[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
آنچه در راه طلب خسته نگردد هرگز پای پر آبله و بادیه پیمای من است.
غیر از عشق و محبت، که پای زائر را پیاده به مرقد حسین علیه السلام می کشاند و رنج سفر و خوف و خطر را به جان می خرد، پیاده روی برای زیارت سیدالشهدا، ثواب بسیار دارد و مورد تاکید پیشوایان دین است.
اما صادق علیه السلام فرموده است: «من خرج من منزله یرید زیارة قبر الحسین بن علی علیه السلام ان کان ماشیا کتبت له بکل خطوة حسنة و محا عنه سیئة...» هر کس به قصد زیارت امام حسین علیه السلام پیاده از خانه اش خارج شود، خداوند در مقابل هر گام برای او حسنه ای می نویسد و گناهی از او می زداید.
یکی از زائران همیشگی حسین علیه السلام که هر ماه آن حضرت را زیارت می کرده، بخاطر پیری و ناتوانی، یک بار نتوانست برود. نوبت بعد که پیاده پس از چند روز راهپیمایی به حرم می رسد و سلام می دهد و نماز زیارت می خواند در خواب آن حضرت را می بیند که به وی می گوید: چرا به من جفا کردی، تو که نیکوکار بودی... این شدت عنایت ائمه را به زائر پیاده می رساند.
معاویة بن وهب (از اصحاب امام صادق علیه السلام) می گوید: خدمت آن حضرت رسیدم. در مصلای خود در خانه اش نشسته بود و پس از نماز با خداوند راز و نیاز می کرد.
از جمله (در دعا نسبت به زائران قبر حسین علیه السلام) می گفت: «خدای زائران قبر حسین را بیامرز اینان که در این راه، پول خرج می کنند، بدن های خود رادر این راه در معرض قرار می دهند... خدایا رحمت کن بر چهره هایی که آفتاب، رنگ آن ها را تغییر داده، صورت هایی که متوجه قبر ابا عبدالله است، چشمهایی که در محبت ما اشک می ریزد... خدایا این جان ها و بدن ها را به تو می سپارم تا کنار حوض کوثر به هم برسیم...».
این سنت زیارت پیاده، از زمان ائمه بوده و تاکنون نیز ادامه دارد و اجر بیشماری برای آن نقل شده است. فاضل دربندی می نویسد: این پیاده بودن، یا به جهت فقیر بودن زائر است که نشان می دهد این زیارت، برخاسته از شوق و محبت است یا به جهت آنست که زائر، خود را در برابر سلطان اقلیم جوانمردی و خورشید سپهر عصمت و شهادت کوچک می شمارد و در راه او، رنج سفر پیاده را بر خود هموار می کند و هر دو ارزشمند است.
آنچه در راه طلب خسته نگردد هرگز پای پر آبله و بادیه پیمای من است.
غیر از عشق و محبت، که پای زائر را پیاده به مرقد حسین علیه السلام می کشاند و رنج سفر و خوف و خطر را به جان می خرد، پیاده روی برای زیارت سیدالشهدا، ثواب بسیار دارد و مورد تاکید پیشوایان دین است.
اما صادق علیه السلام فرموده است: «من خرج من منزله یرید زیارة قبر الحسین بن علی علیه السلام ان کان ماشیا کتبت له بکل خطوة حسنة و محا عنه سیئة...» هر کس به قصد زیارت امام حسین علیه السلام پیاده از خانه اش خارج شود، خداوند در مقابل هر گام برای او حسنه ای می نویسد و گناهی از او می زداید.
یکی از زائران همیشگی حسین علیه السلام که هر ماه آن حضرت را زیارت می کرده، بخاطر پیری و ناتوانی، یک بار نتوانست برود. نوبت بعد که پیاده پس از چند روز راهپیمایی به حرم می رسد و سلام می دهد و نماز زیارت می خواند در خواب آن حضرت را می بیند که به وی می گوید: چرا به من جفا کردی، تو که نیکوکار بودی... این شدت عنایت ائمه را به زائر پیاده می رساند.
معاویة بن وهب (از اصحاب امام صادق علیه السلام) می گوید: خدمت آن حضرت رسیدم. در مصلای خود در خانه اش نشسته بود و پس از نماز با خداوند راز و نیاز می کرد.
از جمله (در دعا نسبت به زائران قبر حسین علیه السلام) می گفت: «خدای زائران قبر حسین را بیامرز اینان که در این راه، پول خرج می کنند، بدن های خود رادر این راه در معرض قرار می دهند... خدایا رحمت کن بر چهره هایی که آفتاب، رنگ آن ها را تغییر داده، صورت هایی که متوجه قبر ابا عبدالله است، چشمهایی که در محبت ما اشک می ریزد... خدایا این جان ها و بدن ها را به تو می سپارم تا کنار حوض کوثر به هم برسیم...».
این سنت زیارت پیاده، از زمان ائمه بوده و تاکنون نیز ادامه دارد و اجر بیشماری برای آن نقل شده است. فاضل دربندی می نویسد: این پیاده بودن، یا به جهت فقیر بودن زائر است که نشان می دهد این زیارت، برخاسته از شوق و محبت است یا به جهت آنست که زائر، خود را در برابر سلطان اقلیم جوانمردی و خورشید سپهر عصمت و شهادت کوچک می شمارد و در راه او، رنج سفر پیاده را بر خود هموار می کند و هر دو ارزشمند است.
wikiahlb: زیارت_پیاده_امام_حسین_علیه_السلام