ساختمان سازی طبیعی

ساختمان سازی طبیعی ( به انگلیسی: Natural building ) شامل طیفی از سیستم های ساختمانی و مصالحی است که بر اساس اصل «استفاده به اندازه منابع طبیعی» ساخته شده اند. راه های رسیدن به این هدف از طریق بنای ساختمان های طبیعی متمرکز بر دوام داشتن و استفاده از منابع تجدیدپذیر فراوان یا قرار گرفته تحت کم ترین سطح پردازش و همچنین منابع بازیافت شده ای که محیط های زندگی سالمی را ایجاد کرده و کیفیت هوای درون ساختمان را حفظ می کنند، می باشد. ساختمان طبیعی بیشتر از تکنولوژی وابسته به فعالیت انسانی است. بنا بر نظر «مایکل جی اسمیت، » از نظر محل خاص احداث ساختمان و نیازها و شخصیت ساختمان سازان و کاربران آن، وابسته به بوم شناسی محلی، زمین شناسی و اقلیم می باشد. [ ۱] اساس ساختمان طبیعی، نیاز برای کاهش تأثیر محیطی ساختمان ها و سایر سیستم های پشتیبانی کننده از آن ها، بدون صرف نظر از جنبه های آسایش، سلامتی یا زیبایی می باشد. جهت بنای ساختمان طبیعی ابتدا از مصالح تجدیدپذیر، بازیافت شده، مورد استفاده مجدد قرار گرفته یا مصالحی که به وفور در دسترس قرار دارند، استفاده می شود. استفاده از مصالحی که به سرعت قابل تجدید هستند، مورد توجه زیادی قرار گرفته است. علاوه بر اتکا بر مصالح ساختمانی طبیعی، تأکید بر طراحی معماری افزایش یافته است. جهت گیری ساختمان، کاربرد اقلیم محلی و شرایط محل احداث، تأکید بر تهویه طبیعی از طریق طراحی، به گونه ای اساسی هزینه های عملیاتی را کاهش داده و تأثیر مثبتی بر محیط می گذارند. بنای ساختمان در فضای کوچک و به حداقل رساندن آثار بوم شناختی و همچنین مدیریت کسب انرژی در محل، جذب آب محلی، متناوب کردن تصفیه فاضلاب و استفاده مجدد از آب، امری مرسوم می باشد.
مصالح رایج برای بسیاری از انواع ساختمان های طبیعی، سفال و شن می باشد که به هنگام آمیختن با آب و معمولاً کاه یا فیبری دیگر، مخلوط حاصله ممکن است کاهگل یا خشت ( بلوک های سفالین ) تشکیل دهد. سایر مصالحی که استفاده از آن ها در بنای ساختمان طبیعی رایج است، شامل خاک، ( خاک کوبیده شده یا کیسه های خاک ) ، چوب ( الیاف چوب یا داربست های چوبی، ستون ها، شاه تیرها و تیرهای ساختمان ) ، پوسته های برنج، بامبو و سنگ می باشد. طیف گسترده ای از مصالح بازیافت شده یا مورد استفاده مجدد قرار گرفته که در بنای ساختمان های طبیعی رایج هستند شامل: ( بخش های بازیافت شده ساروج شهری استفاده شده ) ، تایرها، baleهای تایر، بطری های دور ریختنی و دیگر شیشه های بازیافت شده می باشد. استفاده از مصالح خاصی از جانب بسیاری از متخصصان این نوع ساختمان به دلیل آثار منفی برمحیط و سلامت، مورد اجتناب قرارمی گیر. این مصالح شامل چوب برداشت شده به میزان نامناسب، مواد نگهدارنده سمی چوب، مخلوط های سیمانی پرتلند، رنگ ها و سایر پوشش هایی که ترکیبات آلی فراری ( VOCها ) رابه شکل گاز آزاد می کنند و بعضی از پلاستیک ها به ویژه پلی وینیل کلرید ( PVC یا وینیل" ) و آن دسته از پلاستیک های حاوی مواد پلاستیکی مضر یا ترکیبات شبه هورمون می باشند.