای دیگر کوه شامل مسیر جنوب غربی، جنوبی و جنوب شرقی بعلت وجود یک نوار صخره ای که در امتداد هر سه این مسیرها و در ارتفاع حدود ۲۹۰۰ متری قرار گرفته است نیازمند کوهنوردی فنی تر می باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقلهٔ ساکا در غرب منطقه دشت هویج واقع در روستای افجه شهرستان لواسان واقع است. این قله از شمال به قله آتشکوه به صورت خط الراسی متصل می گردد. قله ساکا در شمال روستای افجه و در شمال شرقی روستای کند قرار گرفته است. این قله در روزهایی که هوای تهران پاک باشد قابل مشاهده است.
مسیر اصلی از غرب قله و ناحیه بین گردنه آتشکوه و ساکا می باشد که با یک کوهنوردی نه چندان فنی و متوسط زمان حدود ۳ ساعت می توان از دشت هویج به قله رسید. [ ۱] صعود مسیرهای دیگر کوه شامل مسیر جنوب غربی، جنوبی و جنوب شرقی بعلت وجود یک نوار صخره ای که در امتداد هر سه این مسیرها و در ارتفاع حدود ۲۹۰۰ متری قرار گرفته است نیازمند کوهنوردی فنی تر می باشد.
wiki: ساکا (قله)
پیشنهاد کاربران
در تاریخ سه ایل بزرگ بود یکی ساکا دومی قاشکا سومی سوغ کا که البته به معانی سول کایا ساغ کایا قاش کایا بودن . . .
امروزه ترک های اذربایجانی از ساغ کایا یا ساکا هستن
سول کایا عثمانی ها هستن
قاش کایا هم همون قشقایی های شیراز هستن
... [مشاهده متن کامل]
ضمنا زبان سکایی ها یا ساکا ایشغوز بوده که شاخه ای از ترکی هست و در ظروف هزاران ساله ی کشف شده مشخص هست که روی آنها با الفبای ترکی باستان نوشته شده
حالا سکایی ها را ایرانی بدانیم یا ایتالیای فرقی ندارد زبان آنها فارسی نوین دری نبوده که یه عده تصاحب میکنند آنها ترک تبار و ترک زبان بودن
امروزه ترک های اذربایجانی از ساغ کایا یا ساکا هستن
سول کایا عثمانی ها هستن
قاش کایا هم همون قشقایی های شیراز هستن
... [مشاهده متن کامل]
ضمنا زبان سکایی ها یا ساکا ایشغوز بوده که شاخه ای از ترکی هست و در ظروف هزاران ساله ی کشف شده مشخص هست که روی آنها با الفبای ترکی باستان نوشته شده
حالا سکایی ها را ایرانی بدانیم یا ایتالیای فرقی ندارد زبان آنها فارسی نوین دری نبوده که یه عده تصاحب میکنند آنها ترک تبار و ترک زبان بودن
سکا ( پارسی باستان: 𐎿𐎣𐎠 ) اصطلاحی در فارسی و سانسکریت برای قوم سکاها بوده که قبایلی از ایرانیان شرقی بیابان گرد در استپ های اوراسیا بودند. مردمانی در ناحیهٔ تاشکند، فرغانه، کاشغر، نشیمن داشتند که در منابع چینی به آن سسه ( Sse ) گفته می شد، در منابع فارسی و هندی به آنان سکا یا شاکا گفته می شد، یونانی ها به آن ها ساکای می گفتند. آن ها در واقع «سکاهای آسیایی» بودند. آن ها شاخه ای از خانوادهٔ بزرگ سکایی - سرمتی بودند و ایرانیان بیابان گردی در استپ های شمال غربی بودند.
... [مشاهده متن کامل]
برخی از طوایف سکایی به درون پهنه مرکزی ایران روی آورده بودند و در کنارهٔ برخی مکانهای با طوایف ماد و پارس همسایه شدند. این تیره های سکایی «به صورت قبیله ای در ارتفاعات بالای جیحون نیز سکنی داشتند». این طایفه های سکایی در جنوب شرقی ایران نیز در منطقه ای به نام «زرنگ» و «زرنج» حضور داشتند و فرماندهی آن ناحیه را نیز در دست داشتند. زرنگ به دلیل بودن سکاها «سکستان» ( سگستان، سجستان، سیستان امروزی ) نیز نام داشت.
آن دسته از سکاهای داخل فلات ایران، مانند سیستان و… در مقابل هجوم و ورود ترکان، به فلات ایران تا مدتها سدّ محکمی در شرق ناحیهٔ اصلی ایران ایجاد کرده بودند و در برابر تجاوزات آنها به حدود شرقی ایران پایداری داشته اند که در بخش پهلوانی شاهنامه ( یعنی داستانهای مربوط به رستم ) نیز این موضوع منعکس است. برخی احتمال داده اند که خاندان سام و زال و رستم مذکور در شاهنامه فردوسی درواقع همان سکاهای سکنی گزیده در پهنه ایران هستند که در ساتراپ «زرنگا» نیز زندگی می کرده اند.
... [مشاهده متن کامل]
برخی از طوایف سکایی به درون پهنه مرکزی ایران روی آورده بودند و در کنارهٔ برخی مکانهای با طوایف ماد و پارس همسایه شدند. این تیره های سکایی «به صورت قبیله ای در ارتفاعات بالای جیحون نیز سکنی داشتند». این طایفه های سکایی در جنوب شرقی ایران نیز در منطقه ای به نام «زرنگ» و «زرنج» حضور داشتند و فرماندهی آن ناحیه را نیز در دست داشتند. زرنگ به دلیل بودن سکاها «سکستان» ( سگستان، سجستان، سیستان امروزی ) نیز نام داشت.
آن دسته از سکاهای داخل فلات ایران، مانند سیستان و… در مقابل هجوم و ورود ترکان، به فلات ایران تا مدتها سدّ محکمی در شرق ناحیهٔ اصلی ایران ایجاد کرده بودند و در برابر تجاوزات آنها به حدود شرقی ایران پایداری داشته اند که در بخش پهلوانی شاهنامه ( یعنی داستانهای مربوط به رستم ) نیز این موضوع منعکس است. برخی احتمال داده اند که خاندان سام و زال و رستم مذکور در شاهنامه فردوسی درواقع همان سکاهای سکنی گزیده در پهنه ایران هستند که در ساتراپ «زرنگا» نیز زندگی می کرده اند.
قومی باستانی ساکن نواحی شرقی و جنوب شرقی ایران کنونی که هم اکنون به نام سیستانی از آنها یاد می شود . اصل واژه سیستان نیز سکستان بوده به معنی زیستگاه ساکا ها