ساحت پشت محراب

دانشنامه آزاد فارسی

ساحَت پشت محراب (chancel)
در معماری، بخش شرقی کلیسای مسیحی که جایگاه همسرایانو جایگاه کشیش در آن قرار دارد، و قبلاً به وسیلۀ شباک یا نرده از شبستانکلیسا جدا می شد. در بعضی از کلیساهای قرون وسطا، این شباک بسیار مرتفع بود، به طوری که عبادت کنندگان را کاملاً جدا می کرد. صندلی های گروه همسرایان و نیمکت کشیش در ساحت پشت محراب واقع است، و محراب یا میز عشای ربانی بر سکویی برجسته در انتهای این فضا قرار دارد. اغلب ساحت پشت محراب را با «جایگاه همسرایان» مترادف می گیرند؛ آن را «ساحت دور محراب» یا «خدمتگاه کشیشان» نیز می نامند. ریشۀ این اصطلاح به اوایل قرون وسطا می رسد، در آن زمان ساحت پشت محراب از تراز شبستان بالاتر بود و به وسیلۀ پردۀ شمایل عیسی از آن جدا می شد. این پرده، جداکنندۀ متخلخلی بود که صحنۀ تصلیب مسیحرا نمایش می داد.

پیشنهاد کاربران

بپرس