ساسیان

( نیز: ساسانیان؛ بنی ساسان ) عنوان گدایان و دزدان و شعبده بازان زیرک و هوشمند و ادب گرا در چند قرن اول اسلامی. این مردم را به ساسان، جد اردشیر بابکان، منسوب می دانستند. آورده اند که به روزگاران پیشین هرآن کس را که می خواستند به فرومایگی نکوهش کنند، ساسی می خواندند. ادبیات ساسی در بعضی دربارهای اسلامی، نظیر آل بویۀ ری، مقبول افتاده بود. صاحب بن عباد وزیر معروف دربار عباسی، ابودلف خزرجی را به سرودن قصیدۀ معروف ساسانیه تشویق کرد. باب «علم المیل الساسانیه» در کشف الظنون به اعمال و افکار ساسیان اختصاص دارد.