سامانه بین المللی مرجع آسمانی. سامانهٔ بین المللی مرجع آسمانی ( به انگلیسی: International Celestial Reference System ) با نام مخفف آی سی آراِس ( به انگلیسی: ICRS ) روشی برای ایجاد چارچوب مرجع برای مختصات در فضا است، که برای یکسان سازی میان سازمان های بین المللی پیشنهاد و توسط اتحادیهٔ بین المللی اخترشناسی مورد قبول واقع شد. این روش براساس محل قرارگیری استوا و اعتدال در اول سال ۲۰۰۰ ایجاد شده است. در حال حاضر برای تعیین مختصات به این روش، از مشاهده های رادیو نجومی کهکشان های دوردست استفاده می شود. این سامانهٔ مختصات فضا ثابت و مختصات مرکز جرمی است. با توجه به این که این سامانه در فضا ثابت است، از آن می توان برای نمایش محل قرارگیری و جابه جایی اجرام آسمانی به خوبی استفاده کرد. این سامانه لخت است. [ ۱] [ ۲]
سامانهٔ بین الملی مرجع آسمانی توسط اتحادیهٔ بین الملی اخترشناسی اداره می شود. سامانه های پیشین براساس محل قرارگیری خط استوا و اعتدال در سامانهٔ جی۲۰۰۰ به همراه سامانهٔ ثابت های اخترشناسی و الگوریتم های مرتبط به آن بودند. چارچوب مرجع مورد استفاده در این سامانه ها کاتالوگ بنیادی پنجم بود. کاتالوگ بنیادی پنجم، شامل حدود ۱٬۵۳۵ ستارهٔ درخشان با قدر ۷٫۵ بود. این تعداد ستاره را، ۳٬۱۱۷ ستاره با درخشش کمتر ( قدر ۹٫۵ ) پشتیبانی می شدند. این کاتالوگ دنباله، کاتالوگ ۴ و ۳ بنیادی بود که هر سهٔ آن ها با استفاده از نقشه برداری آسمان و بیشتر مواقع با چشم غیرمسلح به کاتالوگ اضافه شده اند. محل قرارگیری ستاره ها با استفاده از بعد و میل مشخص می شد. [ ۲]
در اواخر دههٔ ۱۹۷۰، ستاره شناسی با استفاده از امواج رادیویی رواج گسترده ای پیدا کرد. برای یافتن ستاره ها از تداخل خط پایهٔ بسیار طولانی به اختصار وی ال بی ای استفاده شد. با این روش مختصات ستاره ها با دقتی در اندازهٔ حدود ۱ میلی ثانیهٔ قوسی حدود ( 10 − 9 ⋅ 5 ) ثانیهٔ قوسی مورد اندازه گیری قرار گرفت. بیشتر مرجع امواج برای این روش از اختروش ها انتخاب می شوند، که تغییرات داخلی آن ها بسیار کمتر از ستاره ها و تپ اخترها است. این باعث می شود که سامانهٔ ایجاد شده با این داده اینرسی بیشتر داشته باشد. اعتدالین در این اندازه گیری جایی ندارد، از آنجا صفحهٔ بیضوی تأثیری در داده های این نداشته است. اما بعد در این روش مورد توجه قرار گرفته شده است. بعد مورد استفاده، بعد اختروش ۳سی ۲۷۳ است. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسامانهٔ بین الملی مرجع آسمانی توسط اتحادیهٔ بین الملی اخترشناسی اداره می شود. سامانه های پیشین براساس محل قرارگیری خط استوا و اعتدال در سامانهٔ جی۲۰۰۰ به همراه سامانهٔ ثابت های اخترشناسی و الگوریتم های مرتبط به آن بودند. چارچوب مرجع مورد استفاده در این سامانه ها کاتالوگ بنیادی پنجم بود. کاتالوگ بنیادی پنجم، شامل حدود ۱٬۵۳۵ ستارهٔ درخشان با قدر ۷٫۵ بود. این تعداد ستاره را، ۳٬۱۱۷ ستاره با درخشش کمتر ( قدر ۹٫۵ ) پشتیبانی می شدند. این کاتالوگ دنباله، کاتالوگ ۴ و ۳ بنیادی بود که هر سهٔ آن ها با استفاده از نقشه برداری آسمان و بیشتر مواقع با چشم غیرمسلح به کاتالوگ اضافه شده اند. محل قرارگیری ستاره ها با استفاده از بعد و میل مشخص می شد. [ ۲]
در اواخر دههٔ ۱۹۷۰، ستاره شناسی با استفاده از امواج رادیویی رواج گسترده ای پیدا کرد. برای یافتن ستاره ها از تداخل خط پایهٔ بسیار طولانی به اختصار وی ال بی ای استفاده شد. با این روش مختصات ستاره ها با دقتی در اندازهٔ حدود ۱ میلی ثانیهٔ قوسی حدود ( 10 − 9 ⋅ 5 ) ثانیهٔ قوسی مورد اندازه گیری قرار گرفت. بیشتر مرجع امواج برای این روش از اختروش ها انتخاب می شوند، که تغییرات داخلی آن ها بسیار کمتر از ستاره ها و تپ اخترها است. این باعث می شود که سامانهٔ ایجاد شده با این داده اینرسی بیشتر داشته باشد. اعتدالین در این اندازه گیری جایی ندارد، از آنجا صفحهٔ بیضوی تأثیری در داده های این نداشته است. اما بعد در این روش مورد توجه قرار گرفته شده است. بعد مورد استفاده، بعد اختروش ۳سی ۲۷۳ است. [ ۲]
