زیارت کربلا

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
از مقدسترین و بافضیلت ترین زیارت هایی که در فرهنگ دینی و روایات اسلامی بیان شده است، زیارت قبر سیدالشهدا علیه السلام در کربلاست و برای زیارت هیچ امامی، حتی زیارت قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله به این اندازه سفارش و دستور نیست.
در احادیث، گاهی زیارت امام حسین علیه السلام از زیارت کعبه هم برتر و بالاتر به حساب آمده و برای زیارت آن حضرت، پاداشی برابر دهها و صدها حج و عمره بیان شده است و لحن روایات، به گونه ای است که آن را برای یک شیعه در حد یک «فریضه » می شمارد و ترک آن را ناپسند می داند وهیچ عذر و بهانه و خوف و خطر را مانع از آن به حساب نمی آورد و ترک آن را جفا می داند.
از امام صادق علیه السلام روایت است: «زیارة الحسین بن علی واجبه علی کل من یقر للحسین بالامامة من الله عز و جل » زیارت حسین بن علی علیه السلام، بر هر کس که او را از سوی خداوند، «امام » می داند، واجب است.
میان عقیده به امامت و دیدار امام (چه در حال حیات و چه پس از مرگ) نوعی ملازمه است و در روایات، به این نکته اهمیت داده شده است. زیارت خائفانه سیدالشهدا هم ارج بیشتر و ثواب افزونتری دارد. این، هم نشانه تاثیر اجتماعی «زیارت » و هم میزان عشق و فداکاری «زائر» است.
امام صادق علیه السلام به «ابن بکیر» که سخن از خوف و هراس در راه زیارت سیدالشهدا می گفت، فرمود: آیا دوست نداری که خداوند، تو را در راه ما ترسان ببیند...؟
و در حدیثی که زراره از امام باقر علیه السلام درباره زیارت خائفانه آن حضرت می پرسد، حضرت پاسخ می دهد: خداوند، از هراس قیامت، ایمنش می دارد.
امام صادق علیه السلام نیز به «محمد بن مسلم » که با خوف و هراس به زیارت سیدالشهدا می رفت، فرمود: هر چه مساله دشوارتر و پرمخاطره تر باشد، پاداش زیارت هم به اندازه آن است و هر کس خائفانه قبر آن حضرت را زیارت کند، خداوند هراس او را در روز قیامت، ایمن می سازد: «ما کان من هذا اشد فالثواب فیه علی قدر الخوف و من خاف فی اتیانه آمن الله روعته یوم یقوم الناس لرب العالمین...».