سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] پس از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ و قیام ۱۵ خرداد ۴۲، شیوه های برخورد مسالمت آمیز و اصلاحی با حکومت پهلوی در بین بعضی از نیروهای سیاسی، به شیوه های براندازی و مبارزه مسلحانه تبدیل شد، لذا سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی، با اعتقاد به مبارزه مسلحانه با رژیم شاهنشاهی تشکیل شد. این گروه ها تحت عناوین: امت واحده، توحیدی خلق «در خارج از کشور»، توحیدی فلق، بدر، موحدین «در خوزستان و کرمان»، صف «در اصفهان و تهران» و منصورون «در سراسر کشور» به فعالیت مخفی مشغول بودند.
۱. گروه منصورون: از سال ۱۳۴۹ چند هسته مبارزاتی در شهرهای اهواز، خرمشهر و دزفول تشکیل شد. پس از بروز اختلاف در سازمان مجاهدین خلق در سال ۵۴، این هسته ها با هم متحد شدند و گروه منصورون را تشکیل دادند. از جمله بنیانگذاران این گروه، شهید غلامحسین صفاتی دزفولی، آقایان محسن رضایی، ذوالقدر و شمخانی می باشند.
روزنامه کیهان، ۱۹/۱۱/۱۳۷۸.
حضرت امام خمینی (رحمةالله علیه) در اواخر مهرماه سال ۵۷ مسئله وحدت گروه های مبارز را مطرح فرمودند. بر این اساس شهید مطهری (رحمةالله علیه)، شهید مطهری، محمد منتظری (رحمةالله علیه) و آقای جلال الدین فارسی و تعدادی از یاران و اطرافیان امام، نظر معظم له را به گروه ها انتقال دادند، تا زمینه گفتگو و اتحاد هموار گردد. سرانجام در هفتم تیر ۵۸، هفت گروه مورد بحث با صدور بیانیه ای با نام جدید «سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی» اعلام موجودیت کردند.
میر سلیم، سیدمصطفی، جریان شناسی فرهنگی بعد از انقلاب اسلامی ایران، ص۱۵۱، تهران، انتشارات باز، ۱۳۸۴.
اعضای اصلی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی عبارت بودند از: مرتضی الویری، محسن رضایی، ذوالقدر، حسین فدائی، عبدالحسین روح الامینی، محمد بروجردی، علی عسگری، بهزاد نبوی، محسن آرمین، محمد سلامتی، هاشم آغاجری، سیدمصطفی تاج زاده، محسن سازگار، بصیرزاده، نوروزی، عرب، مشایخی و...
شادلو، عباس، احزاب و جناح های سیاسی ایران امروز، ص۲۲۹، تهران، نشر گستره، ۱۳۷۹.
...

دانشنامه آزاد فارسی

گروه سیاسی ـ مذهبی تأسیس شده پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران. در فروردین ۱۳۵۸، با تلفیقی از ۷ گروهِ امت واحده ، توحیدی بدر، توحیدی صف ، فلاح ، فلق ، منصورون و موحدین تشکیل شد. این گروه ها در سال های پایانی سلطنت پهلوی به مبارزۀ مسلحانه علیه رژیم پرداختند و برخی از آن ها زندانیان سیاسی یا فعالان سیاسی خارج از کشور در سال های پیش از انقلاب بودند. پس از تشکیل این سازمان ، حجت الاسلام حسین راستی کاشانی نمایندۀ امام خمینی (ره) در سازمان شد. درپی اختلافات درون سازمانی ناشی از وجود جناح های گوناگون ، در مهر ۱۳۶۱ دَه ها تن از اعضا، که جناح چپ سازمان را تشکیل می دادند، استعفا دادند. در دی ۱۳۶۵ درپی تمایل نداشتن امام خمینی (ره) به داشتن نماینده در سازمان ، حجت الاسلام راستی استعفا داد و انحلال سازمان را اعلام کرد. در مهر ۱۳۷۰ جناح چپ مستعفی ، سازمان را مجدداً با نام سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران تشکیل داد و محمد سلامتی به دبیر کلی سازمان جدید انتخاب شد. پس از چندی، مرامنامه و اساسنامۀ سازمان به تصویب هیئت مؤسس رسید. نشریۀ عصر ما تا هنگام توقیف به عنوان ارگان سازمان منتشر می شد.

پیشنهاد کاربران

سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی حزبی سیاسی ایرانی بود که از اتحاد هفت گروه سیاسی فعال در مبارزات مسلحانه در دوره پهلوی پس از انقلاب ایران تشکیل شد. این سازمان در سال ۱۳۶۵ پس از تصمیم روح الله خمینی مبنی بر عدم حضور نماینده اش در سازمان منحل شد.
...
[مشاهده متن کامل]

سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در ۷ فروردین ۱۳۵۸ با به هم پیوستن ۷ گروه اسلام گرای مخالف نظام پیشین شکل گرفت که همگی سابقه مبارزه نظامی را نیز داشتند. این گروه ها تا قبل از پیروزی انقلاب ارتباط تشکیلاتی چندانی با هم نداشتند، اما وجود هدف مشترک مقابله با خطراتی که نظام نوپا را تهدید می کرد، آن ها را به اتحاد با یک دیگر سوق داد، دشمنی با سازمان مجاهدین خلق مهم ترین وجه اشتراک اعضای این سازمان بود که حتی در نام سازمان نیز تجلی پیدا کرد و اصلی ترین هدف از تشکیل این سازمان نیز بود. تنها تفاوت نام این دو سازمان جایگزینی کلمه «خلق» با کلمه «انقلاب اسلامی» بود.
هفت گروه بنیان گذار این سازمان عبارت بودند از؛
• گروه امّت واحده
• گروه توحیدی بدر
• گروه توحیدی صف
• گروه فلاح
• گروه فلق
• گروه منصورون
• گروه موحدین
نخستین شورای هماهنگی سازمان با عضویت محمد سلامتی و صادق نوروزی ( از امّت واحده ) ، مرتضی الویری ( فلاح ) ، محمد بروجردی ( صف ) ، محمود بخشنده ( موحدین ) ، محمدباقر ذوالقدر و محسن تحویل زاده از ( منصورون ) تشکیل شد.
از اعضای کلیدی دیگر این سازمان در بدو تشکیل می توان سعید حجاریان، بهزاد نبوی، محسن آرمین، مصطفی تاج زاده، محسن رضایی، فیض الله عرب سرخی، مجتبی شاکری، محسن مخملباف، حسین فدایی و حسن واعظی را نام برد. مجاهدین انقلاب در برخورد با گروهک های تجزیه طلب در استان های کردستان و سیستان و بلوچستان نقش فعّالی داشت، به طوری که در دوران جنگ کردستان فرمانده سپاه پاسداران در غرب کشور محمد بروجردی و فرمانده ارتش در غرب کشور علی صیاد شیرازی هر دو از اعضای این سازمان بودند.
مهم ترین کار این سازمان در آن هنگام مبارزه با جریاناتی بود که به زعم آن ها با خط مشی لیبرال خود انقلاب را به بیراهه می بردند. مرتضی الویری عضو شورای مرکزی مجاهدین انقلاب در این باره می گوید: «در آن مقطع زمانی تشکیلات مجاهدین انقلاب اسلامی هیچ کاری نداشت الا مقابله و مخالفت با بنی صدر و جناح لیبرال».
با فرمان روح الله خمینی در مورد عدم حضور افراد نظامی در گروه های سیاسی برخی از اعضای اصلی سازمان هم چون ذوالقدر و محسن رضایی که فرماندهی سپاه پاسداران را به عهده گرفته بود از سازمان خارج شدند و عده ای دیگر هم چون محسن آرمین از فعالیت در سپاه انصراف دادند.

سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/سازمان_مجاهدین_انقلاب_اسلامی

بپرس