زیست دیزل

زیست دیزل یا بیودیزل ( به انگلیسی: Biodiesel ) یا بیوگازویل، یک نوع سوخت غیر سمی، ایمن، تجدیدپذیر و تجزیه پذیر است که از منابع طبیعی نظیر روغن های گیاهی، روغن پسماند غذایی، چربی حیوانات و جلبک ها بدست می آید. [ ۱] این سوخت را می توان با گازوئیل مخلوط و در خودروهای گازوئیل سوز به کار برد. نتیجه های مثبت بکار بردن زیست دیزل در کاهش آلودگی هوا از سوی سازمان های معتبر جهانی تأیید شده است. [ ۲]
بیودیزل عبارت است از ترکیب استرهای مونوالکیلی زنجیره بلند اسیدهای چرب که حاصل از واکنش یک الکل با مواد لیپیدی تجدیدپذیر می باشد. براساس نتایج پژوهش دپارتمان انرژی ایالات متحده آمریکا مزایای بیودیزل را می توان این گونه بیان کرد: ۱. تجدیدپذیری منابع تولید آن، ۲. تولید دی اکسید کربن کمتر به میزان ۷۸٪ نسبت به سوخت های فسیلی مرسوم، ۳. بیودیزل بر خلاف سوخت های فسیلی، آلودگی گوگرد و سولفات را ندارد زیرا این ترکیبات منجر به باران های اسیدی می شوند، ۴. از نشر آلودگی های هیدروکربنی به میزان ۵۶٪ می کاهد، ۵. روانکاری بالاتر در موتور داشته که باعث دوام بیشتر قطعات موتور می شود، ۶. حدود ۹۴٪ عوامل سرطان زا را کمتر به هوا وارد می کند و ۷. مونواکسید و ذرات دوده کمتری در هنگام سوختن تولید می کند. [ ۳] مهران رنجبر طی سالهای ۹۰ - ۱۳۸۸ در دانشگاه دولتی شهرکرد فرایند کامل تولید بیودیزل شامل کاشت دانه های روغنی، تولید بیودیزل و انجام آزمایشهای سوختی را در این دانشگاه انجام و نتایج به عنوان پایان نامه و همچنین مقالات ارائه شد.